Μία νέα απάντηση έδωσε η Σίσσυ Χρηστίδoυ μέσα από το προσωπικό προφίλ της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εμμένοντας στην άποψη που έχει εκφράσει τις τελευταίες ημέρες, πως η επιλογή μίας γυναίκας να είναι νοικοκυρά, δεν αποτελεί επάγγελμα. Πιο συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 24 Μαρτίου, η παρουσιάστρια διευκρίνισε για ακόμη μία φορά τη θέση της, τονίζοντας ότι επάγγελμα είναι η οικιακή βοηθός και όχι η νοικοκυρά. Η Σίσσυ Χρηστίδου, πρόσθεσε μάλιστα ότι, εφόσον κάποιοι θεωρούν εργασία το να μένει μια γυναίκα στο σπίτι και να ασχολείται με τις οικιακές εργασίες, τότε θα πρέπει να προβλέπονται για εκείνη ένσημα, μισθός και σύνταξη.
Όπως έγραψε: «Ο/Η οικιακή βοηθός είναι επάγγελμα. Το νοικοκυριό δεν είναι επάγγελμα. Είναι υποχρέωση και basic life skill του κάθε ανθρώπου που ζει μέσα στο σπίτι και δεν πρέπει να το επωμίζεται μια γυναίκα μόνη της.Διαφορετικά όλοι εσείς που χρήζετε το νοικοκυριό ως επάγγελμα φροντίστε οι νοικοκυρές που δουλεύουν για εσάς να έχουν ένσημα, ωράριο, μισθό και σύνταξη. Μόνο αυτό το πλαίσιο ορίζει ένα επάγγελμα ως νόμιμο. Ναι. Μπορεί να το κάνει πολλές φορές μια γυναίκα από μόνη της, από επιλογή, από φροντίδα από αυτοθυσία και από αγάπη. Όλες το κάνουμε, αλλά ούτε και τότε είναι επάγγελμα».
Το Σάββατο 22 Μαρτίου, η παρουσιάστρια επανήλθε με ένα νέο σχόλιο στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», υποστηρίζοντας ότι δεν ενστερνίζεται την άποψη πως το νοικοκυριό είναι δουλειά. Μεταξύ άλλων είπε: «Ποτέ δεν εξέφρασα καμία άποψη για την επιλογή της Αντελίνας. Ένιωσε ότι έθιξα τον άντρα της και το κατανοώ και το σέβομαι. Ζήτησα συγγνώμη, όχι για αυτό που έκανα και είπα, αλλά για το γεγονός ότι την στενοχώρησα. Η θέση μου παραμένει ξεκάθαρη. Πέστε να με φάτε όσο θέλετε, θεωρώ ότι το 2025 δεν μπορούμε να μιλάμε με αυτόν τον τρόπο».
Με την PrimaDonna Aromatic της De’Longhi απολαμβάνουμε το ζεστό ή κρύο ρόφημά μας στο χώρο μας, από τον κόκκο στο φλιτζάνι, όπως ακριβώς θα το κάναμε στα πιο premium café του κόσμου
Την έκθεση υπογράφει ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτογράφος, Τάσος Βρεττός, ο οποίος μέσα από τον φακό του αποτυπώνει τη σύνδεση της βιομηχανίας με την τέχνη, αναδεικνύοντας τις αθέατες διαδρομές της ελληνικής μεταλλουργίας