Άγριες Μέλισσες: Ποια είναι η βασίλισσα της σειράς που σαρώνει

Κάθε πρωί που πηγαίνει τη μικρή κόρη της στο σχολείο, οι γονείς των συμμαθητών της σπεύδουν να την πλησιάσουν για να μάθουν «τι θα γίνει». Εκείνη, χαμογελώντας και κατανοώντας την αγωνία και την τηλεοπτική περιέργεια, προσπαθεί με ευγένεια να εξηγήσει ότι είναι μυστικές οι εξελίξεις και πως είναι αδύνατο να αποκαλύψει όλα όσα θα συμβούν στα επόμενα επεισόδια των «Άγριων Μελισσών».

Φυσικά, πριν από μερικά χρόνια η Μελίνα Τσαμπάνη δεν φανταζόταν όλα όσα επρόκειτο να συμβούν στην τηλεοπτική της καριέρα. Ισως επειδή αυτές οι δύο λέξεις δεν διασταυρώθηκαν ποτέ μέχρι και τα 20 της χρόνια στη διαδρομή των ονείρων της. Γεννημένη το 1976 στη Θεσσαλονίκη, η Μελίνα έζησε περίπου για δέκα χρόνια ως μοναχοπαίδι, αφού ο αδελφός της γεννήθηκε το 1986. Ηταν πολύ καλή μαθήτρια, στα όρια του «nerd», όπως η ίδια συνηθίζει να λέει όταν αποπειράται να αφηγηθεί τα παιδικά της χρόνια.

Οταν δεν διάβαζε, δοκίμαζε τις δυνατότητές της στη ρυθμική γυμναστική και το μπάσκετ, αλλά δεν ήταν ποτέ φανατική, γι’ αυτό και δεν συνέχισε.
Τότε ο στόχος ήταν η Νομική Σχολή και περιθώρια για λιγότερο διάβασμα και πιο μέτριους βαθμούς δεν υπήρχαν. «Από τα 16 ως τα 18 ήμουν απόλυτα στοχοπροσηλωμένη, όπως όλα τα παιδιά που μπαίνουν στη διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων και θέλουν να περάσουν», εξομολογείται. Ηταν δική της επιλογή, οι γονείς της ουδέποτε την πίεσαν. Εκείνοι είχαν μια εισαγωγική εταιρεία που έφερνε από την Κίνα εποχιακά είδη και δεν ζήτησαν ποτέ από την κόρη τους να μπει στο πανεπιστήμιο ή να δικαιώσει δικές τους προσδοκίες, όπως συμβαίνει συχνά σε κάποιες οικογένειες.

Η Μελίνα θα καταφέρει να εισαχθεί με την πρώτη στη Νομική Σχολή. Μέχρι το δεύτερο έτος ονειρεύεται τον εαυτό της να αγορεύει στις δικαστικές αίθουσες. Κάπου εκεί, όμως, αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι μάλλον κάτι λάθος έχει κάνει στη ζωή της. Πάει σε όλες τις καλλιτεχνικές ομάδες του πανεπιστημίου (Θεάτρου, Φωτογραφίας) μέχρι που κάποια στιγμή παρακολουθεί και σεμινάρια κινηματογράφου. Το μικρόβιο θα μπει στο αίμα της. Ενα πρωί η Μελίνα αποφασίζει να μιλήσει στους γονείς τους. Θα τους πει ότι δεν επιθυμεί πλέον να γίνει δικηγόρος και πως θέλει να διακόψει τις σπουδές της στη Νομική. Εκείνοι θα την ακούσουν προσεκτικά, αλλά θα της ζητήσουν να ολοκληρώσει τις σπουδές της και μετά να κάνει ό,τι επιθυμεί.

