Τρία πραγματάκια σχετικά με τον πρόσφατο πολιτικό ορυμαγδό που έλαβε χώρα στο φρενοκομείο το ελληνικό. Ανεξαρτήτως ψηφοφοριών και αποτελεσμάτων βουλευτικών.

Ανεξαρτήτως διαβουλεύσεων και τελικού αποτελέσματος. Σχετικά με τα στελέχη στο «Ποτάμι» φυσικά.

Εντελώς απέραντο. Το φρενοκομείο Hellas. Ιδιαιτέρως τις τελευταίες ημέρες και ιδιαιτέρως με πρωταγωνιστές εναπομείναντα στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ολο και απαξιώνεται το εγχώριο  πολιτικό προσωπικό. Από κοντά  και των  ξένων,  των καλύτερων οικογενειών. Ολο και   γκρεμίζεται. Ολο  και ευτελίζεται.

Οταν εκτοξεύεσαι μακράν της πραγματικότητας. Ιδιαιτέρως αν είσαι πολιτικός, τότε στο τέλος θα προσγειωθείς ανώμαλα και θα γκρεμοτσακιστείς.

Παρακάμπτω τον ορυμαγδό της εγχώριας πολιτικής σκηνής. Το οφείλω στη συνείδησή μου. Και παρακάμπτω τον έρωτα ή το διαζύγιο του Αλέξη με τον Πάνο. Με τη φράση «άι σιχτίρ, σας βαρέθηκα!».

Τελικώς και λόγω κρισίμου εθνικού ζητήματος που μοιάζει, κάτι χειρότερο από καυτή πατάτα η «Meine Mutter»-τουτέστιν «η μαμάκα μου» γερμανιστί-θα αποδειχθεί Μήδεια και παιδοκτόνος κανονική

Ε όχι δεν γίνεται! Και, φυσικά, αναφέρομαι στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Τον χρυσό, απαράβατο, διαχρονικό κανόνα εσωτερικών σχέσεων όλων των μελών και στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας

Εκ πρώτης όψεως το γεγονός είναι σουρεαλιστικό Εκ δευτέρας εξοργιστικό Και στο βάθος τουλάχιστον εμετικό. Να μη πω κάτι χειρότερο. Το ελεύθερο σουλατσάρισμα του Δημήτρη Κουφοντίνα εννοώ. Και κοντά μ αυτό εννοώ την «διακριτική» συνομιλία ανάμεσα στον κατά συρροή δολοφόνο και σε κάποιο που φέρεται ως ηγετική φυσιογνωμία του «Ρουβίκωνα». Εχουμε και λέμε:

Πονηρό; Πονηρό! Ενα σενάριο κυκλοφορεί στους εγκεφάλους της πρωθυπουργικής παρέας αλλά και στους διαδρόμους του Μαξίμου. Ενα σενάριο πονηρό όσο και καυτό. Very Hot. Τζιζ!

Αξεπέραστος σκηνοθέτης της εικονικής πραγματικότητας ο Αλέξης Τσίπρας. Τελευταίο έργο, τα εγκαίνια ενός μετρό χωρίς μετρό. Ο Αλέξης στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.

Καθόλου δεν ενδιαφέρει η κομματική ταυτότητα του καθενός. Μου είναι παντελώς αδιάφορο. Αυτό. Για δύο λόγους. Ο πρώτος, επειδή σε κάθε κομματικό μαντρί, κυκλοφορούν λύκοι με προβιά αμνού. 

Σχετικά με την περίπτωση του πολυμορφικού, απολαυστικού και δημιουργικού Γιάννη Ζουγανέλη. Σχετικά με την μήνυση που ακόμα, όπως λέει, δεν έχει παραλάβει. Και σχετικά με τις κατηγορίες, εναντίον του, για ρατσισμό

Διά γυμνού οφθαλμού. Ούτε προφήτης, μα ούτε οικονομικός αναλυτής. Απλώς βλέπω, ακούω, ρωτάω, επεξεργάζομαι και καταλήγω.