Euro 2020: Ο Σάουθγκεϊτ και η... παράδοση των χαμένων πέναλτι

Το τοπίο έξω από το «Γουέμπλεϊ» είναι καταθληπτικό. Εκεί όπου σήμερα σύσσωμη η ποδοσφαιρική Αγγλία περίμενε ένα ασταμάτητο πάρτυ, δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο οι σκιές των χθεσινών επεισοδίων στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου.

Το ποδόσφαιρο δεν πήγε... home ούτε φέτος, αλλά πήγε στη... Rome, με την ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ να γνωρίζει την πικρή ήττα από την Ιταλία στη διαδικασία των πέναλτι (3-2, 1-1 κ.α και παράταση) και ενώ για ένα ημίχρονο κρατούσε την κούπα στα χέρια της.

Με τον Σάουθγκεϊτ να... ξεπατικώνει από την Μάντσεστερ Σίτι την αμυντική λειτουργία της ομάδας του παίζοντας με τριάδα και τον Κάιλ Γουόκερ σε «ελεύθερο ρόλο» κυρίως για να περιοριστούν στην αριστερή πτέρυγα όπως έκανε επιθέσεις η Ιταλία με τους Έμερσον – Λορέντσο Ινσίνιε, με τον Κάλβιν Φίλιπς να έχει εξαφανίσει από το γήπεδο τον Μάρκο Βεράτι (τρέχοντας στο τουρνουά περισσότερο και από τον κορυφαίο... outfield ποδοσφαιριστή της διοργάνωσης, Ζορζίνιο -μιας και το βραβείο πήγε στον Τζίτζιο Ντοναρούμα), με τον Χάρι Κέιν και τον Μέισον Μάουντ να απασχολούν σε βάθος τους Τζόρτζιο Κιελίνι – Λέο Μπονούτσι και να δίνουν την ευκαιρία για το γρήγορο προβάδισμα χάρη στο μοναδικό τέρμα του Λουκ Σο (δημιουργίας του άλλου μπακ, Κίραν Τρίπιερ), όλα έδειχνε να πηγαίνουν ιδανικά για τα «τρία λιοντάρια». Το αρχικό διάβασμα της αναμέτρησης ήταν ολόσωστο από το τεχνικό επιτελείο των Άγγλων.



Το γκολ - αριστούργημα του Σο, αποτέλεσμα τρομερής δουλειάς στον χώρο από τα «τρία λιοντάρια»



Ένα μικρό δείγμα της μεγάλης συνεισφοράς του Τρίπιερ

Και μετά... το χάος. Ένα χάος που ξεκίνησε από την καταστροφική επιλογή του Άγγλου προπονητή να τραβήξει πολύ πίσω την ομάδα του αμέσως με την εκκίνηση του δεύτερου μέρους χωρίς να προβεί στις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις στον άξονα και μπροστά, όπως λόγου χάρη να θυσιάσει έναν από τους τρεις της επίθεσης για να περάσει σίγουρα πόδια όπως αυτά του Τζόρνταν Χέντερσον, αλλά και από την λιγότερο προφανή επιλογή του να μην επιχειρήσει να «σκοτώσει» το παιχνίδι από το πρώτο κιόλας ημίχρονο και ενώ οι Ιταλοί τα έχουν χαμένα στον αγωνιστικό χώρο τουλάχιστον μέχρι το 25’.

Ο φορτωμένος άξονας έδωσε την δυνατότητα στους Ιταλούς να ψάξουν παιχνίδι από τα άκρα, με τον Τζιοβάνι Ντι Λορέντσο να μπαίνει κι αυτός στην εξίσωση χάρη και στις βοήθειες που ξεκίνησε να παίρνει από τον Φεντερίκο Κιέζα από ένα σημείο και μετά και ειδικά στο δεύτερο μέρος. Εκεί ο Σάουθγκεϊτ αποφασίζει να γυρίσει την ομάδα του σε τετράδα στην άμυνα πετώντας εκτός αγώνα τον Κίραν Τρίπιερ για να ρίξει στην θέση του τον μετέπειτα μοιραίο, Μπουκάγιο Σάκα, περιμένοντας σχεδόν τα πάντα από τον μικρό. Δηλαδή να δώσει βοήθειες σε φάση άμυνας, αλλά και να είναι από τους κύριους πρωταγωνιστές σε περίπτωση που γινόταν ανάκτηση της κατοχής, φέρνοντας γρήγορα μπροστά την μπάλα. Τρέχα – γύρευε, εν ολίγοις... Για λίγο βέβαια, υπήρξε βελτίωση, αλλά με τόσο παθητική στάση για τόση ώρα, ήταν πολύ εύκολο για τους Ιταλούς να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και να ξανά ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο του αγώνα -ειδικά από την στιγμή που ο ρυθμός χάλασε τελείως εξαιτίας εισβολής οπαδού στον αγωνιστικό χώρο.