Την επόμενη χρονιά θα γραφτεί σε σχολή κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη. Εκεί θα γνωρίσει τον άνδρα της ζωής της και σύζυγό της, τον Πέτρο. Μαζί θα φύγουν στην Αγγλία για να σπουδάσουν Κινηματογράφο. Στο μεταξύ η Μελίνα θα δώσει εξετάσεις και θα ολοκληρώσει τη Νομική κρατώντας έτσι την υπόσχεση που είχε δώσει στους γονείς της. Με το που επιστρέφουν από την Αγγλία, η Μελίνα και ο Πέτρος αρχίζουν να δουλεύουν στον χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Αφήνουν τη Θεσσαλονίκη και επιλέγουν ως βάση τους την Αθήνα. Βοηθός σκηνοθέτη, σεναριογράφος, πολλά και διαφορετικά πόστα. «Η πρώτη μου δουλειά ήταν στις “Επτά θανάσιμες πεθερές”. Μέχρι τότε δούλευα ως βοηθός σκηνοθέτη και τα σενάρια τα είχα γράψει μαζί με τον Πέτρο αλλά και με τον αδελφό μου τον Θωμά». Ακολούθησαν οι «Εντιμότατοι κερατάδες» που προβλήθηκαν από τον ALPHA. Τα laptop τους είναι γεμάτα ιδέες, προσχέδια κειμένων και σεναρίων, τα οποία στο πέρασμα του χρόνου αναθεωρούνται.

Εκτός από τα αυτοτελή επεισόδια των «Πεθερών» και κάποιες συνεργασίες, δεν υπήρχε ολοκληρωμένη δική τους δουλειά. Οι «Αγριες Μέλισσες» είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της Μελίνας και του Πέτρου και φυσικά και της ομάδας τους. Η ιδέα αρχικά ήταν διαφορετική και αφορούσε ένα γουέστερν εποχής τοποθετημένο χρονικά στις αρχές του αιώνα. Την άφησαν, όμως, στην άκρη γιατί πίστευαν πως δεν θα ενδιέφερε κανένα κανάλι.

Μέχρι που ήρθε η πρόταση του διευθυντή Προγράμματος του ΑΝΤ1 Τζώρτζη Ποφάντη να ετοιμάσουν μια καθημερινή σειρά εποχής. Την αρχική έκπληξη διαδέχτηκαν η σκληρή δουλειά και η επιθυμία όλο αυτό το σενάριο να μεταμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό και να προσαρμοστεί στις συγκεκριμένες απαιτήσεις.

Η Θεσσαλία είναι ο κάμπος που ήθελαν και είναι και μια περιοχή που δεν την έχουν δείξει πολύ στην τηλεόραση. Η δεκαετία του ’50 ήταν ιδανική για να παίξουν παραγωγικά. Το 1958 ήταν μια χρονιά που την ενδιέφερε γιατί είχαν γίνει και εκλογές, οπότε υπήρχε και πολιτικό ερέθισμα. Τα πρόσωπα ήταν αποτέλεσμα ερεθισμάτων. Εκτός από τους τύπους ανθρώπων που έπρεπε να σκιαγραφηθούν (ενωμοτάρχης, ιδιοκτήτης καφενείου, δάσκαλος), υπάρχουν και οι χαρακτήρες τους οποίους εμπνέεται κάθε δημιουργός που αποφασίζει να ασχοληθεί με τη μυθοπλασία. «Οι τρεις αδελφές ήταν από την αρχή στο μυαλό μου ακριβώς έτσι. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, όμως έτσι τις είχα φανταστεί. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται ακόμη, δεν είναι ολοκληρωμένοι, και συζητώ και με τους ηθοποιούς για να εμπνευστώ και να προχωρήσω», αποκαλύπτει. Η Μελίνα δεν φανταζόταν όλο αυτό που συμβαίνει με την αποδοχή του κόσμου και την τηλεθέαση. Είχε μια σιγουριά για τα σενάρια και ένιωσε πολύ καλά όταν είδε τις επιλογές που έγιναν για το καστ της σειράς. Τρεις εβδομάδες πριν από την πρεμιέρα την έπιασε τρομερό άγχος. Τρόμαξε από το μέγεθος της σειράς. Προσπαθούσαν να πείσουν ο ένας τον άλλον πως θα πήγαινε καλά. Ομως δεν περίμενε την αντίδραση του κόσμου, όλο αυτό ήταν πρωτόγνωρο και πολύ δύσκολο να το φανταστεί.

