Μηνάς Τσαμόπουλος

Ακριβό τους, αλλά κερδισμένο, προνόμιο να εκφράζονται μπροστά στο όποιο κοινό. Κι όπου γουστάρουν. Σε μεγάλες πίστες ή σε μικρές σκηνές, σε γήπεδα, συνεστιάσεις, πανηγύρια, σόου, φεστιβάλ, στο καραγκιόζη το γάμο, τέλος πάντων.

Να λένε τα κάλαντα, να ψέλνουν ευχέλαια, να τραγουδούν εμβατήρια. Να συμμετέχουν σε υμνητικές χορωδίες, να άδουν σε παρακλήσεις και δεήσεις υπέρ υγείας, αγάπης σωτηρίας της ψυχής. Να νανουρίζουν, να ξελαρυγγιάζονται, να κελαηδούν, εν τέλει να ψυχαγωγούν .Μόνο να κάνουν γαργάρα δεν δικαιούνται.

Πόσο μάλλον οι συνεπείς και ευαίσθητοι εκείνοι που δεν καταπνίγουν το δίκιο στο λαρύγγι τους. Ενώνουν προς τιμή τους στεντόρεια τη φωνή τους με αγωνιστικές διαμαρτυρίες. Και στέλνουν με τη ζωντανή παρουσία τους , ευσυνείδητα μηνύματα αλληλεγγύης στους όπου γης καταπιεσμένους, πεινασμένους , βομβαρδισμένους, βίαια ξεριζωμένους και ανυπεράσπιστους.

Προφανώς, κάτι στράβωσε στην ειρηνόφιλη συναυλία που διοργανώνει μια ΜΚΟ στα Προπύλαια. Δε εξηγείται διαφορετικά ότι κάποιοι πρόθυμοι να συμβάλλουν αναγκάστηκαν να δώσουν εξηγήσεις για τη συμμετοχή τους. Ως γνωστόν , όμως, πίσω από κάθε δικαιολογία καιροφυλακτεί μια ενοχή. Και η υποψία ντροπής ,όσο να’ ναι, βάζει φρένο στον ενθουσιασμό.

Θέλετε γιατί η αρχική ατζέντα της συγκεκριμένης συναυλίας έμοιαζε ξεκαρφωτική τσουβαλιάζοντας θύματα και θύτες; Ίσως και γιατί το κεντρικό της σλόγκαν «ειρήνη είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση» φάνταζε με περιπαικτική απόκρισή στο τηλεπαιχνίδι «ο πιο αδύναμος κρίκος».

Ενδεχομένως κάποιοι μουσικοί ερμηνευτές και οργανοπαίκτες να δίσταζαν επειδή στη συλλογικότητα των διοργανωτών πληρώνει το τηλέφωνο μια βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία μπορεί και να τους ταΐζει γεμιστά.

Πιθανόν ακόμη γιατί οι τελευταίοι στο χάσιμο ή την ιδεοληψία τους έδειχναν να τρέμουν μη προσβάλλουν ορθά κοφτά το μακελάρη Πούτιν. Είχαν αναστολές μη τυχόν και σκιστεί κάνα καλσόν από την ευπρέπεια των ίσων αποστάσεων.

¨Όπως και να χει, με το τσιγκέλι βγήκε και προστέθηκε στην αφίσα της εκδήλωσης το μήνυμα: «Να σταματήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Να σιγήσουν τα όπλα». Υπό τη καινούργια διατύπωση στρατευμένοι ή ανέντακτοι, ψαγμένοι ή απερίσκεπτοι - διόλου όμως μειωμένης αντίληψης, αφελείς ή απολιτίκ - συμμετέχοντες, βρήκαν μάλλον μια πιο αντιπροσωπευτική ομπρέλα .

Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είναι απορριπτικός σε μια συναυλία για καλό σκοπό. Ακόμη και ψευδεπίγραφο. Ούτε, όμως, οι καλλιτέχνες είναι το πλέον κατάλληλο σώμα για να εκφραστεί πάνω του ο διχασμός, η εχθροπάθεια και η πόλωση που ξερνάνε τα τρολ των social media.

Στο κάτω κάτω άνθρωποι είναι οι τραγουδιστες και οι ηθοποιοι. Με τις άτυχες επιλογές , τις άστοχες αποφάσεις., τα κολλήματα και τα «μασήματα» τους. Με τα διαπροσωπικά νταραβέρια , τις επαγγελματικές, σχέσεις, τους δεσμούς αλληλοεξυπηρέτησης, τις εξαρτήσεις από το φιλικό περίγυρο τους. Αλλά και με το ήθος τους. Χάρη στο οποίο υπερβαίνουν ωφελιμιστικά κίνητρα, παραπλανητικές σειρήνες, απειλητικές παγίδες
Από τη στιγμή, ωστόσο, που νιώσουν ότι δεν χρησιμοποιούνται ή τους εκμεταλλεύονται άθελα τους μπορούν να βροντοφωνάξουν το κεντρικό σλόγκαν της συναυλίας «όταν κερδίζει ο πόλεμος, χάνει η ζωή». Σύμφωνοι. Οι κοινοτοπίες, άλλωστε, δεν λείπουν από τη καθημερινότητα.¨Όπως και όταν δουλεύει στο φουλ το πλυντήριο χάνονται οι κάλτσες.

Κάπως έτσι μένουν επιλεκτικά τα άσματα να καλύψουν με ξεκρέμαστα παλαμάκια τα χάσματα της έμπρακτης ηθικής, υπαρξιακής και πολιτικής συμπαράστασης που οφείλει αμέριστα κάθε δημοκρατική κοινωνία στη τυραννισμένη Ουκρανία