Η Ζιλιέτ Μπινός αποκάλυψε ότι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ την έπεισε να κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν εκείνος που έπεισε τη Ζιλιέτ Μπινός να κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, όπως αποκάλυψε η ίδια.

Η πρεμιέρα του «In-I In Motion», ενός ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που εξερευνά τη δημιουργία της χορευτικής παράστασης «In-I» του 2008 με τον Βρετανό χορευτή και χορογράφο Άκραμ Καν, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 20 Σεοτεμβρρίου στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας, η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός θυμήθηκε τη στιγμή που την επισκέφθηκε ο θρύλος του Χόλιγουντ.

«Ήμασταν στη Νέα Υόρκη, στο τέλος της παράστασής μας», ξεκίνησε η Μπινός. «Ήμουν ακόμη με το κοστούμι του ρόλου και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήρθε στο καμαρίνι μου, με τράβηξε μέσα, έκλεισε την πόρτα και μου είπε: “Πρέπει να κάνεις μια ταινία βασισμένη σε αυτό το έργο. Πρέπει να το κάνεις”, και το επανέλαβε πολλές φορές με πάθος. Ήμουν λίγο αιφνιδιασμένη», συνέχισε, «γιατί στεκόμουν μπροστά στον μεγάλο ηθοποιό και σκηνοθέτη. Έτσι του είπα: ''Ναι, ναι. Θα το κάνω, θα το κάνω''».

Ωστόσο, η Μπινός δεν ήξερε από πού να ξεκινήσει. Η Γαλλίδα ηθοποιός και ο Καν προέρχονταν από διαφορετικούς χώρους — υποκριτική και χορό — ενώ η ίδια δεν θεωρούσε ποτέ τον εαυτό της χορεύτρια. Οι δυο τους άφησαν στην άκρη τις καριέρες τους για να περιοδεύσουν παγκοσμίως με το «In-I», δουλεύοντας με τη δασκάλα υποκριτικής Σούζαν Μπάτσον και τη χορεύτρια Σου-Μαν Χσου. Στην πρώτη της απόπειρα στον κινηματογράφο, η Μπινός εστιάζει στο έργο, τους κινδύνους και τη μεταμόρφωση που έφερε, μέσα από ανέκδοτο αρχειακό υλικό.

«Ο Άκραμ κι εγώ είμαστε πολύ διαφορετικοί», τόνισε. «Διαφορετικό φύλο, διαφορετικό χρώμα δέρματος, διαφορετικό υπόβαθρο, θρησκείες και τρόποι έκφρασης. Ο χορός και η υποκριτική είναι διαφορετικοί κόσμοι, αλλά μπορούν να τροφοδοτήσουν ο ένας τον άλλο, οπότε το να ρισκάρεις να δείξεις την πίσω όψη, την ανάποδη της κατάστασης, ήταν επικίνδυνο», πρόσθεσε.

Η Μπινός εμφανίστηκε συγκινημένη μιλώντας για τη σωματική καταπόνηση από την περιοδεία των 100 παραστάσεων. «Όπως φαίνεται στην ταινία, νιώθω ότι δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να το περάσω αυτό, ήταν τόσο δύσκολο — δεν έχεις ανάσα. Η Σου-Μαν με εκπαίδευε κάθε μέρα, με περπάτημα και τρέξιμο, κι έτσι σιγά-σιγά το σώμα αλλάζει και αποκτά αντοχή… Και όταν το νιώσεις αυτό — όταν πας από το μηδέν στο δέκα — νιώθεις ότι η ζωή είναι υπέροχη».

Φωτογραφία: Shutterstock