Κώστας Τσαούσης

Παρά τις συνεχιζόμενες ρίψεις πυροτεχνημάτων για την «έξοδο» και την «επόμενη μέρα» από την πλευρά της Κυβέρνησης και των φιλικών της media τα δεδομένα της ψυχρής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας δεν φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη με τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου.

Για παράδειγμα, οι συντάκτες του εβδομαδιαίου δελτίου για την ελληνική οικονομία του ΣΕΒ μας θυμίζουν ότι «με την έξοδο από τα Μνημόνια, η Ελλάδα, καλείται να εξυπηρετεί ένα δυσβάστακτο χρέος, χωρίς πλέον πρόγραμμα χρηματοδοτικής συνδρομής. Για να αναχρηματοδοτείται με επιτυχία το χρέος αυτό από τις αγορές, θα χρειαστεί ένας ριζικός μετασχηματισμός προς μια οικονομία της παραγωγής και των εξαγωγών και ένα κράτος που θα μπορεί να υποδεχθεί επενδύσεις υψηλής καινοτομίας και κερδοφορίας.

Δυστυχώς μετά από 10 χρόνια κρίσης και 8 χρόνια μνημονίων, δεν βρισκόμαστε ακόμη σε αυτό το σημείο». Το γιατί το αποκαλύπτουν τα ίδια τα δεδομένα: «Θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας όπως το υψηλό μερίδιο (69%) της ιδιωτικής κατανάλωσης στο ΑΕΠ, το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο των €21,5 δισ. ετησίως, η δημογραφική γήρανση και οι υψηλές δαπάνες για τη χρηματοδότηση συντάξεων και κοινωνικών παροχών, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα σε μια σειρά από κρίσιμους δείκτες για την προσέλκυση επενδύσεων, αποτελούν τις μεγάλες προκλήσεις για την κοινωνία, την οικονομία και το πολιτικό μας σύστημα για να πετύχουμε μια βιώσιμη ανάπτυξη».

Και όλα αυτά τα δεδομένα δεν πρόκειται να αλλάξουν από την μετακίνηση για παράδειγμα του κ. Φώτη Κουβέλη στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ή την είσοδο στην κυβέρνηση των κυρίων Νοτοπούλου, Ξενογιαννακοπούλου και Παπακώστα… Και οι αλλαγές δεδομένων έρχονται μόνο με αποτελεσματικές δημόσιες πολιτικές που προωθούν καταλυτικές παραγωγικές και αναπτυξιακές παρεμβάσεις στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση, την αγορά και την οικονομία!
Και προφανώς, δημόσια πολιτική με μακροπρόθεσμο ορίζοντα για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αναπτυξιακή προοπτική δεν είναι και δεν μπορεί να είναι επ΄ουδενί ο κλεφτοπόλεμος για τις συντάξεις…

Αλλά, ας επανέλθουμε στις επισημάνσεις των συντακτών του δελτίου του ΣΕΒ: «Είναι αδήριτη ανάγκη συνεπώς η επίμονη εφαρμογή φιλικών προς την ανάπτυξη μεταρρυθμίσεων που διευκολύνουν τη λειτουργία των ελεύθερων αγορών και της επιχειρηματικότητας και ένα βελτιωμένο κοινωνικοοικονομικό θεσμικό πλαίσιο. Οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να αντιληφθούν ότι η μεταμνημονιακή περίοδος της οικονομίας απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα από όση επέδειξαν κατά τη διάρκεια των μνημονίων και ριζική αλλαγή ύφους και τρόπου διακυβέρνησης καθώς σύντομα δεν θα υπάρχει το δίχτυ ασφαλείας για την εγγυημένη χρηματοδότηση του χρέους.

Πρόκειται για μία εθνικής εμβέλειας προσπάθεια υψηλής προτεραιότητας, καθώς μαγικές λύσεις για ταχεία επαναφορά της οικονομίας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης δεν υπάρχουν, ιδίως σήμερα που ο κρατικός δανεισμός για καταναλωτικούς σκοπούς δεν είναι επιλογή, όπως ήταν τα χρόνια πριν την κρίση, και έχουν ήδη αναληφθεί αυστηρές δημοσιονομικές δεσμεύσεις για τη φορολογία επιχειρήσεων και εργαζομένων.

Εάν η χώρα δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, όσον αφορά στην παραμονή της σε τροχιά υψηλής δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα τεθεί και πάλι εκτός αγορών όπως συνέβη το 2010. Και αυτή τη φορά η διάσωση θα είναι πολύ επώδυνη, καθώς θα γίνει μέσα σε ένα πλαίσιο αποδόμησης της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας».