Τεντόγλου: “Αλητεία εεε;”
tsamopoulos_minas

Μηνάς Τσαμόπουλος

Τεντόγλου: “Αλητεία εεε;”

Δύο κορυφαίοι, παγκοσμίως, Έλληνες αθλητές. Ο Μίλτος Τεντόγλου, χρυσό ολυμπιακό
μετάλλιο στο μήκος και ο Λευτέρη Πετρούνιας, χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο στους κρίκους

Οι δύο τους έχουν ένα κοινό σημείο. Την αγάπη τους για το παρ-κουρ το οποίο για ένα
διάστημα ήταν τρόπος ζωής για αυτούς. Εκτός από μεγάλοι αθλητές είναι και τεράστιες
προσωπικότητες, ο καθείς με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Ο Μίλτος έχει ένα μοναδικό στυλ. Μια ιδιαίτερη συναισθηματική νοημοσύνη και ωριμότητα
που δύσκολα συναντάς. Εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο συνδυάζοντας την ψυχραιμία
με την....ανεμελιά. Είναι σαν να κάνει παρ-κουρ με την παλιοπαρέα στις γειτονιές των
Κλείσιμο
Γρεβενών.

Στον τελικό του μήκους στο Τόκιο αν και πήγε με την καλύτερη φετινή επίδοση 8,60 μέτρα,
στα πρώτα του άλματα δεν...”πέταξε”. Ε και; Αρχικά το είδε....επαγγελματικά και δεν του
βγήκαν τα πατήματα. Μετά από μία προσπάθεια, πλησίασε τον προπονητή του, Γιώργο
Πομάσκι ο οποίος άρχισε να του δίνει οδηγίες πως θα εκτελέσει το επόμενο. Ο Μίλτος
ακούστηκε να του λέει “άσε αν πιεστώ δεν θα κάνω άλμα.”

Έκανε και την πέμπτη προσπάθεια. Βρέθηκε από την τρίτη στην πέμπτη θέση. Του
έμενε ένα τελευταίο...αλματάκι.

Τότε ήταν που τα άφησε όλα στην άκρη και έγινε το αλάνι της γειτονιάς, όπως τον ξέρει ο
κύκλος του, η παρέα του, η οικογένειά του. Χαλάρωσε και έφυγε για το άλμα σαν να μην
ήταν βρισκόταν στο Τόκιο. Για την πάρτη του. Για τη χαρά του παιχνιδιού. Έτσι, για
την...αλητεία...

Και από πέμπτος “ταξίδεψε” στην πρώτη θέση.

“Ένα αλματάκι έκανα” δήλωσε αργότερα στην κρατική τηλεόραση.

Μόλις συνειδητοποίησε ότι ήταν χρυσός ολυμπιονίκης με το τελευταίο του άλμα
κατευθύνθηκε ήρεμα προς τον προπονητή του και τους ανθρώπους της ελληνικής
αποστολής που ήταν στην κερκίδα. Πλησίασε σοβαρός. Ακούμπησε στα κάγκελα. Ένα
χαμόγελο πονηρό και παιχνιδιάρικο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του. Ακούστηκε να τους
λέει: “Αλητεία έεε;”

Σαν να μιλούσε στα κολητάρια του, σαν να είχε κερδίσει έναν αυτοσχέδιο αγώνα παρ -
κουρ στην πλατεία των Γρεβενών αφήνοντας... “ξερό” στο τελευταίο άλμα τον κολλητό του,
παίρνοντάς του τη νίκη. “Αλητεία εεε;”.

Δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναδεί τέτοιου υψηλότατου επιπέδου αθλητή, με τέτοια
νοοτροπία, τουλάχιστον Έλληνα. Άλλοι λυγίζουν από την ευθύνη και το άγχος όσο καλοί
και αν είναι, άλλοι έχουν ειδικούς αθλητικούς ψυχολόγους. Ο Μίλτος έχει το αλάνι μέσα
του. Κατεβαίνει στο ταρτάν για να παίξει. Γιατί για εκείνον το άλμα εις μήκος είναι ένα
παιχνίδι, όχι πόλεμος. Κατεβαίνει στους μεγάλους αγώνες για τη χαρά της συμμετοχής και
του συναγωνισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προπονείται σε υψηλό επίπεδο
εξελίσσοντας το ταλέντο του. Όμως άλλο το ένα άλλο το άλλο. Ναι ρε Μίλτο.
Ήταν...αλητεία...!!!

ΥΓ: Λευτέρης Πετρούνιας. Ένας αθλητής γεμάτος συναισθήματα τα οποία όμως αφήνει
στην άκρη όταν μπαίνει για να αγωνιστεί. Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει τις
δυσκολίες με το χαμόγελο στα χείλη έχοντας δίπλα του την οικογένειά του, τους δικούς του
ανθρώπους. Αν και προερχόταν από σοβαρό χειρουργείο δεν λιποψύχησε. Πήγε στο
Τόκιο να το παλέψει. Τεράστιο το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε χωρίς αυτή η φράση να
είναι “παρηγοριά”. ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Πάντα με το χαμόγελο έδωσε ραντεβού για τους
Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού με στόχο το χρυσό.

Περήφανοι ως ΄Ελληνες.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