Πέντρο Πασκάλ: Από τη Χιλή του Πινοσέτ στην κατάκτηση της μικρής οθόνης

Εκεί που «τελειώνει η στεριά» (κατά τη μετάφραση της λέξης «chili» από την εκ των κυρίαρχων ινδιάνικων γλωσσών, Αϊμάρα), στο Σαντιάγο της Χιλής, γεννιόταν στις 2 Απριλίου του 1975 ο Χοσέ Πέντρο Μπαλμασέδα Πασκάλ, που εννέα μήνες αργότερα θα έφευγε από τη χώρα με την αντιστασιακή οικογένειά του, η οποία αναζήτησε πολιτικό άσυλο στη Δανία απέναντι στη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ.

Το backstory και η xιλιανή τιμή του
Από εκεί, η οικογένειά του ευρέως γνωστού ως Πέντρο Πασκάλ έκανε ξανά το υπερατλαντικό ταξίδι με προορισμό την Καλιφόρνια και από εκεί το Τέξας, με τον πλέον 48χρονο ηθοποιό να μετακομίζει στη Νέα Υόρκη χρόνια αργότερα, έχοντας στόχο να σπουδάσει στον χώρο των Τεχνών και του Θεάματος.

Μεγαλύτερη επιρροή του ήταν ο Χάρισον Φορντ και ο εμβληματικός ρόλος του ως Ιντιάνα Τζόουνς, με την τριλογία (έως και το 1989) να αποτραβάει τον Πασκάλ από τον χώρο της πισίνας αλλά και του αθλητισμού γενικότερα. Η καλή σχέση με τον πατέρα του έπαιξε επίσης τεράστιο ρόλο στην αγάπη που δημιούργησε για το θέατρο και τον κινηματογράφο, με τον πρώτο να τον πηγαίνει συχνά-πυκνά σε αρκετές παραστάσεις και προβολές.

Ευρισκόμενος «on the run» από την αρχή της ζωής του και νομίζοντας πως πλέον το νερό έχει μπει στ’ αυλάκι, ο Πασκάλ έπρεπε να διαχειριστεί τον ξαφνικό αποχωρισμό του από την οικογένειά του, με τους γονείς του και τα δύο μικρότερα αδέρφια του να επιστρέφουν στη Χιλή εξαιτίας νομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε ο πατέρας του με την κλινική την οποία «έτρεχε». Σύμφωνα με δημοσιεύματα, δύο χρόνια αργότερα η μητέρα του έβαλε τέλος στη ζωή της, με τον θάνατό της να τον οδηγεί στην απόφαση να κρατήσει το δικό της επίθετο (σ.σ. Πασκάλ), που παράλληλα ήταν πιο «πιασάρικο» και εύκολο για τους Αμερικάνους.

Όλα του τα βιώματα (αυτά δηλαδή που λέμε «backstory» για έναν χαρακτήρα σε μια σειρά/ταινία), χώρια το χάρισμά και η προσωπικότητά του, έδωσαν τα ερεθίσματα που χρειάζεται ένας -καλός- ηθοποιός για να αποδώσει τα καλογραμμένα σενάρια όπως τους αρμόζει. Ίσως περισσότερο απ’ όλα αυτό να τον «οδήγησε» το στοιχείο της απώλειας, που είδαμε τόσο στο Game of Thrones όσο και στο πρώτο επεισόδιο του Last of Us.

Βέβαια για να ξεδιπλωθεί το ταλέντο του και να φτάσουμε στο σήμερα χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, μέχρι την οντισιόν που θα του άλλαζε τη ζωή, μιας και μέχρι τότε έχτιζε βιογραφικό και διασυνδέσεις ως γκεστ σε επεισόδια διάφορων σειρών όπως τα Good vs. Evil, Buffy the Vampire Slayer, NYPD Blue και Law & Order. Είχε άλλωστε και την Χιλιανή τιμή του, που όπως έχει πει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του είναι «άσπαστη», από την οποία έπαιρνε έξτρα κίνητρα για να συνεχίζει να ονειρεύεται πως μια μέρα θα γίνει ο καλλιτέχνης του βεληνεκούς του.

