Άννυ Ποδηματά

Στο ΚΙΝ.ΑΛ. τα πράγματα είναι εξίσου -εάν όχι και περισσότερο- άσχημα, γιατί όχι μόνο χάνει δημοσκοπικά έναντι του εκλογικού του ποσοστού, αλλά και γιατί αδυνατεί να προσκομίσει οποιοδήποτε όφελος από τη δημοσκοπική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα ενός ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου τα συνθετικά ΡΙΖ (Ριζοσπαστική) και Α (Αριστερά) ατονούν σταθερά και συστηματικά, ώστε να υπηρετείται καλύτερα το σχέδιο της περί τον Αλέξη Τσίπρα ηγετικής ομάδας για μετασχηματισμό σε «καθαρό» κεντροαριστερό κόμμα.

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα παράδοξα:

Ενώ το σχέδιο για μετασχηματισμό προς ένα κόμμα «μαζικό, ανοιχτό, δημοκρατικό», κατά τις περιγραφές του αρχηγού του, χτίστηκε πάνω στο σημαντικότατο ποσοστό του 32% και είχε ως βασικό στόχο την περαιτέρω διεύρυνσή του, η πορεία έκτοτε ήταν πορεία συρρίκνωσης και όχι διεύρυνσης. Με κυβέρνηση τη Ν.Δ. και τη χώρα να δοκιμάζεται από σοβαρές κρίσεις σε όλα τα μέτωπα (υγειονομική κρίση, οικονομική κρίση, κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις), ο ΣΥΡΙΖΑ πορευόταν σταθερά από το 32% στο 20%, χωρίς να έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα μια σοβαρή συζήτηση για το πώς και το γιατί. Αντ’ αυτού, οι εξηγήσεις που αναζητούνταν και διοχετεύονταν «προς τα έξω» κινούνταν συχνά στα όρια της φαιδρότητας: φταίνε τα ΜΜΕ που καθοδηγούνται και ελέγχονται από την κυβέρνηση, φταίει ο Τσακαλώτος που αμφισβητεί την απόλυτη εξουσία του αρχηγού, φταίει ο Κοντονής που τολμάει να διατυπώνει ενστάσεις για τον χρόνο (και ορισμένες διατάξεις) του νέου Ποινικού Κώδικα.

Η απλή, απλούστατη αλήθεια, ότι το είδος και η ποιότητα της αντιπολίτευσης που ασκείται δεν είναι πειστικά, συνεκτικά, εποικοδομητικά και τεκμηριωμένα ώστε να ικανοποιούν ακόμα και το εκλογικό ακροατήριο του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ δεν απασχολεί κανέναν. Αντ’ αυτής προκρίνεται η εύκολη λύση της κατασκευής εχθρών και υπονομευτών.

Η απλή, απλούστατη αλήθεια, ότι υπάρχει πρόβλημα συνοχής, αξιοπιστίας και ποιότητας αντιπολιτευτικού λόγου αφορά και τον έτερο (μικρότερο) πόλο του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου, το ΚΙΝ.ΑΛ. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που όχι μόνο αδυνατεί να επωφεληθεί από τη δημοσκοπική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συρρικνούται και ο ίδιος, εξίσου σοβαρά κατ’ αναλογία.
Σε αυτές τις παραδοξότητες πρέπει να προστεθούν ορισμένες ακόμη αλήθειες:

- Παρότι οι θεωρίες συνωμοσίας ανθούν στις ημέρες μας, ουδείς έχει ισχυριστεί έως σήμερα ότι κάπου, κάποιοι επεξεργάστηκαν και υλοποιούν σατανικό σχέδιο εξαέρωσης-εξαφάνισης των κεντροαριστερών ψηφοφόρων!
- Παρά τα μεθοδικά ανοίγματα του Κ. Μητσοτάκη προς το Κέντρο και το φιλελεύθερο δικό του προσωπικό προφίλ, η Νέα Δημοκρατία παραμένει ένα κεντροδεξιό κόμμα.

Αρα, κάπου υπάρχουν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες-ψηφοφόροι που αισθάνονται ότι ανήκουν στον προοδευτικό-κεντροαριστερό χώρο, αλλά δεν εκφράζονται εκλογικά ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε από το ΚΙΝ.ΑΛ. Εάν κρίνουμε από τα δημοσκοπικά ευρήματα, αρκετοί εξ αυτών έχουν αρχίσει να στρέφονται προς την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας - ακριβέστερα, της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Είναι βέβαιο ότι αυτοί δεν πρόκειται να επιστρέψουν ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στο ΚΙΝ.ΑΛ. όσο τα κόμματα αυτά αντιπολιτεύονται με «μπαλωθιές στον αέρα» τη σημερινή κυβέρνηση. Οι «μπαλωθιές στον αέρα» μπορεί να είναι καλές για να συσπειρώνουν έναν σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων και οπαδών, αλλά είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές έναντι σκεπτόμενων πολιτών-ψηφοφόρων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει δημοσκοπικά γιατί δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι έχουν συντελεστεί τεκτονικές αλλαγές στη νοοτροπία και τα εκλογικά - πολιτικά κριτήρια μεγάλης μερίδας πολιτών, συνεπεία των διαδοχικών κρίσεων που πέρασε και περνάει η χώρα.

Κέρδος για τη δημοκρατία και την ποιότητα του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος θα είναι να αντιληφθούν αυτές τις αλλαγές και οι ηγεσίες της Κεντροαριστεράς ώστε να προσαρμοστούν και να πορευτούν αναλόγως.