Δημήτρης Δανίκας

Είναι γεγονός ότι στο πρώτο ημίχρονο η μικρή πλην πτωχή Ελλάς αναδείχτηκε πρωταθλήτρια στον στίβο του θανάτου. Με αντίπαλο τον αόρατο και θανάσιμο COVID-19. Από τον περασμένο Μάρτιο εννοώ. Τότε που με αστραπιαίες ταχύτητες και με πρωτόγνωρα για Ελλάδα αντανακλαστικά πήρε τα σωστά μέτρα και ταυτόχρονα η κοινωνία την ακολούθησε στρατιωτικά.

Είναι επίσης γεγονός ότι με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου η «αγελάδα» αρχίζει να κλωτσάει την καρδάρα με το γάλα. Αν και δεν διαθέτω στοιχειώδη επιστημονική γνώση, εκ πείρας μπορώ να αναφερθώ σε μερικές «κλωτσιές» της αγελάδας. Οπως τουρισμός. Οπως κλειστές δομές (γηροκομεία, μετανάστες και άλλα τέτοια). Οπως Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οπως το έμπα-έβγα στα σύνορά μας τα βαλκανικά. Οπως ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Και όπως χαμηλές ταχύτητες για την προληπτική δημιουργία περισσοτέρων Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Το είπαν «χαλάρωση». Το λέω «υποχώρηση».

Είναι επίσης γεγονός ότι μέρος της κοινωνίας, και από την πλευρά των «ψεκασμένων», και από την πλευρά των διακινητών θεωριών συνωμοσίας, και από την πλευρά μερίδας νέων, η χαλάρωση κατέληγε μερικές φορές σε τρικούβερτο γλέντι. Αρκετοί εξ αυτών εξέλαβαν το πάρτυ ως αμφισβήτηση, ως στράτευση και ως επαναστατική πράξη. Κάτι σαν σύγχρονο, δικό τους «Πολυτεχνείο».

Είναι γεγονός όμως, τουλάχιστον στη δική μου συνείδηση, ότι η πρώτη ευθύνη δεν έχει να κάνει με τους «ψεκασμένους» και τους άλλους τους γιαλαντζί επαναστάτες. Οι ευθύνες δεν είναι μοιρασμένες. Η πρώτη και κύρια ευθύνη έχει να κάνει με τη χαλάρωση της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργείων.

Είναι ακόμα γεγονός ότι η επέτειος εξέγερσης των μικρών ηρώων του Πολυτεχνείου αξιοποιήθηκε ως αντικυβερνητικό εφαλτήριο. Προσπερνάω το ζωντανό ανέκδοτο με την ονομασία Γιάνης Βαρουφάκης και σταματάω στην περίπτωση του Περισσού. Δηλαδή οι σύντροφοι τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν; Να απαντήσουν στην κυβέρνηση με ένα ακόμα χειρότερο και μάλιστα οργανωμένο «λάθος»; Οχι ακριβώς. Απλούστατα η επέτειος ήταν η μεγάλη ευκαιρία. Να προκαλέσουμε. Να πέσουν χημικά, να μας καταβρέξουν, να ορμήσουν οι «μπάτσοι» και έτσι να εξασφαλίσουμε εικόνες «ντροπής» για τα δελτία των εννέα. Παράσταση για έναν πασίγνωστο ρόλο.

Είναι γεγονός ότι παρά την κυβερνητική υποχώρηση και τη γενική χαλάρωση, οι επιδόσεις της Ελλάδας εξακολουθούν να είναι οι καλύτερες τόσο στην Ευρώπη όσο και συγκριτικά με δεκάδες άλλες χώρες της υδρογείου.

Είναι γεγονός ότι αρχίζουμε να βλέπουμε φως στο τούνελ. Είτε κάποτε ο COVID-19 θα κουραστεί, θα περιοριστεί και θα εναρμονιστεί με τα καθήκοντα του ιού της γρίπης. Είτε τα εμβόλια θα αποδειχτούν αποτελεσματικά. Είτε και τα δύο. Πάντως εντός των προσεχών μηνών ή μέχρι το καλοκαίρι του 2022 αυτός ο smart Virus θα γίνει «χαζός». Ομως μην πανηγυρίζετε ακόμα.

Γιατί είναι γεγονός ότι εκεί έξω, σε χλωρίδα, πανίδα, κυκλοφορούν εκατοντάδες πανίσχυροι και θανατεροί ιοί. Αμ τι νομίζατε; Από εκεί μας προέκυψε ο COVID-19. Ετσι και δεν περιορίσουμε τη δική μας βουλιμία. Ετσι και συνεχίσουμε να καταστρέφουμε τη Φύση. Ετσι και βαυκαλιζόμαστε με τη συλλογική, μαζική αυταπάτη ότι η επόμενη μέρα θα είναι όπως πριν και όπως την είχαμε συνηθίσει. Ε, τότε να είστε σίγουροι ότι οι επερχόμενες γενιές δεν θα προλάβουν να δουν το φως αυτού του κόσμου.

Οπως λένε και στις αμερικανικές ιστορίες καταστροφής: «This is the Beginning». Αυτή είναι μόνο η Αρχή. Το τέλος είναι μπροστά μας. This is the End. Ακούει κανείς; Μπα! Μόνο κάτι περίεργοι αλλόκοτοι τύποι. Ποιος τους υπολογίζει! Στου άπληστου, στου αχόρταγου και του ανεγκέφαλου την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ομως από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Με γενικό τίτλο «η εκδίκηση είναι δική της»!