Οι πολλαπλές βραβεύσεις που έχει λάβει η 100% ελληνική εταιρεία ΜΕΓΑ, επιβεβαιώνουν την Αριστεία σε όλες τις πτυχές της δραστηριότητάς της.
«Μπορεί να γίνω και ιερέας», λέει ο ηθοποιός Πάνος Σταθακόπουλος
«Μπορεί να γίνω και ιερέας», λέει ο ηθοποιός Πάνος Σταθακόπουλος
«Έχω πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία και με τους ανθρώπους της, πιστεύω, αλλά δεν είμαι εκείνος που θα πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία», εξολογήθηκε ο ηθοποιός
Για την πίστη του στο Θεό αλλά και το ενδεχόμενο να τον δούμε ακόμα και ιερέα μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» ο ηθοποιός Πάνος Σταθακόπουλος.
Είσαι θρήσκος, πιστεύεις στον θεό;
«Ήμουν στην Ιερατική Σχολή στην Τήνο, για 5 χρόνια. Πέρασα δύσκολα, γιατί πήγα σε ηλικία 13 χρονών, από ένα καπρίτσιο δικό μου, να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι μου, από ζήλια για το μεγαλύτερο αδελφό μου, που έφευγε για την Αθήνα εκείνη τη χρονιά. Ζήτησα να φύγω κι εγώ να πάω στην Αθήνα, δεν μπορούσα. Επίσης, ένας ξάδελφος μου είχε πάει στην Πάτμο, για να γίνει παπάς, κι εκεί ζήτησα να πάω μαζί του, να γίνω κι εγώ παπάς, μόνο και μόνο για να φύγω».
Παρ’ όλα αυτά έμεινες στην Τήνο 5 χρόνια
«Το έβλεπα κι εκεί σαν θέατρο, περνούσα καλά. Όπου πάω δημιουργώ το κλίμα για να περάσω καλά. Πολλοί φίλοι μου είναι ιερείς, δάσκαλοι μου είναι μητροπολίτες, ένας άλλος βρίσκεται στο Άγιο Όρος και ήταν διευθυντής στην Αθωνιάδα Σχολή. Αρκετοί συμμαθητές μου είναι ιερείς στην Τήνο. Εκεί ήταν η εφηβεία μου, γαλουχήθηκα, έκανα φίλους. Εκεί οφείλω την καλλιέργεια μου, πέρα από την οικογένεια μου, από τους δασκάλους μου και τα Χρόνια που έμεινα στην Τήνο. Μου έκανε καλό που «πάτησα πόδι» στους δικούς μου τότε και είπα ότι θα πάω εκεί, ασχέτως αν ήξερα ότι θα ακολουθήσω ένα άλλο επάγγελμα. Εκεί κάναμε όλα τα μαθήματα που έκανε το κλασικό σχολείο, αλλά τα περισσότερα ήταν σε θρησκευτικά, βυζαντινή μουσική, δογματική, τελετουργική. Είχα πείσει το διευθυντή, που ήταν ιερομόναχος, πολύ ανοιχτό μυαλό, να κάνω θέατρο, παραστάσεις. Έκανα μιμήσεις, έκανα και τον ίδιο τον διευθυντή και το δεχόταν, του άρεσε. Φεύγαμε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, ενώ τις απόκριες έφευγαν μόνο όσοι είχαν συγγενείς και σπίτι στην Αθήνα κι ερχόμουν. Μια φορά με είχε παρακαλέσει ο διευθυντής να μείνω, να κάνω κάτι για τις απόκριες, παρόλο που ήταν ιερατική σχολή, μου είπε να ντυθώ, να διασκεδάσω τους υπόλοιπους. Αυτός μου έλεγε να πάω σε μια θεατρική σχολή να βρω το δρόμο μου».
Δηλαδή, αν δεν ήσουν ηθοποιός, θα γινόσουν ιερέας;
«Το καλοκαίρι είχα πάει στη Μονή της Δίβρης, στην Ηλεία, σε ορεινό χωριό, όπου ήταν εκεί ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, ο οποίος με είχε χειροτονήσει αναγνώστη, το έχω ακόμη αυτό που δίνουν και τώρα πάλι μου είπε τρεις φορές; «θέλεις να σε χειροτονήσω;». Αν έλεγα το «ναι», αυτή τη στιγμή μπορεί να ήμουν με εγκόλπιο. Το ήθελε από τότε να χειροτονηθώ και να με στείλει να έχω σαν έδρα μου την Ανδραβίδα. Το τελετουργικό το ξέρω, να ψέλνω ξέρω… ποτέ δεν είναι αργά».