Αγχος για την επιτυχία

Συνεχίζει να γράφει ακατάπαυστα και δεν καθυστερεί καθόλου. Μετά την προβολή των πρώτων επεισοδίων γίνεται πιο τολμηρή η γραφή της. «Μετά τα Χριστούγεννα είναι πολύ πιο σκληρή και τολμηρή η σειρά», λέει. Δεν αποκαλύπτει ούτε στους γονείς της τις εξελίξεις. «Οι περισσότεροι με ρωτούν για τις άμεσες εξελίξεις, κανείς δεν θέλει να μάθει τι θα γίνει μετά από πολλά επεισόδια. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να τους αποκαλύψω αυτό που θα συμβεί το επόμενο βράδυ - και αυτό μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση», εξομολογείται, ανάβοντας το τρίτο τσιγάρο όση ώρα ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων της ζωής της και της περιπέτειας των «Μελισσών». Η επιτυχία της σειράς την αγχώνει. «Αυτό που συμβαίνει μπορεί να μην το ξαναζήσεις. Μπορεί να κάνεις ξανά πολύ καλές δουλειές, αλλά να μην είναι καμία σαν αυτή - ίσως αυτό είναι το πιθανότερο. Το άγχος μετά είναι πώς θα υποδεχτεί ο κόσμος μια επόμενη δουλειά, να μην απογοητεύεις το κοινό. Θέλω οι “Μέλισσες” να συνεχίσουν να είναι τόσο ψηλά στη συνείδηση του κόσμου».

Το γράψιμο διαρκεί από τις 8.30 ως τις 15.30, όταν η μικρή κόρη της είναι στο σχολείο, και συνεχίζεται για τουλάχιστον ένα τρίωρο ακόμη, δίχως τα τηλεφωνήματα και τον τελικό έλεγχο των σεναρίων. Οι γονείς της στη Θεσσαλονίκη είναι περήφανοι και ενθουσιασμένοι. Τηλεφωνούν και εκφράζουν τον θαυμασμό τους στα δύο παιδιά τους, τη Μελίνα και τον Θωμά. Ακόμη και η επτάχρονη κόρη της, αν το βράδυ δεν μπορεί να κοιμηθεί εύκολα, ζητά από τη μαμά της να δει μία σκηνή «ανώδυνη».

Ακόμη είναι πολύ μικρή για να καταλάβει ότι η μαμά, ο μπαμπάς και ο θείος μάγεψαν τα πλήθη δημιουργώντας μια ιστορία γοητευτική που μπήκε μέσα σε όλα τα σπίτια, άλλαξε τις συνήθειες και ξανάδωσε στην καλή τηλεόραση τη χαμένη της δύναμη. Λίγο προτού ολοκληρωθεί το μάθημα της ρυθμικής της κόρης της, η Μελίνα μού εξομολογείται σε ποιους χαρακτήρες των «Αγριων Μελισσών» έχει ιδιαίτερη αδυναμία. «Η Ελένη έχει έναν συμβολισμό πολύ σημαντικό. Εχει δύναμη και όταν τη γράφω, χαίρομαι. Ο πιο δύσκολος χαρακτήρας που έχω φτιάξει και πάω μαζί του είναι ο Θωμάς Κυπραίος. Είναι πάρα πολύ δύσκολος και λεπτοδουλειά. Δεν έχει κάποιον να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του και όλα είναι μέσα του. Κινείται τόσο ύπουλα που δεν καταλαβαίνεις πότε λέει αλήθεια και πότε ψέματα. Για μένα είναι ο πιο περίτεχνος χαρακτήρας που έχω κάνει στο χαρτί».

Το μάθημα της μικρής τελειώνει και η μαμά Μελίνα πρέπει να πάρει την κόρη της για να επιστρέψει σπίτι. Εκεί θα καθίσει να γράψει τα νέα επεισόδια. Οσο κι αν επιθυμώ να της ζητήσω να μου αποκαλύψει τις εξελίξεις, δεν το κάνω. Είναι σαν να προσπαθείς να χαλάσεις αυτή τη λίγη μαγεία που μπαίνει κάθε βράδυ στο σπίτι σου και σε κάνει να αισιοδοξείς ότι πέρα και πάνω από τις αρένες, όπου ένα σωρό παιδιά αναζητούν ένα καλύτερο αύριο μέσα από την ψευδαίσθηση και την απατηλή λάμψη του ριάλιτι και της προχειροδουλειάς, υπάρχει ένας κάμπος όπου ανθίζει το καλό. Και αυτό δεν το ρισκάρεις.