Πολιτικοί και καλλιτέχνες αποχαιρετούν τον Λουκιανό Κηλαηδόνη

Ένα «μεγάλο κεφάλαιο» της ελληνικής μουσικής έκλεισε σήμερα το πρωί με το θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη . Ο σημαντικός τραγουδοποιός έφυγε στα 74 του χρόνια και «βύθισε» στη θλίψη τον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο της χώρας, αλλά και όλους εκείνους που σημάδεψε ανεξίτηλα με τη μουσική του. 


Για το θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε:

«Ο Λουκιανός μας άφησε, αλλά το έργο του θα μας συντροφεύει για πάντα. Σαν αγιόκλημα και γιασεμί τις καλοκαιρινές νύχτες με φεγγάρι.

Σε όλη του τη ζωή ονειροπόλος και μαχητής. Πάντα πρωτοπόρος στην τέχνη και στους αγώνες.

Από το Θίασο μέχρι τη Βουλιαγμένη μας συντρόφευσε πράγματι στα «καλύτερά μας χρόνια».

Στην Άννα, στις δυο του κόρες, στην εγγονή του, σε όλους τους δικούς του ανθρώπους, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».

Το δικό του «αντίο» στον Λουκιανό, με στίχους από το τραγούδι του «Μικρός Ήρωας»,
είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, με μία ανάρτηση στο facebook. 


Το δικό του «αντίο» είπε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο οποίος με το που τελείωσε το briefing των πολιτικών συντακτών, έκανε ένα tweet για να αποχαιρετήσει τον αγαπημένο τραγουδοποιό.





Ανάρτηση για την απώλεια του Λουκιανού Κηλαηδόνη έκανε στο διαδίκτυο και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης. «Σαν καλλιτέχνης σημάδεψε με τα τραγούδια του μια ολόκληρη εποχή. Σαν άνθρωπος θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας για τη ζεστασιά, το χαμόγελο και το μοναδικό του χιούμορ. Καλό παράδεισο Λουκιανέ», έγραψε στο λογαριασμό του στο facebook ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.


«Ο Λουκιανός χαμογελούσε όταν ο ήλιος έδυε. Έτσι θέλω να τον φαντάζομαι και αυτό το τελευταίο ξημέρωμα. Ένας φτωχός και μόνος καουμπόι με την κιθάρα του για όπλο. Να μας κλείνει το μάτι», αναφέρει ο Σταύρος Θεοδωράκης σε ανάρτησή του στο facebook σχολιάζοντας τον θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Η ανάρτηση του επικεφαλής του Ποταμιού έχει ως εξής:

Ο Λουκιανός ήταν ο τραγουδιστής μιας νέας χαράς. Και μιας νέας πατρίδας. Σλίπινγκ μπαγκ, αμφισβήτηση, καρπούζι, θάλασσα, ήλιος, χειραφέτηση, χρώματα… Όλα, βουτηγμένα στους στίχους και τις μουσικές του. Οι μοναχικοί καουμπόηδες των πόλεων γίναμε ξαφνικά εραστές της χώρας μας. Ένας πατριωτισμός γήινος, λιτός, χωρίς φιοριτούρες.Η Βουλιαγμένη και οι Λυκαβηττοί του ήταν τα δικά μας Γούντστοκ. Ήθελε πάντα να κάνει ένα πάρτι... Με τον Φελίνι, τους Μπητλς, τον Σαρλό, τον Καντίνσκι, τον Μπόρχες, τον Σινάτρα, ένα μπουκάλι ρούμι, τον Σεγκόβια, τον Πικάσο, τον Ντίσνεϊ, τον Μπρελ, τον Πρίσλει, τον Μπόγκαρτ, τον Βάιλ, τον Μπρεχτ, τον Σαββόπουλο, τον Λέστερ, τον Τζέρεμι, τον Τριφό, τον Τζιν Κέλι, τον Σκοτ Τζόπλιν, τον Ζορό, τον Μακλάρεν, τον Σάτσμο, τον Μπένι Γκούντμαν, τον Ρομπέν των Δασών, τον Σεφέρη, τον Ρώτα, τον Μικέλη, τον Ντασέν, τον Ντίλινγκερ, τον Βέγγο, τον Γκέρσουιν, τον Μπραμς, τον Άμποτ και τον Κοστέλο, τον Τσιτσάνη, τον Μπαχ κι άλλο ένα μπουκάλι ρούμι.

Ξημερώναμε με τη βεβαιότητα ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ. Ότι θα το ξαναστήσουμε στην επόμενη πανσέληνο.

