Μπάμπης Κούτρας

Η αρχική μου εντύπωση είναι ότι πρόκειται για κέλυφος χωρίς περιεχόμενο, αλλά βρίσκω απολύτως εύστοχο τον τίτλο που έδωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Mάλιστα η «προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» δεν θα έπρεπε να είναι απλώς ο τίτλος μιας υπηρεσίας των Βρυξελλών, αλλά ο στόχος ολόκληρου του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος στην Ευρώπη. Αμφισβητεί κανείς ότι αυτό είναι το ζητούμενο για τους Ευρωπαίους;

Τελειότητα δεν υπάρχει, όπως είναι γνωστό, αλλά είναι σίγουρο ότι πρόκειται για ό,τι καλύτερο υπήρξε μέχρι σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Φαντάζομαι ότι κανείς δεν ζηλεύει τον ισλαμικό, τον κινεζικό, τον ρωσικό, ακόμη και τον αμερικανικό τρόπο ζωής με τις μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις.

Η συσχέτιση της προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής με το τεράστιο πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης υποδηλώνει είτε αφέλεια, είτε ιδεολογικές εμμονές (Ευρωπαίοι και εγχώριοι δικαιωματιστές), είτε ενοχές από εκείνους που διαχειρίστηκαν έως τώρα το ζήτημα, ξόδεψαν αρκετά δισ. ευρώ (όπως ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ), αλλά δεν κατάφεραν ούτε τις ροές να ανακόψουν, ούτε τους Ευρωπαίους να πείσουν για την επιτυχία του σχεδίου. Σε καμία περίπτωση η «προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» δεν υποκρύπτει εχθρότητα ή ρατσιστικές διαθέσεις προς τους μετανάστες που φτάνουν κατά χιλιάδες, ούτε ενθαρρύνει τον αποκλεισμό κανενός από αυτούς.

Αντίθετα προτρέπει στη διατήρηση όλων των δεδομένων που συνιστούν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής (ελευθερία, δικαιώματα, ποιότητα), και προφανώς την ένταξη σε αυτήν όσων κατατρεγμένων φτάνουν στη Γηραιά Ηπειρο. Οι μετανάστες κάνουν το μακρύ, ακριβό και επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη ακριβώς επειδή επιθυμούν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Τη Γερμανία για τις δουλειές, τη Σουηδία και τη Νορβηγία για το κράτος πρόνοιας, τη Γαλλία για τις ευκαιρίες, την Ελλάδα για τον... ήλιο της, που θα έλεγε και η Τασία, κ.λπ. Αν ήταν να μετατρέψουν την Ευρώπη σε αυτό που είχαν την πατρίδα τους, τότε θα έμεναν εκεί, δεν θα είχαν κανέναν λόγο να έρθουν.

Η απάντηση, λοιπόν, σε όσους ενοχλήθηκαν από τον τίτλο είναι ότι για να εξακολουθήσει η Ευρώπη να είναι... ελκυστική για τους μετανάστες πρέπει να διατηρήσει τον τρόπο ζωής που κατέκτησε μετά από πολλούς αγώνες και μεγάλες θυσίες. Και γι’ αυτό τον λόγο οι απανταχού «προστάτες των μεταναστών» δεν πρέπει να ανησυχούν από τον «τίτλο» του αντιπροέδρου Μαργαρίτη Σχοινά. Αγωνιούσαν, δήθεν, μην τυχόν και κάνει η Ευρώπη ακροδεξιά στροφή στις ευρωεκλογές του Μαρτίου, όταν οι ίδιοι με τις επιλογές τους ενίσχυαν αυτή τη στροφή. Υπεραμύνονταν -και ορθώς- των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων έφταναν με καράβια και βάρκες στα νησιά του Αιγαίου, αλλά τους εγκατέλειψαν στη Μόρια και τις άθλιες συνθήκες διαβίω­σης. Ας μην παριστάνουν, λοιπόν, τώρα τον κήνσορα και ας μην υψώνουν το δάχτυλο.

Το είπε πολύ ωραία και πολύ καθαρά η Ούρσουλα: «Η Ενωση θεμελιώνεται στις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες». Η Ευρώπη συνολικά και η νέα Κομισιόν ειδικά έχουν βαριά ευθύνη απέναντι στους πολίτες. Πρέπει να περιφρουρήσουν όσα κερδήθηκαν. Διαχειρίστηκε και εξακολουθεί να διαχειρίζεται με λάθος τρόπο το κύμα της μετανάστευσης. Υιοθέτησε μέτρα τακτικής χωρίς να αποφασίσει τη στρατηγική της. Προσπαθεί να εγκλωβίσει τους παράνομους μετανάστες στις χώρες υποδοχής (Ελλάδα, Ιταλία κ.α.) πιστεύοντας ότι δεν θα έφταναν ποτέ στο εσωτερικό. Διέθεσε τεράστια χρηματικά ποσά σε λάθος στόχο. Τα έδωσε στον Ερντογάν αντί να στηρίξει τις φτωχές χώρες προέλευσης για να μείνουν εκεί όλα αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων. Είναι η ώρα η Ευρώπη να αποκτήσει ένα πραγματικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Η διασφάλιση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα.