Η επόμενη μέρα του Καμμένου: Μετράει «κουκιά» και περιμένει τον... Φωκά

Μετρώντας ώρες για την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ο Πάνος Καμμένος παλεύει να κρατήσει το κεφάλι του έξω από τα ταραγμένα νερά των τελευταίων ημερών. Ο ίδιος στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, εμπνεόμενος από τους 12 άθλους του Ηρακλή, είπε ότι «είμαστε σαν τη Λερναία Ύδρα, κάθε φορά που μας διαλύουν, διπλασιαζόμαστε». Αυτή την φορά, όμως, ίσως ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ να μην αποδειχτεί «πολύ σκληρός για να πεθάνει…».

Αν και προσπαθεί να εμφανιστεί ψύχραιμος και αποφασιστικός, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται σε μεγάλη ένταση και αμφιβολία. Το χθεσινό βράδυ ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για τον ίδιο, μιας και είδε άτομα όπως ο Παπαχριστόπουλος να σπεύδουν στο Μέγαρο Μουσικής, αγκαλιάζοντας τον πρωθυπουργό, σηματοδοτώντας την επόμενη ημέρα. Αυτή τον βρίσκει ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Τις τελευταίες ώρες έχει εκστομίσει διάφορα «γαλλικά» προς αλλοτινούς συνεργάτες. Εξάλλου, δεν είναι μυστικό ότι όποια και αν ήταν η συμφωνία με τον πρωθυπουργό, ο ίδιος νιώθει προδομένος και ενοχλημένος από διάφορους χειρισμούς.

Η υποβόσκουσα αυτή ένταση τον πλημμυρίζει. Αυτό διαφάνηκε και στην εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στους στρατιωτικούς συντάκτες, λίγο πριν αποχαιρετήσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Αναφερόμενος στην πτήση στα Ίμια την Κυριακή, την οποία πολλοί χαρακτήρισαν επικοινωνιακό σόου, δήλωσε: «Χθες, κλείνοντας τον κύκλο με την παραίτηση μου, θεώρησα ότι θα έπρεπε να τον κλείσω αυτόν τον κύκλο, καταθέτοντας στεφάνι, για να δείξω ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κάνουμε τα πάντα για την ειρήνη, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε ούτε ένα χιλιοστό. Και να ήταν εκεί οι Τούρκοι πάλι θα πήγαινα. Θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στον Ακάρ. Οι μεγάλες και βαριές ανακοινώσεις δεν βοηθούν κανέναν».

Απάντησε για τα πολλά, καυστικά σχόλια που έχει ακούσει για τις στολές παραλλαγής του. «Μου καταλογίζουν ότι φόρεσα στολές παραλλαγής. Αλλά έμαθα πολλά, πηγαίνοντας στα φυλάκια, μένοντας το βράδυ στα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Μαθαίνεις πολλά, αντί να διαβάζεις τις υπηρεσιακές αναφορές, να βρίσκεσαι».

Τέλος, δεν έχασε μία ακόμα ευκαιρία να ρίξει τα πυρά του στον Νίκο Κοτζιά. «Εγώ δεν είμαι Κοτζιάς. Όσον αφορά στο Casus Belli και τα νταηλίκια, η Τουρκία πρέπει να δει ποιο είναι το συμφέρον της. Η Ελλάδα ποτέ δεν παραβίασε το διεθνές δίκαιο. Και τα κυριαρχικά της δικαιώματα εφαρμόζει και θα τα εφαρμόζει. Και θα έχει δίπλα της εκείνους που αντιλαμβάνονται ότι ο παραβάτης στην περιοχή δεν είμαστε εμείς…».

Ιδιαίτερα φορτισμένος εμφανίστηκε και στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Στην τελετή παρέστησαν σύσσωμη η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου -εκτός του Α/ΓΕΕΘΑ, ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη, που εκείνη την ώρα είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Ο απερχόμενος υπουργός τόνισε πως φεύγει από την θέση του με ψηλά το κεφάλι, ενώ σημείωσε πως θεωρεί σημαντικότερό επίτευγμα της θητείας του τη διατήρηση της συνοχής του στρατεύματος παρά τις τεράστιες μειώσεις στο προϋπολογισμό του υπουργείου.

Εν μέσω αποχαιρετιστήριων λόγων, όμως, ένα παραμένει βέβαιο: ο Πάνος Καμμένος μετράει κουκιά. Όντας με την πλάτη στον τοίχο, έθεσε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τόσο την Έλενα Κουντουρά όσο και τον Βασίλη Κόκκαλη, που επιβεβαίωσαν ότι θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν δίστασαν, μάλιστα, να τον αδειάσουν επικά με τις δηλώσεις τους και την απόλυτη ταύτισή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο πλευρό του έχουν παραμείνει η Μαρία Κόλλια Τσαρουχά, ο Κωνσταντίνος Κατσίκης, ο Γιώργος Μαυραγάνης και ολίγον τι από Κώστα Ζουράρι. Ναι μεν συνεχίζει να τον στηρίζει, αλλά συνάμα στηρίζει και την κυβέρνηση με την ψήφο εμπιστοσύνης που θα δώσει. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η προσχώρηση του ανεξάρτητου βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης Αριστείδη Φωκά στους ΑΝΕΛ, ο Καμμένος θα πάρει μία ανάσα. Ο Φωκάς έχει στο παρελθόν δηλώσει πως «θα συνεργαστώ με οποιονδήποτε από το δημοκρατικό τόξο αντιστέκεται στη Συμφωνία των Πρεσπών».

Όπως και να έχει, σύσσωμες οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν εκτός Βουλής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πολιτικός χρόνος πλέον έχει πυκνώσει ιδιαίτερα, με τις εξελίξεις να αναμένονται ραγδαίες προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.