Μερικές απλές αλήθειες. Οπως τις αντιλαμβάνεται η απλή, κοινή λογική.

Σχετικά με  Ελένη Τουλουπάκη,  Κωνσταντίνο Φρουζή, Novartis και όλα αυτά που αποκαλύφθηκαν στην προανακριτική επιτροπή

Δηλαδή όταν ένας  στους  δύο πολίτες αυτής της έρμης  χώρας  έχουν αναγάγει την  φοροδιαφυγή σε μόνιμο  σπορ μαγκιάς, κλοπής,  απάτης και τρικούβερτου  γλεντιού

Ανοησίες. Ευκολίες, Κουτουράδες. Λαικισμοί.  Ξενοφοβίες.  Ρατσιστικές  κραυγές. Βλακείες. Και  ρηχές, άφθονες  επιπόλαιες και βολικές αναλύσεις και  πολιτικές  τοποθετήσεις

Η «κανονικότητα»  δεν  τους λέει απολύτως τίποτα.  Αντιθέτως  αυτή  η  λέξη   έχει γίνει μισητή.  Προκαλεί  απέχθεια. Το συνώνυμο  ενός συστήματος  που έχει  διαπράξει  κάθε  είδους και κάθε  μορφή  παρανομίας,  εξαπάτησης μέχρι   και  «γενοκτονίας». Κάθε νέου  που επιθυμεί να  βρει, με  αξιοπρέπεια και με νόμιμες διαδικασίες,  μια  ζωή κανονική

Πολλά «ζητηματάκια» προκύπτουν από το τσουνάμι το προσφυγο-μεταναστευτικό. Μα πάρα πολλά. Ακόμα και το χοιρινό. Ακόμα και το αλκοόλ. Ανάκατα όπως έρχονται αυθόρμητα στο δικό μου το φτωχό μυαλό

Επειδή είδα κι εγώ τον Αδωνι Γεωργιάδη στο ντοκιμαντέρ το ελβετο-ιταλικό. Σχετικά με τα φάρμακα και το σκάνδαλο Novartis. Και επειδή τον άκουσα, περίπου να λέει πως γιατροί και πολιτικοί μπορεί να χρηματίστηκαν απ αυτή την πολυεθνική φαρμακευτική.

Προσπερνάω το ανέκδοτο με χοιρινό και με αλκοόλ. Προσπερνάω το επίσης ακόμα χειρότερο και εντελώς νεοελληνικό ανέκδοτο με όλα τα Media να ασχολούνται, να καταναλώνουν άφθονες ώρες και άφθονα σχόλια σχετικά με κρέας χοιρινό, με γουρουνόπουλα, αγριογούρουνα, με ξύγκια και σουβλάκια τραγανιστά

Α ρε Χρηστάρα. Α ρε Γιαννουλάρα. Μα πως προέκυψαν και εξήλθαν τόσα «βατράχια» από την ταχαριστερή τη στοματάρα; Δηλαδή (φερ ειπείν) εγώ επειδή μ αρέσει να καταβροχθίζω χοιρινό είμαι «κτηνώδης ρατσιστής»; Που δεν μ αρέσει και στο στόμα μου δεν το βάζω. Κι αν μ αρέσει να συνοδεύω το ξύγκι το χοιρινό με μία φιάλη μπύρα ελληνικής προελεύσεως. Που δεν πίνω, δεν μ αρέσει το αλκοόλ. Λέω τώρα εγώ. Είμαι δύο φορές «κτηνώδης ρατσιστής»;

Ολα λάθος. Μα εντελώς λάθος. Και επίτηδες λάθος. Σκέτη προπαγάνδα. Ο λόγος περί πολλαπλασιασμού των μεταναστευτικών, προσφυγικών ροών. Οπου οι ταχαριστεροί ωρύονται, ως αδικημένοι. Πως τώρα είναι χειρότερα από πριν. Είδες Κυριάκο; Τα θελες τα παθες!

Οταν το διάβασα υποκλίθηκα. Εννοώ το σύντομο μανιφέστο των δέκα κοριτσιών. Που με κινήσεις ξεκούρδιστων και ξεχαρβαλωμένων πλασμάτων συνόδευσαν ειρωνικά την παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Η τρέλα  δεν πάει στα βουνά. Πάει  στα νεοελληνικά μυαλά. Δηλαδή,  για να έχουμε καλό ρώτημα, ποιος από τους δύο  είναι  μεγάλος, ο μόνιμος και ανελέητος  εχθρός; Ο μικρός, λιλιπούτειος ξυπόλητος Σκοπιανός;  Η μπας και είναι ο σουλτάνος, ο μεγάλος, ο «κανίβαλος»,  ο ασυγκράτητος, ο απειλητικός,  ο αθυρόστομος, ο αχόρταγος Τούρκος  ο φθονερός;

Τι λαμβάνει κάθε μεροκαματιάρης, κάθε πολίτης και κάθε μικρομεσαίος αυτού του έρμου τόπου; Ορυμαγδό. Πολιτικό, βουλευτικό ορυμαγδό. Αυτό λαμβάνει. Εις την διαπασών!

Για τον Κώστα Καραμανλή ο λόγος. Ε όχι και  αθώος. Ασε που επί εννέα συναπτά έτη σφύριζε αδιάφορα. Ασε που παρίστανε την σφίγγα. Ασε που  δικοί του δημοσιογράφοι διέρρεαν τις (υποτιθέμενες) απόψεις του.