Ολοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, συμφωνούν ότι πρέπει να πέσει φως στη σκοτεινή υπόθεση της παρακολούθησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη
Το φαινόμενο είναι διεθνές και, φυσικά, φτάνει και στην Ελλάδα: Εταιρείες που επωφελούνται από μια παγκόσμια ή τοπική κρίση να προσπορίζονται και να διαφημίζουν «κέρδη-ρεκόρ» χωρίς ντροπή. Ακόμη και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, το χαρακτήρισε «ανήθικο» - όποια σημασία κι αν έχει αυτό.
Το 6,8 είναι σίγουρα καλύτερο από τη λευκή κόλλα για την εισαγωγή των υποψηφίων στα πανεπιστήμια. Και πάλι, όμως, είναι μακριά από τον στόχο που πρέπει να έχει μια κοινωνία για τα παιδιά της, ένα κράτος για τους πολίτες του. Η θέσπιση «βάσης» για την εισαγωγή στα ΑΕΙ ήταν μια σωστή απόφαση, αλλά προφανώς δεν λύνει το πρόβλημα ούτε της Παιδείας, ούτε της εκπαίδευσης, ούτε της επαγγελματικής αποκατάστασης των νέων. Μοιραία ο προβληματισμός επιστρέφει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε
Οσο η Αριστερά εκφραζόταν στη χώρα μας κυρίως με το ΚΚΕ, η επιμονή στην απλή αναλογική, ως εκλογικό σύστημα, είχε ένα πολιτικό νόημα. Ο Περισσός δεν ήθελε και δεν θέλει να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Συνεπώς, λογικό είναι να επιθυμεί τη μεγαλύτερη δυνατή εκπροσώπηση στη Βουλή και ως αντιπολίτευση να κάνει τη ζωή δύσκολη στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Το παράδειγμα με το γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό δεν είναι το πιο χαρακτηριστικό, ούτε το πιο σοβαρό, αλλά είναι το τελευταίο. Η υπόθεση γνωστή: μια μικρή ομάδα των μελών του Συλλόγου αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης που πήρε η συντριπτική πλειοψηφία για νέο γήπεδο και προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Μέχρι εδώ όλα καλά. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να καταφεύγει στη Δικαιοσύνη όταν θεωρεί ότι αδικείται, ότι κάτι γίνεται λάθος, ότι βλάπτεται το κοινωνικό σύνολο ή το περιβάλλον κ.λπ.
Τα πράγματα εξελίσσονται περίπου όπως τα είχαμε προβλέψει. Από το κακό στο χειρότερο τόσο στο αμιγώς πολεμικό μέτωπο όσο και στην οικονομία. Οι στρόφιγγες φυσικού αερίου και πετρελαίου για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία σταδιακά κλείνουν, οι εναλλακτικές λύσεις προμήθειας καυσίμων από την Ευρώπη βρίσκονται ακόμη στα χαρτιά, η ενεργειακή ακρίβεια καλπάζει, ο πληθωρισμός σαρώνει τα οικογενειακά εισοδήματα και η απειλή της ύφεσης είναι πιο κοντά από ποτέ. Και ακόμη δεν βρισκόμαστε στο πιο βαθύ σημείο της κρίσης και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη διάρκεια και την έκτασή της.