Μία φορά πήγε να του βγει του Σάουθγκεϊτ η αλλαγή Σάκα, αλλά ο Κιελίνι παραλίγο να τον... αποκεφαλίσει

Το ματς φώναζε πολύ πριν την αλλαγή του Σάκα (70’) πως οι Άγγλοι χρειάζονταν κάτι διαφορετικό για να έχουν ελπίδες κατάκτησης, ωστόσο ο Σάουθγκεϊτ αρκέστηκε σε μια αλλαγή θέσης περνώντας τον Χέντερσον αντί του σκασμένου Ντέκλαν Ράις, για να ρίξει επί της ουσίας στον Άγγλο μέσο τη διαχείριση όλης της κατάστασης και ενώ ο Φίλιπς είχε αφήσει την επιτήρηση του Βεράτι και έτρεχε γύρω-γύρω με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει για να βοηθήσει. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι διακοσμητικές παρουσίες των Ραχίμ Στέρλινγκ και Μέισον Μάουντ, οι οποίοι σταδιακά εξαφανίστηκαν από το γήπεδο, όπως περίπου συνέβη και με τον Χάρι Κέιν που ναι μεν είχε άλλη δουλειά και δεν μπορούσε να παλέψει ανάμεσα στα θηρία Κιελίνι – Μπονούτσι, δε, έκανε μόλις τρεις επαφές μέσα στην περιοχή, χωρίς καμία τελική και χωρίς καμία δημιουργηθείσα ευκαιρία για δεύτερη φορά σε 61 ματς με το εθνόσημο.



Τα... θηρία,  Κιελίνι - Μπονούτσι

Αποκορύφωμα της κακοδιαχείρισης του Σάουθγκεϊτ αποτελούν και οι αλλαγές που έκανε στην παράταση, με τον Τζακ Γκρίλις να περνάει στο ενδιάμεσο του έξτρα μισάωρου αντί του Μάουντ που δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσει μετά τα 90’ (ή και μετά τα 60'), αλλά και προφανώς αυτές των μοιραίων Μάρκους Ράσφορντ και Τζέιντον Σάντσο, τους οποίους παράτησε στο ζέσταμα και ουσιαστικά τους έβαλε παγωμένους στο χορτάρι για να εκτελέσουν τα πέναλτι. Και έχει χάσει τόσο πολύ την μπάλα ο Σάουθγκεϊτ, που «σκάει» το τρίλεπτο των καθυστερήσεων μετά το 120’ και αναγκάζεται να το βγάλει με τον Ράσφορντ ως δεξιό μπακ!

Ακόμη και στα πέναλτι, πάλι σχεδόν όλα λάθος τα έκανε ο Σάουθγκείτ, που ξεκίνησε με τους «δολοφόνους» από την άσπρη βούλα Κέιν – Μαγκουάιρ και στην συνέχεια πέταξε τις δύο άρτιες εκτελέσεις στο καλάθι των αχρήστων με τον (κρύο) Ράσφορντ να στέλνει την μπάλα στο σίδερο, τον (κρύο) Σάντσο να νικιέται από τον Ντοναρούμα και τον μόλις 19χρονο Σάκα να αναλαμβάνει ως πέμπτος και μετά από δύο χαμένες εκτελέσεις να σηκώσει στην πλάτη του όλες τις ελπίδες της ομάδας του και ενός ολόκληρου έθνους. Όχι ότι υπάρχουν πολλοί σπεσιαλίστες σε αυτό το σύνολο...