Δεν το αποκλείεις;
«Όχι, τίποτα δεν αποκλείω σε αυτή τη ζωή. Έχω πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία και με τους ανθρώπους της, πιστεύω, αλλά δεν είμαι εκείνος που θα πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία».
Είσαι θρήσκος, πιστεύεις στον θεό;
«Ήμουν στην Ιερατική Σχολή στην Τήνο, για 5 χρόνια. Πέρασα δύσκολα, γιατί πήγα σε ηλικία 13 χρονών, από ένα καπρίτσιο δικό μου, να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι μου, από ζήλια για το μεγαλύτερο αδελφό μου, που έφευγε για την Αθήνα εκείνη τη χρονιά. Ζήτησα να φύγω κι εγώ να πάω στην Αθήνα, δεν μπορούσα. Επίσης, ένας ξάδελφος μου είχε πάει στην Πάτμο, για να γίνει παπάς, κι εκεί ζήτησα να πάω μαζί του, να γίνω κι εγώ παπάς, μόνο και μόνο για να φύγω».
Παρ’ όλα αυτά έμεινες στην Τήνο 5 χρόνια
«Το έβλεπα κι εκεί σαν θέατρο, περνούσα καλά. Όπου πάω δημιουργώ το κλίμα για να περάσω καλά. Πολλοί φίλοι μου είναι ιερείς, δάσκαλοι μου είναι μητροπολίτες, ένας άλλος βρίσκεται στο Άγιο Όρος και ήταν διευθυντής στην Αθωνιάδα Σχολή. Αρκετοί συμμαθητές μου είναι ιερείς στην Τήνο. Εκεί ήταν η εφηβεία μου, γαλουχήθηκα, έκανα φίλους. Εκεί οφείλω την καλλιέργεια μου, πέρα από την οικογένεια μου, από τους δασκάλους μου και τα Χρόνια που έμεινα στην Τήνο. Μου έκανε καλό που «πάτησα πόδι» στους δικούς μου τότε και είπα ότι θα πάω εκεί, ασχέτως αν ήξερα ότι θα ακολουθήσω ένα άλλο επάγγελμα. Εκεί κάναμε όλα τα μαθήματα που έκανε το κλασικό σχολείο, αλλά τα περισσότερα ήταν σε θρησκευτικά, βυζαντινή μουσική, δογματική, τελετουργική. Είχα πείσει το διευθυντή, που ήταν ιερομόναχος, πολύ ανοιχτό μυαλό, να κάνω θέατρο, παραστάσεις. Έκανα μιμήσεις, έκανα και τον ίδιο τον διευθυντή και το δεχόταν, του άρεσε. Φεύγαμε Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, ενώ τις απόκριες έφευγαν μόνο όσοι είχαν συγγενείς και σπίτι στην Αθήνα κι ερχόμουν. Μια φορά με είχε παρακαλέσει ο διευθυντής να μείνω, να κάνω κάτι για τις απόκριες, παρόλο που ήταν ιερατική σχολή, μου είπε να ντυθώ, να διασκεδάσω τους υπόλοιπους. Αυτός μου έλεγε να πάω σε μια θεατρική σχολή να βρω το δρόμο μου».
Δηλαδή, αν δεν ήσουν ηθοποιός, θα γινόσουν ιερέας;
«Το καλοκαίρι είχα πάει στη Μονή της Δίβρης, στην Ηλεία, σε ορεινό χωριό, όπου ήταν εκεί ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, ο οποίος με είχε χειροτονήσει αναγνώστη, το έχω ακόμη αυτό που δίνουν και τώρα πάλι μου είπε τρεις φορές; «θέλεις να σε χειροτονήσω;». Αν έλεγα το «ναι», αυτή τη στιγμή μπορεί να ήμουν με εγκόλπιο. Το ήθελε από τότε να χειροτονηθώ και να με στείλει να έχω σαν έδρα μου την Ανδραβίδα. Το τελετουργικό το ξέρω, να ψέλνω ξέρω… ποτέ δεν είναι αργά».
Δεν το αποκλείεις;
«Όχι, τίποτα δεν αποκλείω σε αυτή τη ζωή. Έχω πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία και με τους ανθρώπους της, πιστεύω, αλλά δεν είμαι εκείνος που θα πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία».
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
