Δημήτρης Χ. Παξινός

Δεν τους ενδιαφέρουν δεκάδες χιλιάδες νεκροί, οι τραυματίες, οι ανέστιοι που εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες και αναζητούν τις τύχες τους αλλού. Πόσοι άλλοι νεκροί, πόσοι άλλοι σακατεμένοι.

Στο όνομα της δήθεν ελευθερίας, της δημοκρατίας, λεηλατούν, σφάζουν, καταστρέφουν πολιτισμούς αρχαιότατους. Με τη στρατιωτική επιχείρηση «κλάδος ελαίας» ο Τούρκος πρόεδρος εισβάλει στην Συρία την πολύπαθη. Συνεχίζει στην Υεμένη σαν νέος Αττίλας. Από κοντά και ο Πούτιν. Καμία αντίδραση από τις πολιτισμένες χώρες. Η κ. Μέρκελ αρκείται να καλεί τον αφέντη Ερντογάν για να τον ηρεμήσει. Μόνο φραστικές διαμαρτυρίες που δεν φθάνουν στα αυτιά των κατακτητών. Ο ισχυρός επιβάλλει την θέλησή του. Η δύναμη των όπλων, την ειρήνη μέσα από την καταστροφή.

Και η Ελλάδα; Ανέμελη μη δυνάμενη να αντιληφθεί τα όσα τεκταίνονται γύρω της, ομφαλοσκοπεί, όπως πάντα, και περιμένει ο χρόνος να γιατρέψει τις ανεπούλωτες πληγές της. Χρεοκοπημένη πολιτισμικά, ηθικά, οικονομικά. Δεν βλέπει, δεν ακούει. Παρακμάζει αλλά πανηγυρίζει. Τι άραγε; Την συνάντηση με τον Τράμπ;

Ερντογάν και Πούτιν συμπράττουν στον διαμελισμό κρατών αφού στο εσωτερικό μέτωπο έχουν εκκαθαρίσει όσους θεωρούν εχθρούς τους. Ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και τα Διεθνή Δικαστήρια, τα οποία δεν αναγνωρίζουν μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), λειτουργούν σε επιλεκτικές περιπτώσεις, για τους αδύναμους.

Έτσι πιστοποιούν την ύπαρξή τους και την λειτουργία τους, περιφέροντας τήβεννους και πίλους διαφόρων χρωμάτων. Το να δολοφονήσεις δεν είναι έγκλημα, αρκεί να είσαι στη σωστή πλευρά. Εφαρμόζουν τώρα και νέο αποτελεσματικό όπλο κατά των αντιπάλων. Πρώτος ο Τράμπ και αμέσως μετά ακολούθησε ο ομόσταυλός του Ερντογάν και με ντρόουν δολοφόνησαν ο πρώτος Ιρανό στρατηγό και ο δεύτερος Κούρδισα μαχήτρια σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Κάποιοι πανηγύρισαν! Άραγε τι; Τη δολοφονία από μακριά με τηλεκοντρόλ καθισμένοι αναπαυτικά στο παλάτι τους; Μα τότε αυτή η αγριότητα, η βαρβαρότητα, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να ελπίζουμε στον στοιχειώδη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που μόνοι με την συμπεριφορά μας, καταργούμε. Πώς να εμποδίσουμε τα καραβάνια προσφύγων και μεταναστών που βλέπουν τις χώρες, τα σπίτια, τα σχολεία τους και όλες τις εγκαταστάσεις ισοπεδωμένες. Γύρω τους νεκρούς, τραυματίες, ανάπηρους, χωρίς φαγητό να αναζητούν στα ερείπια λίγη θαλπωρή.

Μόνον αίμα, δάκρυα, πόνο, με τους Τούρκους δουλέμπορους να παραμονεύουν, για να τους μεταφέρουν στην πολιτισμένη Ευρώπη, που χωρίς στρατό, χωρίς βούληση, χωρίς πνεύμα, ασχολείται με το πώς θα επενδύσει στις αιματοβαμμένες χώρες.

Η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ, η χώρα κάποτε της ελευθερίας, που γι’ αυτό τη θαυμάζαμε, ευθύνεται κυρίως γι’ αυτό το αιματοκύλισμα στον κόσμο και στην γειτονιά μας. Οι τρεις κατ’ ουσίαν δικτατορίες, και μάλιστα σκληρές, έχουν προ πολλού απωλέσει την αίσθηση δικαίου και δείχνουν να ενδιαφέρονται για την επέκταση των εδαφών και των κερδών σε βάρος των άλλων χωρών. Και προχωρούν ακάθεκτοι.

Κανείς δεν τους σταματά, αντίθετα προσπαθεί να τους προσεταιρισθεί και μ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύει και δυναμώνει την προσπάθειά τους αυτή.

Όλοι αυτοί οδηγούν τον κόσμο σε μία παράνοια, σε μια αλληλοεξόντωση, σε εκατόμβες θυμάτων, δίχως τέλος.

Τα στυγνά συμφέροντά τους υπερισχύουν των κοινών πολιτισμικών αξιών της ανθρωπότητας και δεν αφήνουν τον ελάχιστο χώρο να αναπνεύσουν και να δώσουν ένα άλλο νόημα στη ζωή.

Και χωρίς αντίδραση όλο και θα κατακτούν περισσότερο έδαφος και εμείς οι Ευρωπαίοι, οι υπερασπιστές του πνεύματος, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αδύναμοι να αντιληφθούμε το μέγεθος της απειλής που όλο και πλησιάζει, θα αντικρίσουμε τον εχθρό εντός των πυλών.

Με τον δούρειο ίππο της παγκοσμιοποίησης που όλα τα αλλοτριώνει, χάριν του κέρδους.

*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συμβούλου Αθηνών.