Ντένια Στασινοπούλου: «Η ηρωίδα μου στο “Παιδί” με κάνει καλύτερη»

Το φως του φθινοπωρινού απογεύματος διαπερνά τα δέντρα στο Αλσος Κηφισιάς και σχηματίζει ένα παιχνίδισμα πάνω στα μαλλιά της. Ντυμένη casual αλλά μοντέρνα και με το βλέμμα στραμμένο προς τον φακό, αποπνέει μια ήρεμη δύναμη. Από τις «17 Κλωστές» μέχρι την «Παραλία», κάθε ρόλος της κουβαλά κάτι δικό της - μια σιωπηλή ευαισθησία, μια δόση ρομαντισμού, μια αφοπλιστική ειλικρίνεια και ένα χαμόγελο που σου κλέβει την καρδιά.

Η Ντένια Στασινοπούλου είναι ηθοποιός, σκηνοθέτρια, τραγουδίστρια του μιούζικαλ και ταυτόχρονα φοιτήτρια της Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο ΕΚΠΑ. «Οι κόσμοι που αγαπώ δεν με μπερδεύουν, με συνθέτουν», λέει. «Η σχολή αυτή με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ο,τι σε ενδιαφέρει βαθιά βρίσκει τρόπο να ενωθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια σου».

Μεγάλωσε στη Χαλκίδα, σε ένα σπίτι γεμάτο ταινίες και μουσική. Ο κινηματογράφος ήταν η μεγάλη της απόδραση, αν και τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γίνει η δουλειά της. «Στην επαρχία το θέατρο δεν φάνταζε επιλογή. Ηταν κάτι μακρινό, ένα όνειρο που αφορούσε τους άλλους». Μέχρι που μπήκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής. «Θυμάμαι την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή για τις εξετάσεις της σχολής. Δεν είχα ξαναπαίξει ποτέ. Οταν βγήκα, σκέφτηκα απλώς “μπράβο μου που δεν λιποθύμησα”. Από εκείνη τη στιγμή ήξερα πως αυτό είναι που θέλω να κάνω».

Η νέα της σειρά στην ΕΡΤ1, «Το Παιδί», έχει κερδίσει ήδη κοινό και κριτικούς και αποτελεί την τρίτη τηλεοπτική της συμμετοχή σε πρωταγωνιστικό ρόλο. «Οταν διάβασα το σενάριο, ήθελα να μάθω τη συνέχεια. Ενιωσα μια φοβερή γλύκα για τη σχέση της Αρτεμης και του Ντιμίτρι. Ηταν μια ιστορία που δεν είχα ξαναδεί. Με ενθουσίασε και ο τρόπος αφήγησης. Ηξερα πως με τον Στέφανο Μπλάτσο και τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη θα ζωντανέψει όμορφα αυτός ο κόσμος». Η συνεργασία της με τους συντελεστές της σειράς ήταν, όπως λέει, ουσιαστική και απλή. «Ολα έγιναν με ειλικρίνεια και χωρίς υπερβολές. Είναι σπάνιο να δουλεύεις με ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά γι’ αυτό που δημιουργούν. Μου έδειξαν εμπιστοσύνη και αυτό δεν το ξεχνάς».

Στη σειρά, η Ντένια υποδύεται την Αρτεμη, μια νεαρή γυναίκα που μέσα από το τάε κβον ντο ανακαλύπτει τη δική της δύναμη. «Είναι ένας ρόλος που με κάνει καλύτερη. Με βγάζει από τη ζώνη άνεσής μου, με αναγκάζει να δω τη ζωή πιο δυναμικά. Κι ας είναι τρομακτικό στην αρχή. Προχωράμε μαζί στο να νιώσουμε όλο και πιο ασφαλείς με τους εαυτούς μας. Με έχω πιάσει να τη σκέφτομαι σαν μια αγαπημένη φίλη που θαυμάζω βαθιά και που είμαι τυχερή που την έχω στη ζωή μου αυτή την περίοδο. Ακόμη κι αν δεν είχαμε πολλά κοινά εξαρχής, πλέον έχει πάρει στοιχεία η μία από την άλλη». Η σειρά χαρακτηρίζεται ως κοινωνική μαύρη κωμωδία, ένα είδος που κινείται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. «Δεν είναι δύσκολο να ισορροπείς ανάμεσα στο δράμα και το χιούμορ. Ετσι είναι η πραγματική ζωή. Κανείς δεν αντέχει μια μονότονη έκφανση της πραγματικότητας. Το χιούμορ είναι σωτήριο, αλλά και το να αφήνεις τον εαυτό σου να πονέσει είναι εξίσου απελευθερωτικό».

Το κοινό τη γνώρισε ως Αννα στις «17 Κλωστές», την κοπέλα που ερωτεύτηκε ο Πάνος Βλάχος στη σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια. Ηταν ο πρώτος της μεγάλος ρόλος, μια εμπειρία που, όπως λέει, την καθόρισε. «Ηταν η πρώτη μου μεγάλη ευθύνη. Είμαι ευγνώμων για εκείνη την περίοδο, ήμασταν στα Κύθηρα και ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ηταν μια εμπειρία γεμάτη χαρά και δημιουργία». Ακολούθησε η «Παραλία», όπου υποδύθηκε τη Σόφι, μια γυναίκα με αντισυμβατική σχέση δίπλα στον Γιώργο Νινιό. «Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα παίξω κάτι τέτοιο. Ο Στέφανος Μπλάτσος πίστεψε σε μένα και έτσι πίστεψα κι εγώ ότι μπορώ να τα καταφέρω. Ο Γιώργος Νινιός με κέρδισε αμέσως. Τον θαυμάζω και έμαθα πολλά απλώς παρατηρώντας τον». Αυτή τη σεζόν, εκτός από την τηλεοπτική σειρά, θα τη δούμε και στη θεατρική παράσταση «Οι βλαβερές συνέπειες του γάμου» που ανεβαίνει από τις 12 Δεκεμβρίου στη σκηνή του Ανεσις σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.

Οταν τη ρωτάς για την καθημερινότητά της, εκείνη χαμογελά. «Αυτή την περίοδο απολαμβάνω όλα τα απλά πράγματα. Το μπάνιο, το φαγητό, την ηρεμία του σπιτιού. Ζούμε σε μια εποχή όπου ούτε αυτά είναι δεδομένα». Τη μόδα τη βλέπει από απόσταση, αλλά και με θαυμασμό. «Με ενθουσιάζει, έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν ασχολούμαι προσωπικά. Μου αρέσει να βλέπω τη μόδα μέσα από τους ανθρώπους που αγαπώ. Ετσι αποκτά νόημα». Η ελευθερία για εκείνη σημαίνει αυθεντικότητα. «Να μη φοβάσαι να εκφράζεις αυτό που είσαι. Να υπερασπίζεσαι τον κόπο σου, αν πρώτα τον έχεις κάνει. Και να λες: “τόσο μπορώ τώρα και είμαι καλά με αυτό”».

Το σινεμά είναι μια σταθερή της αγάπη. «Η περίοδος όπου ανακάλυψα τον Φρανσουά Τριφό και τον Κλοντ Σοτέ ήταν καθοριστική. Ενιωσα πως ποτέ ξανά δεν θα είμαι μόνη. Θα ήθελα να παίξω σε ένα φιλμ όπως εκείνα τα γαλλικά της δεκαετίας του ’70, με μια ηρωίδα που διαβάζει, καπνίζει, ανεβαίνει με τα παπούτσια στο κρεβάτι και δεν φοβάται τη θλίψη ή την ελαφράδα της».

Οταν τη ρωτάω ποιο είναι το πιο τολμηρό πράγμα που έχει κάνει, χαμογελά ξανά: «Η πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή. Ηταν καθαρός τρόμος. Αλλά νομίζω ότι το θάρρος είναι αυτό: να φοβάσαι και να το κάνεις». Η προσδοκία της για το μέλλον; «Να γίνουν όλα πιο όμορφα και λιγότερο τρομακτικά. Περίπου όπως τα φανταζόμασταν όταν ήμασταν παιδιά». Και καθώς το φως της ημέρας χαμηλώνει πάνω στα δέντρα της Κηφισιάς, η Ντένια μαζεύει τα μαλλιά της, ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα στον φακό και φεύγει. Ηρεμη, συγκεντρωμένη, αληθινή. Σαν να γνωρίζει πως η πιο μεγάλη ελευθερία είναι να μπορείς να είσαι απλώς ο εαυτός σου.