Έτσι έφτασαν στον τελικό οι Άγγλοι

Από τη βελτίωση, στον κορεσμό

Κοιτώντας την λίστα των προπονητών της Αγγλίας προς τα πίσω, ο Σάουθγκείτ είναι δεδομένα η καλύτερη επιλογή των τελευταίων ετών. Έχει σαφώς βελτιώσει τις επιδόσεις των «τριών λιονταριών», όμως δείχνει να πιάνει το ταβάνι του στο συγκεκριμένο πόστο, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να βλέπουν οι συμπατριώτες του, που σε μεγάλο βαθμό κάνουν λόγο για «βήμα παραπάνω» μετά τον χαμένο ημιτελικό στο Μουντιάλ του 2018 κόντρα στην Κροατία.

Αν δούμε, όμως, συνολικά το τουρνουά των Άγγλων το τρέχον καλοκαίρι, τα ονόματα των Φρανκ Λάμπαρντ και Στίβεν Τζέραρντ και τα σενάρια διαδοχής δεν θα ήταν τόσο «out of the context», από τη στιγμή που οι Άγγλοι έχουν αποφασίσει να μην πορευτούν με ξένο προπονητή. Εκτός κι αν μέχρι το Μουντιάλ του Κατάρ ο Σάουθγκεϊτ έχει ακόμη μία ευκαιρία και παράλληλα καταφέρει να βρει το μυστικό της επιτυχίας. Μια ευκαιρία η οποία δεν θα του δινόταν εκ των πραγμάτων αν είχε κάνει το λάθος να μην έχει μαζί του σε αυτό το Euro το εξαιρετικό δημιούργημα του Μαρσέλο Μπιέλσα, Κάλβιν Φίλιπς, ο οποίος απογειώθηκε δίπλα στον Αργεντινό κόουτς και ήταν το σημείο αναφοράς σε αυτό το run της Αγγλίας, επισκιάζοντας όλους τους υπόλοιπους με εξαιρέσεις αυτές των Κάιλ Γουόκερ και Χάρι Μαγκουάιρ.

Αν θέλουν οι Άγγλοι να δουν με νηφαλιότητα την πορεία τους μέχρι το τέλος ειδικά τώρα που το Euro αποτελεί παρελθόν, κάτι τέτοιες ατομικές εμφανίσεις, τα πολλά εντός έδρας παιχνίδια και η εύκολη διαδρομή μέχρι το «Γουέμπλεϊ» ήταν αυτά που έδωσαν δικαίωμα στο όνειρο. Γιατί κατά τα άλλα και όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, το πλούσιο ταλέντο του ρόστερ δεν έφτανε για τη διάκριση, κάτι που είδαμε πολύ περισσότερο στην περίπτωση της Γαλλίας -η οποία παρεμπιπτόντως θα κρατήσει τον Ντιντιέ Ντεσάν και στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο.



Η απονομή του τροπαίου στους Ιταλούς


Σε μια σεζόν που παίχτηκε για ενάμιση χρόνο μετά τις επανεκκινήσεις στα πρωταθλήματα, έπειτα από τη διακοπή που είχε επέλθει εξαιτίας του κορωνοϊού, ήταν δεδομένο πως το Euro 2020 θα είναι μια ιδιαίτερη διοργάνωση που εκτός του κομματιού της τακτικής θα κριθεί στις αντοχές και το πάθος. Ακόμα και μετά τον τραυματισμό του αναντικατάστατου Λέο Σπινατσόλα, οι Ιταλοί τα διατήρησαν και τα δύο. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι από την πλευρά του ήταν απολαυστικός τόσο πριν το τουρνουά όσο και μετά το τέλος του (τόσο ως προπονητής όσο και ως φυσιογνωμία γενικά), συνεπώς -αντί επιλόγου- τίποτα δεν χαρίστηκε στην «Σκουάντρα Ατζούρα». Απλώς μετά από έναν ολόκληρο και πολύ κουραστικό μήνα, οι Άγγλοι θα μπορούσαν να της έχουν δυσκολέψει πολύ περισσότερο τη ζωή, όντες άλλωστε και πολύ πιο ξεκούραστοι όσον αφορά τις 30 τελευταίες ημέρες...


Τα highlights του ματς