Βασίλης Στεφανακίδης

∆υστυχώς, όµως, µε εµβολιασµένους λίγο πάνω από τους µισούς πολίτες η κατάσταση οδηγείται σε έναν ακόµα γύρο θανάτων, διασωληνώσεων και χιλιάδων κρουσµάτων ηµερησίως.

Κι αυτό δεν είναι αποτυχία της κυβέρνησης και προσωπικά του Μητσοτάκη, όπως διατείνεται η αξιωµατική αντιπολίτευση, αλλά της κοινωνίας µας. Οταν η κυβέρνηση εξασφάλισε εµβόλια, οργάνωσε κατά άψογο τρόπο την πρόσβαση στα εµβολιαστικά κέντρα ανά την Ελλάδα και µε επιµονή και υποµονή επικοινωνεί µε κάθε πρόσφορο τρόπο την αναγκαιότητα των εµβολιασµών, δεν ξέρω µε ποιο άλλον τρόπο θα µπορούσε να πείσει τους ανεµβολίαστους. Αλλωστε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως είναι η Πορτογαλία, σε όλες της ευρωπαϊκές χώρες τα ποσοστά των ανεµβολίαστων κινούνται λίγο πάνω - λίγο κάτω στα ίδια περίπου ποσοστά. Αν ο Τσίπρας θεωρεί πως έχει µεγαλύτερη πειθώ από τον Μητσοτάκη, µπορεί να το κάνει ο ίδιος από την πολιτειακή θέση που του έχει προσφέρει ο ελληνικός λαός. Θα το εκτιµούσαµε όλοι και θα του το πιστώναµε. Αν έχουν εκείνος και τα στελέχη του κόµµατός του τη µυστική συνταγή να πείσουν ένα εκατοµµύριο συµπολίτες µας να σπεύσουν στα εµβολιαστικά κέντρα, ας µην την κρατάνε στα συρτάρια τους και ας την κάνουν δώρο στο έθνος και στην οικονοµία.

Και ας αρχίσει την εκστρατεία πειθούς από τον Πολάκη και τους όµοιούς του. ∆ιαφορετικά δικαίως κάποιοι υπαινίσσονται πως κλείνει το
µάτι στη µεγάλη -είναι αλήθεια- µάζα των ανεµβολίαστων.

Αποτύχαµε λοιπόν όλοι µαζί. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και τώρα πρέπει να πληρώσουµε τα επέκεινα. Φανταζόταν µήπως κανείς εχέφρων πως θα υπήρχαν 20% των γιατρών και 35%-40% των νοσηλευτών και του ΕΚΑΒ που θα αρνούνταν να εµβολιαστούν; Προφανώς όχι. Μετά ταύτα είναι παράλογη και αυταρχική η απόφαση της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτικό τον εµβολιασµό τους; Κι είναι µήπως παγκόσµια πρωτοτυπία η υποχρεωτικότητα στους υγειονοµικούς; Το ίδιο δεν γίνεται σχεδόν σε όλες τις χώρες όπου παρατηρούνται υψηλά ποσοστά αρνητών; Ή είναι παράλογο εγώ ο εµβολιασµένος που δείχνω το πιστοποιητικό στην είσοδο της ταβέρνας να έχω την απαίτηση να µην κινδυνεύσω να µολυνθώ από τον ανεµβολίαστο σερβιτόρο ή µάγειρα που µου ετοιµάζει το φαγητό;

Οχι, η υποχρεωτικότητα σε κάποιους τοµείς της δηµόσιας ζωής και δραστηριοποίησης δεν είναι διχαστική. Αυτονόητη είναι και απορώ γιατί µπαίνει σε δηµόσιο διάλογο. Οι οργανωµένες κοινωνίες λειτουργούν µε κανόνες και στην προκείµενη περίπτωση µε τους κανόνες που ορίζει η επιστήµη και όχι οι πολιτικοί. Ακόµα όµως και σε αυτούς που δεν αποδέχονται τους όρους και τους κανόνες των επιστηµόνων για τη διασφάλιση της δηµόσιας υγείας, οι εκ του Συντάγµατος πρόνοιες περί ελευθεριών του ατόµου δίνουν εναλλακτικές. Ναι, αυτές έχουν ένα τίµηµα, στη ζωή όµως τίποτα δεν είναι τζάµπα. Μείνε στο σπίτι σου και µην έχεις την απαίτηση να κάθεσαι δίπλα µου ή να µου προσφέρεις τις υπηρεσίες σου βάζοντας και τους δυο µας σε κίνδυνο µόλυνσης.

Και αν η αποµόνωση από κάποιες δηµόσιες δραστηριότητες των ανεµβολίαστων θεωρείται άδικη, γιατί δεν είναι άδικο τις συνέπειες της δικής τους στάσης ζωής να την πληρώνει όλη η οικονοµία και κατ’ επέκταση το σύνολο των φορολογουµένων πολιτών;

Αρκεί να σκεφτούµε πως υπό διαφορετικές συνθήκες (µε περιορισµένη την πανδηµία) τέτοιες µέρες θα µιλάγαµε για µέτρα ελάφρυνσης από
φόρους και εισφορές, ενώ τώρα συζητάµε αν θα αντέξει η οικονοµία να διατηρήσει τις φοροελαφρύνσεις που είδαµε µέχρι τώρα. Τώρα συζητάµε για επέκταση των επιδοµάτων και για νέα µέτρα στήριξης των πληττοµένων κλάδων και ρυθµίσεις επί ρυθµίσεων των σωρευµένων χρεών. Εποµένως η εξίσωση των υπεύθυνων πολιτών µε τους ανεύθυνους, ως προς τα δικαιώµατα, ποιους αδικεί; ∆εν είναι καιρός κάποιοι να καταλάβουν πως σε µια ευνοµούµενη κοινωνία δεν υπάρχουν µόνο δικαιώµατα και απαιτήσεις αλλά καιυποχρεώσεις έναντι του κοινωνικού συνόλου;