Νίκος Μελέτης

Το δεδομένο αυτό δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη από την Αθήνα , που μετά από μια υπερδεκαετή κρίση προσπαθεί να καλύψει «τρύπες» και να αποκαταστήσει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας μέσα στις επίσης δεδομένες και περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες.

Έχουν γίνει σημαντικά βήματα τοσο με τις φρεγάτες Bellhara οσο και με τα Rafale την αναβάθμιση των F-16 Viper αλλα και την προγραμματιζόμενη συμμετοχή στο πρόγραμμα των F-35.

Ομως δεν θα πρέπει να υπάρχει καμιά ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα μπορεί να μπει σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία ,από την οποία να βγει νικήτρια. Μια χώρα ηδη 85 εκατομμυρίων ανθρώπων και με μια ισχυρη Αμυντική Βιομηχανία ,η οποία έχει εθνικό και «οικογενειακό» χαρακτήρα (εξάλλου πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρίας είναι ο γαμπρός του τούρκου προέδρου) δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα σε μια τέτοια κούρσα εξοπλισμών.

Ο σχεδιασμός μιας νέας πολιτικής εξοπλισμών και ενός νέου Αμυντικού Δόγματος είναι αναγκαίος περισσότερο από ποτέ. Και είναι θετικό το γεγονός ότι ο Ν.Δένδιας έχει δρομολογήσει την λεγόμενη «Ατζέντα 2030» για την συνολική αναμόρφωση των Ενόπλων Δυνάμεων και έναν νέο μακροπρόθεσμο και εστιασμένο σχεδιασμό των εξοπλισμών.

Όμως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα . Ο σχεδιασμός αυτός δεν μπορεί να γίνει μεσω δημόσιας συζήτησης , με σχεδόν καθημερινές και συχνά αντιφατικές εξαγγελίες της ηγεσίας του ΥΕΘΑ και εκατοντάδων ίσως και χιλιάδων παρεμβάσεων των «ειδικών» του διαδικτύου.

Η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει δομημένα ,σε πλήρη συνεργασία με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και ειδικών, λαμβάνοντας υπόψη την βέλτιστη διεθνή εμπειρία για τα εξοπλιστικά ώστε να διαμορφωθεί μια σοβαρή στρατηγική και να σχεδιαστεί ενας οδικός χάρτης ο οποιος θα είναι ρεαλιστικός ,θα ανταποκρίνεται στις αμυντικές ανάγκες της χώρας και θα διατηρεί την ισορροπία κόστους-αποτελεσματικότητας.

Ενας ουδέτερος παρατηρητής που θα έφθανε σήμερα στην Ελλάδα και διάβαζε τα πρωτοσέλιδα ,τις ανακοινώσεις ,τα δημοσιεύματα στα social media θα νόμιζε ότι η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και αγοραστής όπλων στον κόσμο με χιλιάδες «ειδικούς» για τους εξοπλισμούς.

Προφανώς όλοι δείχνουν να αγνοούν ότι αυτή η δημόσια συζήτηση δεν γίνεται σε κενό αέρος. Ότι η Τουρκία παρακολουθεί προσεκτικά αυτή την συζητηση από την οποία καθημερινά βγαίνουν στην δημοσιότητα ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να είναι απόρρητα καθώς αφορούν πτυχές της Εθνικής Άμυνας ,της επάνδρωσης μονάδων ,την ικανότητα μονάδων στο Ναυτικό και στην Αεροπορία ,των δυνατοτήτων της Άμυνας της χώρας. Κι όμως με ελαφρότητα αυτή η συζητηση γινεται δημοσίως .Και συχνά χωρίς περιεχόμενο και ουσία , καθώς ο καθείς στο «δημόσιο καφενείο», έχει να προτείνει την δική του μαγική λύση για να γίνει η χώρα «αστακός».