Κώστας Κετσετζόγλου

Γιατί κακά τα ψέματα όπως έχει δείξει η ιστορία το δύσκολο σε αυτή την διοργάνωση, ιδίως αν τα έχεις κάνει μούσκεμα στη συγκομιδή βαθμών, είναι το να συνεχίζεις τον Σεπτέμβριο. Μετά η καλή πορεία, ακόμη και η διάκριση είναι ευκολότερη. Την Πέμπτη λοιπόν η ΑΕΚ παίζει την μισή χρονιά. Και δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να πάει σε αυτή την μάχη από αυτό που έκανε στον χθεσινό αγώνα με τον Πανσερραϊκό. Μια ομάδα κακό δαίμονα που μέχρι χθες η ΑΕΚ μέτραγε σε τέσσερα ματς απέναντι του μόλις μία νίκη και μάλιστα στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι. Μόνο εύκολο δεν ήταν το να καθαρίσει αυτό το παιχνίδι από το πρώτο μισάωρο μετά από την δοκιμασία των Βρυξελλών, με μια προπόνηση και με αυτές τις απουσίες και τις αλλαγές. Και έχοντας βέβαια μπροστά τον αγώνα της χρονιάς μέχρι τον επόμενο. Το αποκορύφωμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε τον Ιούλιο και την Πέμπτη η αήττητη ΑΕΚ του Νίκολιτς θα είναι μπροστά στην πηγή αλλά με πέντε αγώνες μέχρι τώρα και δυο προκρίσεις δεν έχει εξασφαλίσει ούτε σταγόνα. Τα παίρνει όλα ή τίποτα…

Μόνο διαδικαστικό λοιπόν δεν ήταν το χθεσινό ματς. Η ΑΕΚ το έκανε. Η πρεμιέρα ούτως ή άλλως κρύβει κινδύνους, πόσο περισσότερο αν υπολογίσουμε και τις παραμέτρους που ανέφερα παραπάνω. Τι άλλο να ζητήσεις λοιπόν από ένα 2-0 στο 27; Σίγουρα ένα τρίτο γκολ για να μην υπάρχει φόβος ούτε… στατιστικού λάθους. Μπορούσε και έπρεπε να το πετύχει αυτό η ΑΕΚ όμως δεν είχε αποτελεσματικότητα σε μεγάλες και αρκετές άλλες καλές ευκαιρίες, ήταν ελάχιστα οφσάιντ ο Ελίασον στη φάση που η αγκαλιά του αμυντικού στον Πιερό ήταν σίγουρα πέναλτι, που το είχε δει το var, και πιθανότατα και αποβολή και οφσάιντ ηταν και η γκολάρα που έβαλε ο Πιερό με την κεφαλιά ψαράκι. Ένα γκολ του αντιπάλου με οποιοδήποτε τροπο δεν ξέρεις που μπορούσε να οδηγήσει ένα ματς “τελειωμένο” από το 27 και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις η ομάδα που έχει “κερδίσει” το ματς και ξαφνικά το βλέπει να ξαναρχίζει ζορίζεται και ενίοτε μπορεί να την πατήσει πράγμα ασήκωτο ψυχολογικά περισσότερο κι από βαθμολογικά…

Σίγουρα το παιχνίδι θα είχε πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας αν στο τέταρτο λεπτό ο Στρακόσια δεν είχε αποκρούσει στο τετ α τετ και ο αγώνας ξεκινούσε με 0-1. Η απόκρουση αυτή είναι εφάμιλλη του πρώτου γκολ που πάντα είναι το σημαντικότερο σε αυτά τα ματς. Η εκτέλεση του Μάνταλου ήταν άψογη και τέσσερα λεπτά μετά ο Ζίνι την έβαλε μέσα στην τέλεια σέντρα του Πένραις που δεν αποκρούστηκε όπως το τακουνάκι του νωρίτερα από σέντρα πάλι του Σκοτσέζου. Η αναγκαστική αλλαγή του λίγο μετά ήταν το μόνο άσχημο της χθεσινής βραδιάς και είμαστε σε αναμονή για να δούμε πόσο θα λείψει. Παρεμπιπτόντως μου άρεσαν πολύ αυτά που είπε ο Νίκολιτς για τους γιατρούς. Είναι πολύ σημαντικό σε μια επαγγελματική ομάδα με υψηλούς στόχους ο πήχης να μπαίνει ψηλά για όλους και ΟΛΟΙ να αισθάνονται πίεση. Όλοι μαζί νικάμε, όλοι μαζί χάνουμε και δεν είναι μόνο οι 11 που μπαίνουν στο χορτάρι κι αυτός που τους επιλέγει και τους στέλνει στο γήπεδο.

Ο Ζίνι λοιπόν ήταν η μεγάλη απώλεια, ο Πενράις το μεγάλο κέρδος. Μέσα σε ένα ημίχρονο η καχυποψία μετατράπηκε σε… λατρεία. Είναι μια θέση που όλοι οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι πολύ… ευαίσθητοι και βλέποντας μια τόσο πλήρη εμφάνιση ενός νέου παίκτη ξέσπασαν. Είναι ακόμη Αύγουστος οπότε υπερβολή είναι να πούμε ότι χρειαζόταν χρόνο όμως όταν στο τρελοκομείο της υπερβολής ο παίκτης άρχισε να λέγεται… παλτό από τον Ιούλιο, ας πούμε άλλη μια φορά πως όλοι οι παίκτες είναι ίδιοι και πως κάποιοι μπορεί να χρειάζονται και 3 και 4 και 6 μήνες για να αρχίσουν να δείχνουν έχοντας έρθει από άλλη χώρα και άλλο πρωτάθλημα. Το δεδομένο είναι πως ο Πένραϊς έχει τα χαρακτηριστικά που θέλει η ομάδα για την θέση. Επίσης είναι λίγο δύσκολο το να έχεις βγει καλύτερος παίκτης ενός κανονικού πρωταθλήματος όπως της Σκοτίας χωρίς να παίζεις στην καλύτερη, ούτε καν στη δεύτερη ή την τρίτη ομάδα και να μην έχεις αξία. Ας περιμένουμε λοιπόν λίγο. Και στον ενθουσιασμό, όχι μόνο για τον Πενραϊς αλλά για όλους. Πάνω από όλα αυτά βέβαια ήταν χθες οι τρεις πόντοι. Ήρθαν όπως πρέπει να έρχονται σε αυτά τα παιχνίδια, ιδίως όταν κακά τα ψέματα όλοι ασχολούνται κυρίως με το επόμενο…