Πού την έκρυβε τόση δύναμη ο Λουκιανός; Που τον θυμάμαι πάντα λιγομίλητο και με χαμηλωμένο το βλέμμα.
Τα τραγούδια του μας απελευθέρωσαν. Να οφειλόταν στην αμεσότητά τους; Στη μαγεία της απλότητας των στίχων του; Στη μουσική του που αναπαραγόταν αδέξια στις παρέες μας; 

Ο Λουκιανός χαμογελούσε όταν ο ήλιος έδυε. Έτσι θέλω να τον φαντάζομαι και αυτό το τελευταίο ξημέρωμα. Ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ με την κιθάρα του για όπλο. Να μας κλείνει το μάτι. Όπως τότε, στη Νέα Ορλεάνη, που πάνω στο γνωστό επικήδειο εμβατήριο, έγραψε:
«Αυτά που κάναμε εμείς τόσα χρόνια /
τα προσπαθούνε στις μέρες μας πολλοί /
αυτό που λείπει απ΄αυτά τα κωθώνια /
είναι το αίμα και τους λείπει και η ψυχή».

Στην Άννα, στη Γιασεμή, την Μαρία και τους φίλους του τα βαθιά μου συλλυπητήρια.





Τα θερμά της συλλυπητήρια για τον θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη εξέφρασε στην οικογένειά του και η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λυδία Κονιόρδου.

«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν ένας τραγουδοποιός με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας ταλαντούχος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, με κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες που αποτυπώνονταν στα τραγούδια του, στις συνεργασίες του και στους τρόπους που διάλεγε για να συναντήσει το κοινό του» αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή της, η υπουργός Πολιτισμού και συνεχίζει:

«Ποιός δεν θυμάται τα «Μικροαστικά» του 73, τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» του ’75, το «Κι εσύ χτενίζεσαι» με το Ελεύθερο Θέατρο», τα δέκα χρόνια με την Ελεύθερη σκηνή, την παρουσία του στο Θεσσαλικό Θέατρο της αγαπημένης του Άννας Βαγενά, τη συνεργασία του με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον Παντελή Βούλγαρη, ή τον Βασίλη Αλεξάκη αλλά και το θρυλικό πάρτι στη Βουλιαγμένη το 1983 που κατέβασε 70.000 κόσμο στην παραλία, ή και το πρώτο ελληνικό λαϊκό μιούζικαλ που έστησε στο θέατρο Λυκαβηττού το 1993 με το «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά».

«Ο Λουκιανός κοίταζε κατάματα το παρόν από τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ, μέχρι τον Ιούλιο του 2015 που σχολίαζε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

«Ο Λουκιανός ήταν όμως και η νοσταλγία. Η νοσταλγία για άλλες αξίες και για την ουσία των πραγμάτων, και μέσα από αυτήν (μέσα από τα παλιά Σινεμά, τα 50ς, τον Μικρό Ήρωα) έκανε παράλληλα και την κριτική του στην κοινωνία της κατανάλωσης.
Ήταν συνειδητά ο «φτωχός και μόνος καουμπόη» του ελληνικού τραγουδιού, που δεν θέλησε να γίνει -και δεν έγινε κομμάτι - του συστήματος και κράτησε αποστάσεις από τη βιομηχανία του τραγουδιού», αναφέρεται ακόμα.

«Μιλούσε» -και ήταν αγαπητός- στο ροκ κοινό, αλλά και στους πιστούς του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού. Ήταν όμως και ο ατμοσφαιρικός συνθέτης του «Μedia Luz» και του «Θιάσου». Ο λάτρης των μουσικών χρωμάτων, της Νέας Ορλεάνης, του ΄δρόμου΄, της περιπλάνησης. Και στα τραγούδια του μπορούσαν να συγκατοικούν ο Φελίνι και ο Μπόγκαρτ, ο Σαββόπουλος και ο Τσιτσάνης, ο Βέγγος και ο Σεφέρης, οι παιδικοί ήρωες και οι μεγάλοι καλλιτέχνες.
Ο Λουκιανός ήταν ένα σημείο αναφοράς στην πολιτιστική μας ζωή που ένωνε διαφορετικές ‘φυλές’, τάσεις, ηλικίες

Καταγόταν από αριστερή οικογένεια και ο γιατρός πατέρας του το είχε πληρώσει ακριβά. Το 2014, σε μια συνέντευξή του δήλωνε: «Εγώ έχω συναισθηματική σχέση με τρία πράγματα στη ζωή μου: τον Ολυμπιακό, παρ’ όλο που γεννήθηκα σε γειτονιά Παναθηναϊκών, τη τζαζ, παρ’ όλο που δεν είμαι βαθύς γνώστης και την Αριστερά.

Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στη γυναίκα του Άννα Βαγενά, στις κόρες του Γιασεμή και Μαρία και στους οικείους του», καταλήγει η ανακοίνωση.

 
Το δικό της αντίο είπε και η πρόεδρος του Πασοκ, Φώφη Γεννηματά, με το παρακάτω tweet:




Ο Διονύσης Σαββόπουλος περιγράφει με ένα κείμενο του στο Facebook τον Λουκιανό Κηλαηδόνη που γνώρισε. 

«Νωχελής, γοητευτικός, ανάλαφρος με μια μικρή δόση μελαγχολίας, όση χρειάζονταν για να βαθύνει μέσα μας.
Είχε την αγνότητα αλλά και την αριστοκρατικότητα να τραγουδήσει μόνο για πράγματα που τον συγκινούσαν βαθιά:
τα σινεμά του, τις κατασκηνώσεις,
τους φίλους του, τα πάρτυ τους,
τα τεύχη του Μικρού Ήρωα, τη Βουλιαγμένη, την Φωκίωνος Νέγρη.
Τραγούδησε με τόση αγάπη για όλα αυτά που τα ΄κανε αθάνατα γιατί απ΄την αρχή τα είδε έτσι. Σαν καθρεφτίσματα του παραδείσου.
Στην πρώτη πρώτη εκπομπή του ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, τον περίμενα να μαγνητοσκοπήσουμε το φινάλε αλλά τράκαρε και δεν ήρθε.
Του ευχηθήκαμε τότε από τηλεοράσεως «περαστικά Λουκιανέ».
Τώρα πια θα μας εύχεται εκείνος «περαστικά» απ΄τις κατασκηνώσεις του ουρανού», αναφέρει ο Διονύσης Σαββόπουλος και μοιράζεται με τους διαδικτυακούς του φίλους ένα απόσπασμα από συναυλία στη Θεσσαλονίκη με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη στο πιάνο και τους δυο τους να μοιράζονται τις νότες του «Μικρού Ήρωα».

 
Η Έλενα Ακρίτα, μέσα από το προσωπικό της προφίλ στο facebook, τον αποχαιρέτησε με ένα μήνυμα καρδιάς.

«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης πάει έφυγε... Μαζί του πήγαμε βόλτα στη Βουλιαγμένη, μια νύχτα με φεγγάρι. Μαζί του σεργιανίσαμε στο Άλσος Παγκρατίου του 'Ελεύθερου Θεάτρου'. Μαζί του τραγουδήσαμε τη Ρίτα, το Ριτάκι και τον Μηνά που τα' φτιάξε με την Αννέτα. Τώρα, ο φτωχός και μόνος καουμπόι φεύγει από κοντά μας. Φεύγει γιατί...
"Άμα μου τη δίνει κάτι τέτοια δειλινά
παίρνω τ’ άλογό μου και πάμε στα βουνά"

Πάμε Ντόλυ
Γιόχο, χόχο, χόχο...» έγραψε χαρακτηριστικά.




Μια ανάμνηση μοιράστηκε ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς για να αποχαιρετήσει τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.

«Μου’χες πει πως ο Παράδεισος για σένα είναι ο κινηματογράφος «Ροζικλαίρ» στην Κυψέλη μια τυχαία μέρα του 1955. Μια μέρα που θα παιζόταν σε επανάληψη κάποιο νουάρ του ’40 με ανθρώπους που κρατούν το πιστόλι με το ένα χέρι, χαλαρά, και που καταπατούν κάθε κώδικα τυπικής ηθικής για μιαν καταστροφική γυναίκα, για μια Τσιτσανική τρελή, για μια Κυρία με μοναδικό νόημα.
Είμαι σίγουρος πως είσαι εκεί, πως η Φωκίωνος τ’ ουρανου ζητωκραυγάζει που επέστρεψες και πως ένα κάτασπρο πιάνο σε περιμένει να παίξεις τη μαγική «Decadenza» σου για κείνους που καταλαβαίνουν. Θα είμαι πάντα ένας απ’ αυτούς. Κι όταν το «Ροζικλαίρ» θα ξαναπροβάλει το «Big Sleep» θέλω να μου κρατήσεις μια θέση δίπλα σου: θα είμαι εκεί» έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς στο Facebook.