Στέλιος Παπαθεμελής

Όσοι πάντως«γινώσκουν α αναγινώσκουν» διαβάζουν στο Σύνταγμα (άρθρο16 πργρ.2):  «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελευθέρους  και υπεύθυνους πολίτες».

Στη διανόηση και το πολιτικό προσωπικό, ιδίως αριστερό και εκσυγχρονιστικό, επιπολάζει αισθητό έλλειμμα πίστεως και λόγω κακώς νοούμενου κοσμοπολιτισμού, και πατρίδος.

Ουκ ολίγοι σύγχρονοι αριστεροί, αντίθετα προς τον ιδεολογικοκομματικό τους πρόγονο, καμαρώνουν για την «αθεΐα» τους. Αγνοούν ότι  «η Ορθοδοξία ιδεολογικά- πνευματικά ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σ ένα εσωτερικό δεσμό που ο Ευρωπαίος κοσμοπολίτης ονομάζει “ανατολίτικο πνεύμα” και ο ξεπεσμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει και εκδηλώνει ανώτερα ιδεώδη και χαρίσματα». Δεν είναι απόσπασμα κυριακάτικου κηρύγματος, αλλά άρθρο του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη (Ριζοσπάστης, 9/9/1945)!

Στις ελλαδικές ελίτ κυριαρχεί ένδεια γνώσης και επίγνωσης ιστορίας. Οι πολλοί πορεύονται ανυποψίαστοι γι’ αυτό που θεωρεί αυτονόητο ο ποιητής:  
            «Μες στην ερημιά του κόσμου/ένα χέρι γράφει εντός μου/
            κάπου υπάρχει  Θεός» (Νίκος Γκάτσος).

Κι όμως ανήκουμε σ’ ένα λαό που, όπως γράφει ο έγκριτος Κώστας  Γεωργουσόπουλος,   διαθέτει «έναν Ρωμανό Μελωδό, έναν Δαμασκηνό, τους ανώνυμους αγιογράφους, ή τον Θεοφάνη, έναν λαό που διαθέτει τη μεγαλοφυΐα του Χορτάτση, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Μακρυγιάννη, τον Ροϊδη,τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη, τον Παλαμά, τον Παρθένη, τον Αλταμούρα, τον Τσαρούχη, έναν λαό που διαθέτει το ιδιοφυέστερο κείμενο πένθους, τη Νεκρώσιμη Ακολουθία, τη Θεία Λειτουργία του Χρυσοστόμου, τους εκατόν πενήντα  δημοτικούς χορούς (…)».

Πόσοι  ωστόσο στα   ηγετικά κλιμάκια βιώνουν, ή τουλάχιστον συνειδητοποιούν αυτές τις πνευματικές βεβαιότητες και  την φοβερή αλήθεια που συνόψισε ο ποιητής στον στίχο
            «Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και
                                                σε λένε Άθω». (Ελύτης)

Η Ορθοδοξία για τους πιστούς είναι ασφαλώς πίστη. Αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Αλλά για όλους, πιστούς, ημίπιστους και απίστους, είναι πολιτισμός. Διαχρονικός και ατίμητος πλούτος του Γένους των Ελλήνων. Τον έκτισαν στους αιώνες της ιστορίας «ποιητές, μουσικοί, ζωγράφοι κεντηστάδες, χρυσικοί και καλαϊτζήδες, κτίστες και αρχιτέκτονες. Όλοι αυτοί με τον τρόπο τους εκφράσανε τον συνδυασμό του πνεύματος με τη σάρκα, τη θεϊκή ισορροπία ανάμεσα στα δύο που αποτελεί την ουσία του Ορθόδοξου Χριστιανισμού (Τσαρούχης, Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος, σελ. 94).

Αυτή η Ορθοδοξία εγγυάται την αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνισμού, την  ελληνική και πανεθνική οικουμενικότητα.

Στο μεταξύ η κοινωνία μας εξακολουθεί να δοκιμάζεται άγρια από την βαναυσότητα των μέτρων που μας επιβάλλονται έξωθεν.

Στις ΗΠΑ αυτές τις μέρες ακούστηκαν εγκώμια ανάμικτα με ωμό ρεαλισμό. Ο  Κλίντον επισήμανε προς τους συνήθως βατολογούντες Ελληνοαμερικανούς ότι λένε, αλλά δεν κάνουν επενδύσεις στη πατρίδα τους και προς τον πρωθυπουργό ότι οι ξένοι για να επενδύσουν χρειάζονται σταθερό επενδυτικό κλίμα, χωρίς ήξεις αφήξεις. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Αυτάρκεις μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια στη διατροφική αλυσίδα φτάσαμε να εισάγουμε σχεδόν τα πάντα: λουλούδια από την Ολλανδία, ντομάτες από το Βέλγιο, λεμόνια, καρότα από την Ιταλία, πατάτες από την Αίγυπτο, όσπρια, σκόρδα και λαχανικά από την Κίνα, επανεισαγόμενο λάδι από την Ιταλία…

Καταστρέψαμε τις βιομηχανίες Ζάχαρης, Κλωστοϋφαντουργίας, Υποδηματοποιϊας, πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, αμυντική βιομηχανία.

Εις πείσμα των καιρών ενα ελληνοκεντρικό όραμα παιδείας εμπνεόμενο από την ορθόδοξη οικουμενικότητα θα τονώσει την αυτοπεποίθεση και την δημιουργική εφευρετικότητα των πολιτών, παρωθώντας τους να λειτουργήσουν «με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών».
Η ευλογημένη ελληνίδα γη παράγει τα πάντα, αν θελήσουμε, με τον ιδρώτα του προσώπου μας.  

Ο Κρούγκμαν μας τα είπε καθαρά («Καθημερινή», 20-09-15): «πίσω από την επιμονή [Βρυξελλών-Βερολίνου] στη λάθος λύση υπάρχουν τα συμφέροντα, κάποιοι θέλουν να διαλύσουν το κράτος πρόνοιας». Και εισηγείται ένα σχέδιο Β.

«Να ετοιμάσετε ένα σχέδιο Β, να μη πιστέψετε ότι οι δυσκολίες ανήκουν στο παρελθόν, διότι το Μνημόνιο που υπεγράφη δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Το θεωρώ απίθανο. Κανένα κράτος δεν τα έχει πάει καλά σε καθεστώς λιτότητας».

Να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να απελευθερωθούμε από αυταπάτες. Μόνον τότε θα πάμε μπροστά.

Μη στεναχωριέστε συνήθιζε να λέει ο Άγιος Παϊσιος «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού που την προστατεύει σκανδαλωδώς»! (O Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, σελ. 474).