Μηνάς Τσαμόπουλος

Κόσμος εγκλωβίστηκε σε κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας επί ώρες, χωρίς να πάει κανείς να τους δώσει ένα χέρι βοήθειας για πολλές ώρες. Ακούσαμε και είδαμε στα ρεπορτάζ οδηγούς να είναι εγκλωβισμένοι από τις 10 το πρωί έως το βράδυ, αφημένοι στη μοίρα τους, άλλοι κατήγγειλαν ότι δεν απαντούν οι αρμόδιοι στα τηλέφωνα πρώτης ανάγκης, ασθενοφόρα κολλημένα στην κίνηση-ακινησία, άνθρωποι να παθαίνουν υποθερμία μέσα στο αυτοκίνητό τους. Πανικός. Μας βομβάρδιζαν τόσες μέρες με «υπερηφάνεια» για την πληθώρα εκχιονιστικών, για τους τόνους αλατιού, για το κλάδεμα δέντρων που μπορεί να πέσουν ή να κόψουν καλώδια της ΔΕΗ, για , για , για , για….

Τα ίδια και τα ίδια χρόνια τώρα. Η θα πνιγόμαστε από τις πλημμύρες ή θα καιγόμαστε από τις φωτιές ή θα μας θάβει το χιόνι.

Βγαίνουν οι πολιτικοί και οι αρμόδιοι φορείς και ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλον, μέχρι να ξεχαστεί και αυτή η «ταλαιπωρία» και …πάμε για άλλα. Τα ίδια και τα ίδια. Όλο λόγια, λόγια, λόγια. Λάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα. Αγανακτείς, θυμώνεις, απογοητεύεσαι , κουράζεσαι ψυχολογικά και στο τέλος σου…. περνάει. Η θα φταίει ο άλλος ή τα έντονα καιρικά φαινόμενα.

Και ο κόσμος όμως δεν λέει να προστατευτεί. Το έχουμε ρίξει στο σορολόπ και στο «εντάξει μωρέ», «δεν ξέρουν αυτοί» και το «σιγά σε μένα θα τύχει;». Ακούμε τόσες μέρες για κακοκαιρία και βγαίνουμε απροστάτευτοι χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα, χωρίς καν αλυσίδες για το αυτοκίνητό μας. Και για κατάλληλα λάστιχα ούτε λόγος. Τα φοράμε-ό,τι νάναι, μία φορά και όσο πάνε. Και προχωράμε. «Δεν βαριέσαι»… Οι άλλοι φταίνε. Στην κριτική και στην επίρριψη ευθυνών στην καμπούρα των άλλων είμαστε πρώτοι. Για τη δική μας την καμπούρα κουβέντα όμως.

Θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε αναθέματα όσο πουλάει το θέμα και μετά μόλις τα φώτα κλείσουν και το σόου τελειώσει θα ασχοληθούμε με άλλο θέμα. Στην υγειά μας.