Βασίλης Στεφανακίδης

Κάθε χρόνο βλέποντας τα στοιχεία του εκάστοτε προϋπολογισμού, βάζω στοίχημα για το ποσοστό απόκλισης  κατά την εκτέλεση του,  με τους συναδέλφους στο γραφείο και συνήθως το χάνω γιατί οι εκτιμήσεις μου είναι μετριοπαθείς καθώς, κατά βάθος, θέλω να ελπίζω πως - δεν μπορεί! -μια χρονιά θα τα καταφέρουν και θα τους βγουν τα νούμερα.

Το προσχέδιο  για το 2012 που ενέκρινε το υπουργικό συμβούλιο χθες, προβλέπει (άκουσον- άκουσον!) πλεόνασμα. Υπό την προϋπόθεση ότι οι 35 νέοι φόροι που έχουν επιβληθεί θα εισπραχθούν και οι δεκάδες άλλες παράμετροι  δεν θα εξωκείλουν.

Όμως, όπως  αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι δυνατόν να προσδοκά  το κράτος περισσότερους φόρους από μια οικονομία η οποία για τρίτο συνεχή χρόνο θα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση κι όταν η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων  έχει εξαντληθεί προ πολλού.

 Όταν οι άνεργοι αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο, όταν η ιδιωτική κατανάλωση  μειώνεται μέρα με τη μέρα, όταν οι μισθοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα περικόπτονται μήνα με το μήνα,  όταν οι κερδοφόρες επιχειρήσεις είναι πια  ελαχιστότατες,  από πού άραγε θα προκύψει φορολογική ύλη η οποία θα συμβάλλει στην αύξηση των δαπανών;

 Κι όταν ο περιορισμός των δαπανών του δημοσίου γίνεται με το σταγονόμετρο από το φόβο του πολιτικού κόστους, όπως για παράδειγμα η τελευταία απόφαση με την εφεδρεία των 30.000 υπαλλήλων από τους οποίους θα εξοικονομήσει 300 εκατομμύρια ή τον 1\5 από τη μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 ευρώ;

Τελικά,  ας μη γελιόμαστε, ο εκάστοτε προϋπολογισμός είναι μια υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης, κι είναι εξ’ αρχής καταδικασμένος να πέσει έξω αλλά είναι πάντα μια καλή ευκαιρία για νέους φόρους και κατάργηση κοινωνικών δαπανών.
Θα μου πείτε πως, τώρα,  με την αποφασιστικότητα  και τη σκληρότητα της τρόικας τα πράγματα είναι διαφορετικά γιατί κάθε στιγμή μπορεί να μας βγάλουν από την πρίζα.

Ναι, αλλά όταν ο άλλος δεν έχει να πληρώσει τι θα τον κάνεις ; Θα γεμίσεις τις φυλακές με νεόπτωχους; Κι όταν ο ίδιος ο εισπρακτικός μηχανισμός κάνει λευκή απεργία γιατί τα κεκτημένα του έχουν αποδεκατιστεί, από πού αντλείται η αισιοδοξία ότι το 2012 θα δουλέψουν όλα ρολόι και ο προϋπολογισμός θα εκτελεστεί μέχρι  κεραίας;

Επομένως “φιλόδοξος” είναι ο πιο επιεικής όρος  για το προσχέδιο προϋπολογισμού και στο βάθος όλα τ’ άλλα που μας έχουν μαυρίσει την ψυχή από τη χρεοκοπία, την επόμενη δόση, μέχρι την έξοδο από το ευρώ.

Εξελίξεις που δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς μια κι είναι οι μόνες που συζητούνται  σε όλους  τους διεθνείς κύκλους.