Προϋπολογισμός 2019: Τα 10 «γκρίζα» σημεία που βλέπουν οι δανειστές

Προϋπολογισμός …διαψεύσεων των προσδοκιών για παροχές και έξοδο στις αγορές, αποκαλύπτεται από τα κείμενα της κυβέρνησης και τις εκθέσεις της Κομισιόν. Παρά την αισιόδοξη εικόνα ότι «ακυρώνονται» οι μειώσεις στις συντάξεις, όπως προανήγγειλε χθες ο Επίτροπος Μοσκοβισί, μια πιο προσεκτική ματιά στα οικονομικά στοιχεία και στις επισημάνσεις των θεσμών δείχνουν ότι:

1. Για να μην κοπούν 2,065 δισ. ευρώ με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στους «παλαιούς» συνταξιούχους από την 1.1.2019, αυξάνονται σε σχέση με το Μεσοπρόθεσμο του Ιουλίου κατά 1 δισ. οι προβλέψεις για εισπράξεις φόρων (που τους πληρώνουν και οι «παλαιοί» συνταξιούχοι), κόβονται 800 εκατ. ευρώ από Κοινωνικές Παροχές και άλλο μισό δισ. ευρώ από τις Δημόσιες Επενδύσεις.

2. Στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2019 δεν υπάρχει ούτε μία αράδα για την ανάγκη να επιστραφούν αναδρομικά που επιδικάζονται στους «παλαιούς» συνταξιούχους για τις περικοπές που υφίστανται αν και έχουν κριθεί αντισυνταγματικές από τον Ιούνιο του 2015 -και οι οποίες ανέρχονται σε 4,5 δισ. ευρώ τον χρόνο σύμφωνα με όσα δήλωνε πριν δύο εβδομάδες η υπουργός Εργασίας κυρία Έφη Αχτσιόγλου. Αντιθέτως, παρά τα περί «ακύρωσης» των περικοπών 2,065 δισ. ευρώ το χρόνο, η Κομισιόν στην Έκθεσή της «στρώνει» το χαλί για περικοπές στις συντάξεις, λέγοντας ότι αν το Δημόσιο επιστρέψει τα αναδρομικά (σσ: 4,5 δισ. τον χρόνο για τις παλαιές συντάξεις και μόνον) τότε πρέπει η κυβέρνηση να λάβει ξανά ισοδύναμα νέα μέτρα (δηλαδή και πάνω από τα 2,065 δισ. ευρώ αν χρειαστεί)! Οι Βρυξέλλες μάλιστα συνιστούν στην Αθήνα με την Έκθεσή τους, να καλυφθούν από τα υπερπλεονάσματα οι εκκρεμότητες από δικαστικές αποφάσεις.

3. Για το «κοινωνικό μέρισμα» τα παζάρια με την Κομισιόν θα κρατήσουν εβδομάδες ακόμα και το τελικό ποσόν «ψαλιδίζεται». Αντί για εφάπαξ παροχές και «μποναμά» 1,1 δισ. ευρώ όπως διέρρεαν το Μαξίμου και η Κουμουνδούρου, προκύπτει ότι η Κομισιόν προβλέπει πλεόνασμα 3,7% και όχι 3,98% για τα 2018. Ενώ δηλαδή η κυβέρνηση «βλέπει» δημοσιονομικό χώρο (υπερπλεόνασμα) 0,48% του ΑΕΠ ή 885 εκατ. ευρώ, Κομισιόν το «κουρεύει» σε 0,2% ή περίπου 400 εκατ. ευρώ. Δηλαδή δεν υπάρχει διαφωνία ότι ξεπερνά το 3,5%, αλλά το κονδύλι για «μποναμά» μειώνεται τουλάχιστον 50%. Ακόμα και αν η Αθήνα πείσει τις Βρυξέλλες ότι έχει δίκιο, το ποσό για εφάπαξ παροχές τον Δεκέμβριο (επίδομα πετρελαίου κλπ) πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει τελικά τα 500 ή 600 εκατομμύρια «μάξιμουμ».

