Δημήτρης Δανίκας

Η Αντωνία. Η Αλβανία. Η ξενιτιά. Η ξενοφοβία. Οι συγγενείς. Το ίδρυμα. Τα τέσσερα παιδιά. Η Αντωνία. Η εξαφάνιση. Η ανακάλυψη. Το γράμμα. Μια επιστολή που κάθε λέξη, γραμμένη από τα σπλάχνα της, εκτοπίζει από μπροστά σου, κάθε μυθιστορηματική αφήγηση, κάθε συγγραφέα:

«Γιάννη μου» του γράφει «θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη, αλλά δεν αντέχω άλλο. Εχω αντέξει πολλά έως σήμερα, αλλά αυτή τη φορά χτύπησαν κάπου που πονούσε πολύ! Θέλω να ξέρεις πως παρά το ότι μαλώναμε συνέχεια για το αν φταίνε οι δικοί σου, κι ας με κούραζε αυτή η υπερβολική παιδικότητά σου, εγώ σε αγάπησα πολύ και σε αγαπάω πολύ! Δεν θα ξεχάσω αυτά τα μάτια πώς με κοίταξαν την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε γιατί ακριβώς με το ίδιο βλέμμα με κοιτούσες ως σήμερα! Μου άρεσε να βλέπω στα μάτια σου να με θαυμάζεις και να μου δείχνεις πόσο σημαντική είμαι για σένα! Αυτή η αγκαλιά σου θα μου λείψει πολύ!» Και τελειώνει με πέντε απλές λέξεις: «Σας αγαπάω πάρα πολύ! Αντωνία»

Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε συμβεί. Αλλά, υποθέτω, πως μέσα στην απελπισία της, την ασφυξία και τον «εγκλεισμό» της αυτό το πλάσμα, μόλις 27 ετών, επιχείρησε μια έξοδο. Τι ήταν αυτό που την έσπρωξε; Προφανώς η ανάγκη. Προφανώς το αδιέξοδο. Και προφανώς η ταραχή της. Ετσι η απουσία της έγινε αισθητή. Μόνο όταν χάνουμε αυτόν που αγαπάμε τότε καταλαβαίνουμε πόσο μας λείπει και πόσο τον έχουμε ανάγκη

Όταν είσαι παρών είσαι δεδομένος. Όταν είσαι απών, τότε αρχίζει η δοκιμασία του άλλου. Μπορείς χωρίς εμένα; Αν μπορείς τότε τελειώσαμε. Αν δεν μπορείς τότε αντέχουμε. Η επιστολή της Αντωνίας προς τον Γιάννη «της» λειτούργησε καταλυτικά και ευτυχώς λυτρωτικά

Το «λάθος» της Αντωνίας. Το «μειονέκτημα» της Αντωνίας. Το ασυγχώρητο «έγκλημα» της Αντωνίας είναι η καταγωγή της. Από ομογενείς από Αλβανία. Οποιος από εκεί είναι ύποπτος, επικίνδυνος, μολυσματικός, κακός, εχθρικός. Ο ορισμός της ξενοφοβίας. Ο ορισμός του μίσους. Ο ορισμός της ανοησίας

Κάθε λαός εμπεριέχει στους κόλπους του παρασιτικά, προβληματικά και άλλα τέτοια ανθρώπινα «στοιχεία». Ελληνες πολιτικοί μας έφεραν σ αυτό το χάλι. Ελληνες οι φοροφυγάδες. Ελληνες οι περισσότεροι ξέφρενοι και αχαλίνωτοι στο γνωστό πάρτι βίλας της Μυκόνου. Αλλά και Ελληνες, όπως και τόσοι άλλοι αλλοδαποί, που ακραδάντως πιστεύουν πως κορωνοιός δεν υπάρχει, και όλα αυτά αποτελούν μέρος ενός σχεδίου συνωμοσίας. Και πως όλα γίνονται με δόλια κατάληξη την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών.

Και κάτι ακόμα. Σχετικά με την ψυχοσύνθεση της Αντωνίας. Όπως διαβάζω από το σχετικό ρεπορτάζ «σύμφωνα με μαρτυρίες δεν αντέχει πολλά - κάποιοι θα πουν πως ήταν εύθραυστη σαν κλαράκι ακόμη και στις λίγες διαφωνίες που είχε με τους γονείς της και κάποιοι τρίτοι θα κάνουν λόγο για πολλά ψυχολογικά προβλήματα που δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως, μετατρέποντας την έφηβη Αντωνία σε ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί» 

Θα πείτε «το κορίτσι είναι προβληματικό». Θα σας πως «μα κάθε πλάσμα που εμείς το θεωρούμε «προβληματικό», στην πραγματικότητα είναι διαφορετικό». Μόνο οι «προβληματικοί», και όχι όλοι, εξακολουθούν να φέρουν μέσα τους μια λαμπάδα που σιγοκαίει από αγάπη, ευαισθησία, ταραχή και άπειρα αισθήματα. Η Αντωνία είναι αυθεντική «ηρωίδα» ενός αληθινού μυθιστορήματος. Αλλωστε οι Τέχνες και τα Γράμματα από τέτοιες Αντωνίες ευεργετήθηκαν. Χιλιάδες συγγραφείς και σκηνοθέτες από «προβληματικές» και ταραγμένες Αντωνίες εμπνεύστηκαν

Χωρίς την περιπέτεια, την εξαφάνιση και το γράμμα της Αντωνίας η ζωή μας θα ήταν πνιγμένη από χιλιάδες αληθινούς και αλληγορικούς κορωνοιούς! Όπως λέμε Love Never Dies έτσι και Antonia never Dies