«Oberyn motherf***ing Martell, the Red Viper»

Η αναγνωρισιμότητα, το δέσιμο με τον θεατή και η δημοτικότητα που έχει χτίσει μέχρι σήμερα ήρθε σαν γενέθλιο δώρο για τον Πασκάλ, με το πρώτο επεισόδιο της 4ης σεζόν του Game of Thrones να προβάλλεται τέσσερις ημέρες μετά την ημερομηνία γέννησής του, στις 6 Απριλίου (2014).

Εκεί υποδυόταν τον Όμπεριν Μαρτέλ, τον αδερφό του Πρίγκηπα του Ντορν, Ντόραν Μαρτέλ, ο οποίος βρέθηκε στο King’s Landing με στόχο να εκδικηθεί τον θάνατο και τον βιασμό της αδερφής του αλλά και των δύο παιδιών της από τον ιππότη της οικογένειας Λάνιστερ, Γκρέγκορ «Το Βουνό» Κλιγκέιν. Η πρόθεσή του αυτή δεν είναι εμφανής από την αρχή αλλά αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, μέσα απο μία από τις πιο δυνατές συγκινησιακά σκηνές ολόκληρης της σειράς. Στην εν λόγω σκηνή η «Κόκκινη Οχιά» δηλώνει στον φυλακισμένο Τίριον Λάνιστερ πως θέλει να είναι εκείνος που θα τον εκπροσωπήσει στη «δίκη μετά μάχης» (trial by combat) αφού επιθυμία του είναι να σκοτώσει τον δολοφόνο/βιαστή της αδερφής του και να πάρει εκδίκηση.

Η συγκεκριμένη σκηνή ήταν στο 7ο επεισόδιο της σεζόν, το προτελευταίο στο οποίο εμφανίστηκε ο ηθοποιός πριν τον βίαιο θάνατό του στο αμέσως επόμενο, ωστόσο για τον Πασκάλ ήταν η πρώτη την οποία γύρισε χρονικά, αφού έπρεπε να ακολουθήσει το πρόγραμμα της παραγωγής όσον αφορά τiς τοποθεσίες. Παρά το άγχος και τον πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας, την... έσκισε. Και αποθεώθηκε από το κοινό, που μόλις είχε δει την εκπληκτική ερμηνεία του Πίτερ Ντίνκλατζ στο προηγούμενο επεισόδιο. 

«Μετά ήρθε μια μικρή σειρά, το Game of Thrones. Για να σας εξηγήσω περί τίνος πρόκειται, για όσους δεν την ξέρουν... Ναι εντάξει, ας σταματήσουμε αυτό το αστείο εδώ. Oberyn motherf***ing Martell, φίλε. The Red Viper, έχεις κανένα πρόβλημα; Μου άλλαξε τη ζωή», αναφέρει εισαγωγικά ο ίδιος σε μια πολύ ωραία παλαιότερη συνέντευξή του για λογαριασμό του «GQ», συνεχίζοντας:

«Είχαν έτοιμη ολόκληρη τη σεζόν και τα επεισόδια ήταν προγραμματισμένα με βάση τις τοποθεσίες με στόχο να κάνουν γύρισμα σαν να θέλουν να βγάλουν μια ταινία δέκα ωρών. Τουλάχιστον όταν ήταν δέκα επεισόδια στην τέταρτη σεζόν. Οπότε ήταν σαν να κάνεις γυρίσματα για μια μεγάλη ταινία. Βασικά μπορούσες να κάνεις γύρισμα για το έβδομο επεισόδιο και μετά να πας να γυρίσεις το δεύτερο.

Οπότε για μένα έτυχε τη μεγάλη μου σκηνή από άποψη υποκριτικής και διαλόγου, με έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου, να την γυρίσω στην πρώτη μου μέρα στο σετ. Πρέπει όντως να το περιγράψω; Ήμουν τρομοκρατημένος αλλά ήταν εκπληκτικό παράλληλα. Σουρεάλ. Έμπαινα στο σετ της σειράς με την οποία ήμουν πωρωμένος, οπότε ήταν κι αυτό από μόνο του... κάπως».

