Άννυ Ποδηματά

Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με όλα ή με κάποια από αυτά, έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που ασκεί τον ρόλο της: κυβερνά!

Εχουμε λοιπόν κυβέρνηση, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχουμε αντιπολίτευση, πράγμα που μπορεί να βολεύει την κυβέρνηση, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι καλό για τη χώρα! Εξηγούμαι: Η μείζονα αντιπολίτευση, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει βυθισμένη σε μια εσωτερική περιδίνηση με επίκεντρο το αν, πώς και σε ποια κατεύθυνση θα μετεξελιχθεί ώστε αξιοποιώντας το εκλογικό ποσοστό που απέσπασε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου να κατοχυρώσει την ηγεμονία της στον κεντροαριστερό/προοδευτικό χώρο. Με απλά λόγια, να «καταπιεί» το ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο αδυνατεί να αντισταθεί πολιτικά γιατί η ηγεσία, οι βουλευτές και τα στελέχη του είναι πλήρως απορροφημένα στη μάχη της διατήρησης της προσωπικής τους εξουσίας.

Δεδομένου ότι αντιπολίτευση «από τα δεξιά», επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν υφίσταται -ακόμα και ο Βελόπουλος δείχνει να «ξεφούσκωσε» μετά την είσοδό του στη Βουλή- η κυβέρνηση παίζει εν ου παικτοίς στο γήπεδο, με την εξ αριστερών αντιπολίτευση να εξαντλείται σε έναν στείρο γενικόλογο καταγγελτικό λόγο και -ευκαιρίας δοθείσης- στη στήριξη αποτυχημένων, κατά γενική ομολογία, απεργιακών κινητοποιήσεων! Οχι γιατί δεν υπάρχουν πραγματικά και φλέγοντα προβλήματα και κίνδυνοι για τους εργαζομένους και τους ανέργους, αλλά γιατί αυτά τα προβλήματα αδυνατεί να τα χειριστεί και να τα υπερασπιστεί αποτελεσματικά η αναβίωση ενός κρατικιστικού και πλήρως ξεπερασμένου συνδικαλιστικού μοντέλου.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, γιατί απ’ όποια σκοπιά και αν το βλέπει κανείς, δεν μπορεί να παραγνωρίζει ότι χωρίς σοβαρό εθνικό σχέδιο, που προϋποθέτει μια μίνιμουμ εθνική συνεννόηση, το πρόβλημα θα επιδεινώνεται διαρκώς και θα εξελιχθεί σε μια βραδυφλεγή νάρκη: κανείς δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζει πότε θα εκραγεί, με ποια αφορμή και με ποιες συνέπειες, πρώτον και κύριον, για τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι τουλάχιστον παράδοξο, για να μην πει κανείς υποκριτικό, να καταγγέλλεται η κυβέρνηση λόγω των μέτρων που ανακοίνωσε για το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό, για «ακροδεξιά πολιτική» και για «πρακτικές Σαλβίνι» χωρίς μισή κουβέντα για την εθνική ντροπή της Μόριας που κατέληξε στα τραγικά γεγονότα των προηγούμενων ημερών.

Τι ακριβώς προτείνεται από την αντιπολίτευση; Είναι «ανθρωπισμός» και σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα να συνεχίσει η χώρα να υποδέχεται ανεξέλεγκτες ροές δυστυχισμένων ανθρώπων, να τους στοιβάζει σε κέντρα υποδοχής με προδιαγραφές που καλύπτουν το 1/4 του αριθμού τους και να σωρεύει δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις για άσυλο;

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι «προοδευτικό», είναι αναποτελεσματικό και στο τέλος της γραφής απάνθρωπο.

Ενα είναι σίγουρο: οι ροές προσφύγων και, κυρίως, μεταναστών όχι μόνο δεν θα περιοριστούν στο ορατό μέλλον, αλλά θα βαίνουν αυξανόμενες γιατί θα επηρεάζονται όλο και περισσότερο από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η Ελλάδα, λόγω γεωγραφικής θέσης, θα βρίσκεται πάντοτε στην πρώτη γραμμή του πυρός, δηλαδή θα αποτελεί πύλη πρώτης εισόδου.

Η βασική μας υποχρέωση, ως κράτος δικαίου που σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι να παράσχουμε αξιοπρεπείς συνθήκες υποδοχής στους ανθρώπους που φτάνουν εδώ.

Από κει και μετά έχουμε υποχρέωση να αποσαφηνίσουμε τους κανόνες και να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για εκείνους που έχουν ανάγκη την προστασία μας, δηλαδή για τους δικαιούντες άσυλο. Οι υπόλοιποι πρέπει να παραμένουν σε προσωρινά κέντρα με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και να επαναπροωθηθούν σε ασφαλείς προορισμούς, που θα πρέπει να οριστούν ή να επιβεβαιωθούν ξανά, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να αναζωογονηθεί ξανά η ευρωπαϊκή και διεθνής διάσταση του ζητήματος.

Τα σύγχρονα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με καταγγελίες, αφορισμούς και συνθήματα. Απαιτούν ρεαλιστικές απαντήσεις. Οσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό τα κόμματα της αντιπολίτευσης τόσο το καλύτερο για τα ίδια και για τη χώρα.

*Πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, δημοσιογράφος