Γιώργος Παπασταφίδας

Βρήκαμε τελικά τι  φταίει για την κατάντια μας. Μα φυσικά η δημόσια διοίκηση και  οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι  τεμπέληδες και λαμόγια.

Από την άλλη ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος δίνει  θέσεις εργασίας και προβάλει ως η  μόνη λύση στην  την υγιή ανάπτυξη , υποφέρει.

Για να δούμε  λοιπόν έτσι είναι τα πράγματα ή  έτσι θα θέλαμε να είναι .

Πρώτον για  να μην παρεξηγηθούμε σίγουρα  στον δημόσιο τομέα υπάρχουν πολλές υπηρεσίες οι οποίες δεν παράγουν τίποτε ,όπως και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι δεν κάνουν σωστά την δουλεία τους. Όμως ,είναι άλλο πράγμα η διαπίστωση αυτή ,και άλλό πράγμα  να προσπαθεί η μισή κοινωνία να ρίξει στην πυρά την άλλη μισή.

Δημόσιος υπάλληλος  είναι και αυτός που έμαθε  γράμματα σε εμένα και εκατομμύρια άλλα ελληνόπουλα όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στο νησάκι της άγονης γραμμής ή το ξεχασμένο χωριουδάκι της Πίνδου . Δημόσιος υπάλληλος είναι και ο λιμενικός ο οποίος με οκτώ μποφόρ πάνω σε ένα σαπιοκάραβο της υπηρεσίας του  προσπαθεί να φυλάξει τα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου  και ενίοτε σώζει και μια ντουζίνα παιδάκια από την μισοβουλιαγμένη βάρκα . Δημόσιος υπάλληλος είναι και ο νεαρός γιατρός του δημοσίου νοσοκομείου ο οποίος εφημερεύει επί εικοσιτετράωρου στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου . Δημόσιος υπάλληλος είναι και ο σκουπιδιάρης που μαζεύει τα σκουπίδια μας χωρίς τα βασικά μέτρα προφύλαξης της υγείας του .

Δημόσιος υπάλληλος  είναι και αυτός, που κάθε πρωί μας πάει στην δουλεία μας κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες είτε λέγεται  οδηγός λεωφορείου είτε λέγεται οδηγός συρμού του μετρό κλπ. Δημόσιος υπάλληλος είναι και ο πυροσβέστης ο οποίος για 1000 ευρώ διακινδυνεύει την ζωή του και κάποιες φορές την χάνει για να σβήσει μια φωτιά στο δάσος που εμείς έχουμε φτιάξει το αυθαίρετο μας  .

Δημόσιος υπάλληλος είναι και ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας ο οποίος έχει στα χέρια του κάθε στιγμή εκατοντάδες ζωές που επιβαίνουν στα αεροπλάνα και   μια λάθος κίνηση του μπορεί να αποβεί μοιραία .

 Δημόσιος  υπάλληλος είναι και ο δικαστικός  ο οποίος ξενυχτά διαβάζοντας δικογραφίες έτσι ώστε το πρωί να είναι έτοιμος να αποδώσει από την έδρα δικαιοσύνη. Τέλος δημόσιος υπάλληλος είναι και ο τροχονόμος στην Κηφισίας που στέκεται με τις ώρες στον καύσωνα και   τρώει όλο το καυσαέριο στο πρόσωπο για να ρυθμίζει την κυκλοφορία.

Από την άλλη ο Ιδιωτικές εταιρίες είναι αυτές  οι οποίες προμήθευαν και προμηθεύουν  τα νοσοκομεία με άχρηστα υλικά στο  δεκαπλάσιο της τιμής τους. Ιδιώτης  είναι και ο εργολάβος ο  οποίος υπερτιμολογεί  ένα γεφύρι δέκα φορές πάνω από το κόστος κατασκευής του και μετά ζητά και τα ρέστα από το δημόσιο . Ιδιώτης είναι και αυτός που ρυπαίνει ανεξέλεγκτα με τα απόβλητα της βιομηχανίας του τα νερά του Αιγαίου. Ιδιωτική εταιρία είναι και αυτή η οποία εν μέσω κρίσης  προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους καταναλωτές αυξάνοντας τις τιμές σε βασικά αγαθά. Ιδιώτης είναι και μικροβιοτέχνης ή ξενοδόχος  ο οποίος έχει …ξεχάσει να πληρώσει τις εργοδοτικές εισφορές του για μια δεκαετία.

Τέλος ιδιώτες  ήταν αυτοί  που με το άκουσμα  και μόνο της κρίσης, έβγαλαν από  την χώρα 50 δις ευρώ στερεύοντας το τραπεζικό σύστημα και επιδεινώνοντας την ύφεση .

Έτσι λοιπόν απλά, οι περισσότεροι από εμάς  ( Πολιτικοί  ,δημόσιοι υπάλληλοι , δημοσιογράφοι, μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες ,αυτοαπασχολούμενοι και ιδιώτες) έχουμε μερίδιο για την κατάντια μας άλλοι μεγαλύτερο και άλλοι μικρότερο .

Όσο δεν αναγνωρίζουμε  τα λάθη μας και κατηγορούμε τον  διπλανό μας ότι φταίει, τότε πολύ δύσκολα θα δούμε φως στο τούνελ. Και αν δούμε ποτέ, με τα μυαλά  που κουβαλάμε ,τότε θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε  σε μια κοινωνία   στην οποία  ο καθένας θα μισεί τον διπλανό του .

 

Υ.Γ. Και για  να μην σας μπαίνουν ιδέες δεν  είμαι, ούτε υπήρξα δημόσιος υπάλληλος  στα 22 χρόνια του εργασιακού μου  βίου.