Τάκης Διαμαντόπουλος

Τα όσα όμως παρακολουθούμε να εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας, δημιουργούν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, στην οποία πάντως δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η πολιτική αλλά μόνο η μικροπολιτική.
Μετά από 10 χρόνια κρίσης και 3 μνημόνια, θα περίμενε κανείς ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα είχε τουλάχιστον αλλάξει νοοτροπία και θα είχε αναβαθμίσει την ποιότητα του κοινοβουλευτισμού. Η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι όντως άλλαξε η νοοτροπία. Μόνο που άλλαξε προς το χειρότερο…

Εν μέσω οικονομικών και εθνικών προκλήσεων, οι πολίτες παρακολουθούν τον πρώην Υπουργό Άμυνας και συγκυβερνήτη να προχωρά σε μια θεατράλε παραίτηση και τον Πρωθυπουργό να εγκαινιάζει τη «μεταγραφική» περίοδο στη Βουλή, προσεγγίζοντας βουλευτές ακόμα και του μέχρι πρότινος συνεταίρου του, προκειμένου να βρει τον μαγικό αριθμό των 151 που του εξασφαλίζει την πολυπόθητη παραμονή στην καρέκλα της εξουσίας.
Ανάμεσα λοιπόν σε αυτούς τους 151, είναι και βουλευτές που εξελέγησαν με άλλα κόμματα, με τελείως διαφορετικές προγραμματικές θέσεις. Θα μου πείτε όμως, εντάξει, οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Σύμφωνοι! Άλλωστε αυτό αποτελεί και συνταγματική επιταγή. Όμως εδώ, κατά την άποψη μου, δεν υπάρχει ψήφος κατά συνείδηση εκτός και αν έχει προηγηθεί απώλεια συνείδησης σε ορισμένους εξ’ αυτών.

Πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει την διαδρομή της σκέψης που ακολούθησε για παράδειγμα η κα Κουντουρά (μια εκ των 151) , η οποία σήμερα δηλώνει ότι θα υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών υπακούοντας στη… συνείδηση της, όταν πριν λίγους μήνες δήλωνε: «εάν και εφόσον έρθει αυτή η συμφωνία στη Βουλή, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν θα τη στηρίξουμε.»;

Δεν πρέπει να εστιάσουμε όμως σε μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα αλλά θα πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα και αυτή είναι η απαξίωση της ίδιας της πολιτικής, του κοινοβουλευτισμού και των πολιτών.
Πως αλλιώς, άλλωστε, μπορεί να είναι τα πράγματα, όταν βουλευτές περιφέρονται από το ένα κόμμα στο άλλο, αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, στάση για εθνικά θέματα, διαπραγματευόμενοι κυνικά την πολιτική τους επιβίωση με έναν Πρωθυπουργό που δεν έχει πρόβλημα να συνεχίζει να κυβερνά με τις ψήφους αποστατών ενώ έχει απαξιώσει και υβρίσει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που είναι αντίθετοι με τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία θέλει να την περάσει με αποστάτες;

Πως αλλιώς μπορεί να είναι τα πράγματα, όταν ο κ. Καμμένος προχωρά σε μια εν πολλοίς «στημένη» αποχώρηση από την κυβέρνηση, αφού πρώτα φρόντισε να κάνει πλάτες στον Πρωθυπουργό όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, προκειμένου να κερδίσει χρόνο ώστε να βρει τους 151;

Πως αλλιώς μπορεί να είναι τα πράγματα, όταν έχει μετατραπεί η πολιτική ζωή του τόπου σε ένα απέραντο «παζάρι», «εμπόρων» και «αγοραστών» υπουργικών θέσεων και αξιωμάτων, χωρίς ίχνος συστολής και ντροπής;
Είναι πλέον κατανοητό, ότι το παρόν τοξικό πολιτικό σκηνικό που έχει στηθεί, βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία μας και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Τη στιγμή που οι όποιες πολιτικές διεργασίες και συγκρούσεις έπρεπε να γίνονται με γνώμονα πολιτικές θέσεις και προσεγγίσεις, οι οποίες έχουν λάβει πρώτα την έγκριση των πολιτών, τη στιγμή που οι πολίτες περιμένουν λύση στα προβλήματα που απασχολούν την καθημερινότητα τους και αφορούν το ίδιο το μέλλον των παιδιών τους, ορισμένοι επιλέγουν το δρόμο της ιδιοτέλειας και του πολιτικού αμοραλισμού.

Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές δεν θα αργήσουν. Οι πολίτες στις κάλπες, θα δώσουν την απάντησή τους σε όσους Αντιπροσώπους του Έθνους, επέλεξαν να… αποστατήσουν από την ίδια την πολιτική και να μετατραπούν σε αντιπροσώπους… ιδιοτελών συμφερόντων μετατρέποντας τη Βουλή σε παζάρι, στο οποίο πουλούν όχι μόνο τα «πιστεύω» τους αλλά και την ίδια την αξιοπρέπειά τους. Η Δημοκρατία μας αξίζει καλύτερη μεταχείριση και η πολιτική ζωή δεν αξίζει να γελοιοποιείται. Στο χέρι μας είναι…