Η σκληρή δουλειά και η επιμονή του Πασκάλ απέδωσαν κι από εκείνο το σημείο και μετά το τηλέφωνό του δεν σταμάτησε να χτυπάει για νέους ρόλους σε μεγάλες παραγωγές, όπως το Narcos (σειρά του Netflix) και το The Equalizer 2 (ταινία), μέχρι να έρθει και η πρόταση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά The Mandalorian.

Η παρουσία του τις δύο πρώτες σεζόν (σ.σ. ανανέωσε και για τρίτη όπως ανακοινώθηκε) ήταν αυτή που θεμελίωσε την παρουσία του στη βιομηχανία, με τον τρόπο που απέδωσε τον μυστηριώδη και χαρισματικό «Mandi» να κάνει κριτικούς και θεατές να τον επαινέσουν ιδιαιτέρως για ακόμη μία φορά, κυρίως για την υποκριτική του ευελιξία και τον τρόπο που έχει να αριστεύει τόσο σε ρόλους γεμάτους δράση αλλά και αυτούς πιο δραματικούς.

Ο... cool, slutty daddy του ίντερνετ
Τυχαίο ή όχι, οι ρόλοι που έχει παίξει ο Πασκάλ εμπεριέχουν πολύ το στοιχείο της οικογένειας. Στο GoT αυτός ήταν ο λόγος που τον έκανε να ολοκληρώσει το ταξίδι μέχρι το Γουέστερος, αν και γενικά δεν τον λες πατρική φιγούρα στο συγκεκριμένο σόου, ενώ με εξαίρεση το Narcos σ’ αυτό το μοτίβο τον συναντάμε και στο The Mandalorian, όπου ενώ ως κυνηγός επικηρυγμένων πρέπει να παραδώσει τον Grogu (γνωστός και ως Baby Yoda), κάτι που δεν κάνει ποτέ (για λόγους που εξηγούνται αργότερα) με αποτέλεσμα να δεθεί μαζί του, όπως (spoiler alert) αναμένεται να γίνει και στο Last of Us με την Έλι.

Όσον αφορά τη νέα υπερπαραγωγή του HBO, όσοι έχουν δει το πρώτο επεισόδιο της σειράς καταλαβαίνουν αμέσως πως ο Πασκάλ ως σόλο γονέας κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να παρέχει τα πάντα στην κόρη του, Σάρα, με την οποία διατηρεί μια άρτια σχέση μέχρι και τον τραγικό θάνατό της κατά την προσπάθειά τους να βρουν ένα ασφαλές περιβάλλον μετά το ξέσπασμα της επιδημίας (Outbreak Day) του παρασιτικού μύκητα Cordyceps. Φυσικά, μετά τον θάνατο της Σάρα και το «time skip» των 20 ετών, ο Πασκάλ ως Τζόελ είναι ένας εντελώς κενός ψυχολογικά και συναισθηματικά άνθρωπος, κάτι που θα αλλάξει στα επόμενα εννέα επεισόδια.

Μετά και την προβολή του πρώτου επεισοδίου, ορισμένοι χρήστες του ίντερνετ τον ανακηρύξαν... επισήμως «DILF» (ολογράφως: Dad I’d Like to F**k), με τον ίδιο να μην χάνει την ευκαιρία μπροστά σε δημοσιογράφο του Entertainment Tonight για να κάνει χαβαλέ με ένα μήνυμα που τον έβαλε να διαβάσει. «Αποκαλώ DILF τον Πέντρο Πασκάλ και νομίζω ότι είναι cool slutty father μου», αναγράφει το tweet με τον Αμερικανοχιλιανό ηθοποιό να απαντάει χαριτολογώντας: «Ναι, είμαι ο cool slutty daddy σου».