4. Οι προσλήψεις που υπόσχεται η κυβέρνηση δεν «περνούν» από τις Βρυξέλλες. Αν και διαπιστώνεται ότι ο κανόνας «ένας φεύγει- ένας μπαίνει» στο Δημόσιο έχει τηρηθεί ως προς το τακτικό προσωπικό, ο αριθμός των συμβασιούχων έχει «ξεφύγει» και στη διάρκεια του 2018 θα ξεπεράσει κατά 1.270 άτομα το όριο των 47.584 θέσεων. Στην 66 σελίδων έκθεση της η Κομισιόν παρατηρεί και ότι το έκτακτο προσωπικό με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου (που πάντως δεν συνυπολογίζονται στο «πλαφόν») έχει αυξηθεί κατά περίπου 2.500 μέσα στο 2018, πέρα από το stock των 12.298 θέσεων το 2017. Αιχμές αφήνει και για τις αυξήσεις που αποφάσισε να δώσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε υπαλλήλους του υπουργείου του επειδή, αν και έχουν μικρό κόστος, θα εγείρουν αξιώσεις και από άλλες κατηγορίες υπαλλήλων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στις Βρυξέλλες έπνεαν μένεα τις προηγούμενες ημέρες και για την εξαγγελία για 8.000-10.000 νέες θέσεις προσλήψεις στο Δημόσιο (στη θέση κληρικών και λαϊκών της Εκκλησίας) λέγοντας στο ΘΕΜΑ πως «ας κάνει ό,τι θέλει η κυβέρνηση για τον διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας, αν όμως ζητήσει να κάνει επιπλέον προσλήψεις τότε θα πρέπει να πιάσουμε "χαρτί και μολύβι" και η απάντηση είναι από τώρα "όχι"…

5. Οι ελληνικές Αρχές δεν έχουν ενημερώσει τους Θεσμούς για σχέδια αλλαγής της προνομοθετημένης μείωσης του αφορολογήτου το 2020. Και η αναφορά αυτή στην έκθεση της Κομισιόν φαντάζει «θετική» για τους πολίτες, ως προς τα σχέδια της κυβέρνησης να μη μειώσει το αφορολόγητο, στην ουσία οι Βρυξέλλες έδειξαν από εχθές ήδη ότι το θυμούνται και θα απαιτήσουν να εφαρμοστεί, παρότι η συζήτηση φαντάζει άκαιρη αφου αφορά τον Προϋπολογισμό του 2020 και όχι του 2019! Και η έκθεση του (επίσης «φιλικού» προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) ΟΟΣΑ επισήμαινε εχθές ότι αν η υπερλιτότητα πλήξει την Ανάπτυξη και τους δημοσιονομικούς στόχους, τότε πρέπει να προβεί στην διεύρυνση της φορολογικής βάσης (δηλαδή να πληρώνουν περισσότεροι φόρους σε σχέση με σήμερα) «στρώνοντας χαλί» για τη μείωση του αφορολογήτου.

6. Για τις αλλαγές στον Νόμο Κατσέλη, οι όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την προστασία της πρώτης κατοικίας από 1/1/2019 θα πρέπει να ληφθούν μόνο κατόπιν συνεννόησης με όλους τους εμπλεκόμενους.

7. Κρίσιμο θεωρούν οι Βρυξέλες και ότι οι διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό πρέπει να συνδέονται με την παραγωγικότητα, ενώ και η τελική απόφαση για την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού θα πρέπει να ληφθεί μόνο μετά από μια πλήρη ανάλυση των επιπτώσεων στις προοπτικές απασχόλησης των νέων. Και η έκθεση του ΟΟΣΑ επίσης τόνιζε χθές ότι η απασχόληση αυξάνεται συνεχώς από το 2013 (λόγω των ελαστικών μορφών απασχόλησης που θσμοθετήθηκαν) αλλά η ανεργία εξακολουθεί και παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα για τη χώρα μας.

8. Η Κομισιόν (αλλά και ο ΟΟΣΑ) διαπιστώνουν ότι η υποεκτέλεση κρατικών δαπανών (πχ στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) συνέβαλε στα υπερπλεονάσματα αλλά έχει επιπτώσεις στην Ανάπτυξη. Εκτός από το «ψαλίδι» 550 εκατ. ευρώ στο ΠΔΕ του 2019, ο Προϋπολογισμός μιλά και για «μείωση» των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, αντί για «ολική εξόφληση» όπως ήταν ο Μνημονιακός όρος. Με άλλα λόγια, η στάση πληρωμών θα συνεχίζεται κοστίζοντας σε Ανάπτυξη ενώ τα χρήματα θα λείψουν από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.

9. Διαπιστώνονται καθυστερήσεις στην αποκρατικοποίηση των ΕΛΠΕ, στην μεταβίβαση του ΟΑΚΑ στο Υπερταμείο, αλλά και στην Εγνατία και στα περιφερειακά αεροδρόμια, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν αρνητικές επιπτώσεις στο επενδυτικό κλίμα.

10. «Κερασάκι στην τούρτα» αποτελεί και η ανησυχία των Βρυξελών που δεν ξεχνούν τις δικαστικές περιπέτειες του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου αλλά και των στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, που θεωρούνται «αγκάθι» στις σχέσεις Αθήνας – Βρυξελλών όλα αυτά τα χρόνια των Μνημονίων.