Στην αρχαία Ελλάδα, η λέξη «ύβρις» χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά και απέναντι στους θεούς
Χρ. Ι. Στεφανάδης
Η παιδεία αποτελεί ένα αγαθό που αποτελεί συμβολή της χώρας μας στην ανθρωπότητα. Ήδη από τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. οι έφηβοι άνω των 14 ετών είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την ανώτατη εκπαίδευση σε φιλοσοφικές ή ρητορικές σχολές, όπως η Ακαδημία του Πλάτωνα, ο Περίπατος του Αριστοτέλη, η Ρητορική σχολή του Ισοκράτη κ.α.
Από την εποχή που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος, στην προσπάθεια του να επιβιώσει αλλά και να κυριαρχήσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον, ανέπτυξε δεξιότητες που τον βοηθούσαν σε αυτό. Αρχικά, το βασικό του μέσο επιβολής ήταν η σωματική βία. Με την πάροδο όμως του χρόνου και την εξέλιξη των δυνατοτήτων του εγκεφάλου του, την σωματική βία συμπλήρωσαν αλλά και υποκατέστησαν διάφορες ψυχολογικές μεθοδολογίες και τεχνικές, πλέον αποτελεσματικές, οι οποίες δεν μπορούσαν να εφαρμοσθούν από τα άλλα έμβια όντα