Κώστας Κετσετζόγλου

Σε όλα τα επίπεδα. Επειδή ασχολήθηκα όλη την εβδομάδα πάρα πολύ με τον προκλητικό, που παραμένει προκλητικός, ορισμό του Φωτιά στον αγώνα της ΑΕΚ να ξεκινήσω από αυτό. Δεν αλλάζουν οι εντυπώσεις για αυτό που έκανε ο Λανουά όμως μπορούμε να πούμε έχοντας δει τον αγώνα πως ο διαιτητής πήρε άριστα αλλά και οι παίκτες και κυρίως ο κόσμος της ΑΕΚ πήραν επίσης άριστα. Δεν χάλασε το μυαλό κανενός και όλα πήγαν καλά. Ο Φωτιάς ήταν σχεδόν αλάνθαστος και αυτό σε προβληματίζει ακόμη περισσότερο για τις φορές που κάνει οφθαλμοφανή λάθη ιδίως σε βάρος της ΑΕΚ. Πάμε παρακάτω…

Η ΑΕΚ είχε πρόβλημα στο πρώτο ημίχρονο. Πρόβλημα αγωνιστικής προσέγγισης. Ο Νίκολιτς είχε μελετήσει τον Βόλο και βάζοντας δύο φορ μαζί μετά από πολύ καιρό και τον Ελίασον και τον Πένραις δεξιά και αριστερά φάνηκε πως ήθελε να τον χτυπήσει με δύο καθαρούς φορ στην περιοχή και τους παίκτες που κάνουν τις καλύτερες σέντρες στην ΑΕΚ μαζί στην αρχική ενδεκάδα. Η μοναδική καλή ευκαιρία που βγήκε στο πρώτο ημίχρονο ήταν με σέντρα του Ελίασον και κεφαλιά του Γιόβιτς όμως ήταν πολύ… μόνη. Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να απειλήσει όμως παρά την ανησυχία που υπήρχε στην ανάπαυλα όσοι είχαν συνειδητοποιήσει πως απέναντι σε μια ομάδα που παίζει μπάλα και πάντα απειλεί και σχεδόν πάντα σκοράρει, η ομάδα του Νίκολιτς δεν είχε κινδυνεύσει ούτε μία φορά σε μια μέτρια μέρα, σίγουρα περίμεναν κάτι καλύτερο στη συνέχεια. Ήρθε άμεσα.

Η ΑΕΚ ζωήρεψε και χωρίς καμία αλλαγή στην εντεκάδα ή στην διάταξη έπαιξε τελείως διαφορετικά. Ήρθε και το γκολ ποίημα όπου οι τρεις παίκτες που συμμετείχαν έκαναν το τέλειο με πρώτο τον Μάνταλο που έφερε την μπάλα από την περιοχή σχεδόν του Στρακόσα εκεί ακριβώς που την ήθελε ο Ελίασον για να βγάλει την δεύτερη και… τύχη τέλεια σέντρα του. Ο Πιερό σκόραρε με έναν τρόπο που ελάχιστα φορ στο Ελληνικό πρωτάθλημα μπορούν να σκοράρουν. Επίσης σκόραρε για τέταρτη συνεχόμενη φορά το πρώτο γκολ της ΑΕΚ σε ισάριθμους αγώνες που ξεκίνησε βασικός. Στους τρεις από τους τέσσερις το γκολ του ήταν το μοναδικό και το νικηφόρο. Ένας παίκτης που στηρίχτηκε στα πολύ δύσκολα από τον Νίκολιτς όταν δεν μπορούσε να βάλει με τίποτα την μπάλα μέσα όμως έδινε τα πάντα και έκανε ότι ζητούσε ο προπονητής. Κατά σύμπτωση η δικαίωση άρχισε να έρχεται στον αγώνα με τον Αστέρα, όταν λίγο πριν είχε οριστικοποιηθεί πως ο Πιερό συνεχίζει οριστικά στην ΑΕΚ και απορρίφθηκαν οι προτάσεις δανεισμού. Είναι δεδομένο πως θα συνεχίσει να τα δίνει όλα το κάθε λεπτό που θα παίζει. Και είναι σίγουρο πως αν συνεχίσει να ανταποδίδει θα είναι πολλά αυτά τα λεπτά.

Το σημαντικότερο όλων κατά την γνώμη μου είναι πως η ΑΕΚ δεν κινδύνευσε ούτε μετά το 1-0. Αντίθετα είχε μια τεράστια και 2-3 πολύ καλές ευκαιρίες να τελειώσει το παιχνίδι νωρίτερα. Για άλλη μια φορά δεν κατάφερε να βάλει το γκολ της σιγουριάς. Όμως αυτή την φορά ήταν τόσο προσεχτική και οργανωμένη αμυντικά στα 90 λεπτά που δεν υπήρξε ανησυχία ούτε για την κλασική στραβοκλωτσιά που μπορεί να συμβεί στο τελευταίο λεπτό όταν το σκορ είναι ρευστό. Η γιορτή δεν χάλασε, όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο το χάρηκαν και έτσι συμπληρώθηκαν με το καλύτερο τρόπο οι 400 συμμετοχές του μεγάλου Πέτρου της ΑΕΚ. Αποθεώθηκε από τον πρόεδρο, από τους συμπαίκτες του και κυρίως από τον κόσμο. Τον γηπεδικό κόσμο που τον στήριξε στα δύσκολα και τα τελευταία χρόνια μετά την επιστροφή στα Φιλαδέλφεια του δίνει σε κάθε ματς αυτό που του αξίζει. Την αγάπη και την εμπιστοσύνη. Πάμε για τις 500. Κι όπου φτάσει…