Το +89 σε όλες του τις σειρές με βασικό ρόλο – O εντυπωσιασμένος Τρόι Μπέικερ
Ενόσω άπαντες περιμένουμε το δεύτερο επεισόδιο της ιστορίας των Τζόελ και Έλι, στο Rotten Tomatoes ο Πασκάλ έχει να παινεύεται πως οι μεγάλες σειρές στις οποίες έχει παίξει δεν έχουν βαθμολογία κάτω από 89%, με τα Game of Thrones και Narcos στη χαμηλότερη τιμή (89%), το The Mandalorian sto 93% και το Last of Us (προς το παρόν) στο 99%. «Σύμπτωση», είπαν μερικοί, «ξέρει να διαλέγει ρόλους», είπαν κάποιοι άλλοι, αλλά προφανώς πρόκειται για ζηλόφθονες χωρίς επιχειρήματα που ξεχνούν το πιο βασικό, πως δηλαδή ο ηθοποιός -πόσω δε μάλλον- σε μια σοβαρή παραγωγή θα περάσει από την απαραίτητη οντισιόν.

Μιλώντας για οντισιόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και οι δηλώσεις του Τρόι Μπέικερ, του voice actor που έντυσε με τη φωνή του -πίσω στο 2013- το παιχνίδι του PlayStation από το οποίο προήλθε η σειρά. Όπως μας έδειξαν τα έξτρα του παιχνιδιού,οι παραγωγοί είχαν να διαλέξουν από μία μεγάλη δεξαμενή φιλόδοξων ηθοποιών που ήθελαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ενδεχομένως καλύτερο game όλων των εποχών, αλλά αυτός που τους έκανε το «κλικ» ήταν ο Μπέικερ, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Βλέποντας τον Μπέικερ οι περισσότεροι συντελεστές απόρησαν με την παρουσία του εκεί, αλλά με το που έπιασε το σενάριο στα χέρια του, άνοιξε το στόμα του και κινήθηκε στον χώρο, τους... έπεσαν τα σαγόνια. Ευτυχώς δεν σηκώθηκε να φύγει πριν μπει στην αίθουσα, με τον ίδιο να παραδέχεται σε παλαιότερη συνέντευξη πως κάποια στιγμή απελπίστηκε από τον ανταγωνισμό και παραλίγο να αποχωρήσει οικειοθελώς.

Από την πλευρά του o τότε 36χρονος και σήμερα 46 ετών Μπέικερ έκανε δηλώσεις για τον τρόπο προσέγγισης του χαρακτήρα από την οπτική του Πασκάλ και όπως ήταν αναμενόμενο τον αποθέωσε, αναφέροντας ότι η ερμηνεία του στο πρώτο ακόμα επεισόδιο τον έκανε να σκεφτεί πως αν μπορούσε θα άλλαζε κι εκείνος την αρχική του ερμηνεία.

«Αυτό που απέδειξε είναι ότι αυτός ο χαρακτήρας είναι μεγαλύτερος από κάθε ερμηνεία. Φίλε, το κέρδισε με το σπαθί του. Με ενέπνευσε ο τρόπος προσέγγισης του Τζόελ από την πλευρά του Πέντρο. Εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να αλλάξω μερικά πράγματα», ανέφερε στο podcast της Άλανα Πιρς.

Είναι πλέον σίγουρο: Ήρθε για να μείνει
Ο Πέντρο Πασκάλ είναι πλέον ένας από τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς στο Χόλιγουντ, ενώ δείχνει να είναι και ένας από τους πιο ωραίους τύπους σε έναν χώρο όπου η έπαρση κυριαρχεί ακόμη κι από μονάδες που έχουν καταφέρει πολύ λιγότερα από εκείνον.

Κι ενώ το όνομά του αντηχεί με φήμη αναγνωρισμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, εκείνος συνεχίζει να στηρίζει τα ιδανικά του και να βοηθά όσο μπορεί τους λιγότερο τυχερούς ώστε να βάλει το λιθαράκι του να διεκδικήσουν κι εκείνοι τις ευκαιρίες τους στη ζωή.

Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω δείχνει πως εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, και προς μεγάλη ικανοποίηση των τηλεθεατών, θα παραμείνει στο Hollywood για πολλά χρόνια ακόμη.