Σταμάτης Μαλέλης

Η νίκη της Φώφης είναι σημαντική και αδιαμφισβήτητη. Ομως δεν αρκεί. Τώρα αρχίζει η μεγάλη ανηφόρα για την Παράταξη  που πρέπει να ξεπεράσει αντιφάσεις και αντιθέσεις.
Πρέπει κατ αρχήν να ξεπεράσει το παράδοξο να εκλέγει πρωτα τον αρχηγό και μετά να σχηματίζει το κόμμα. Και το ερώτημα είναι τι κόμμα θα είναι αυτό?   Ενιαίο, πολυκομματικό η πολυτασικό?  Δηλαδη θα υπάρχουν τα κόμματα και θα λειτουργούν έν είδη ομοσπονδίας , θα διαλυθούν  και θα απορροφηθούν απο το νέο σχήμα, η θα δημιουργηθούν απλές τάσεις. 
Με λίγα λόγια θα διαλυθούν το ΠΑΣΟΚ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, ΤΟ ΚΙΔΗΣΟ κ.α?  Και τι θα δημιουργηθεί στη θέση τους?

Αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν χθές. Εαν υπάρξει καθυστερηση σε όλα  αυτα και κυρίως στη συνέδριο που θα δημιουργήσει το νέο κόμμα πιθανόν να δημιουργηθούν  φυγόκεντρες δυνάμεις. Θεωρώ ότι κάποιοι ψάχνουν ήδη αφορμές για να λοξοδρομήσουν. Ας προσέξει η κ Γεννηματά. 

Στη νέα προσπαθεια χρειάζονται όλοι. Οχι για να επιβάλουν την αποψη τους αλλα για να την διατυπώσουν  και να προσπαθήσουν να πείσουν για την ορθότητα της.
Εκτός όμως απο τα οργανωτικά που είναι ιδιαίτερα σημαντικά είναι και τα πολιτικά.

Το είδαμε και στην προεκλογική περίοδο. Κάποιοι θεωρούν οτι μοναδικός αντίπαλος της Δημοκρατικής Παράταξης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλοι βεβαια οι περισσότεροι θεωρούν ότι απέναντι τους έχουν τον λαικισμό, τη συντήρηση το νεοφιλελευθερισμό. Θα το πώ ξεκάθαρα ορισμένοι βλέπουν την παράταξη ως αντισυριζα πολιτική δύναμη. Μεγα  λάθος. Νομίζω ότι όσοι προσπαθούν να παρασύρουν τη Δημοκρατική Παράταξη σε αντισυριζα ρόλο μαλλον προσπαθούν να καμουφλάρουν τα ...γαλάζια όνειρα τους. Οχι λοιπόν η Δημοκρατική Παράταξη δεν δημιουργείται για να συναταχθεί με άλλες δυνάμεις κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεγάλη νικήτρια των εκλογών έχει μπροστα της μεγάλο και δύσκολο έργο. Η Δημοκρατική Παράταξη πρέπει και πάλι να ηγεμονεύσει. Οι διαδικάσίες για το Συνέδριο πρέπει να αρχίσουν χθές . Παράλληλα όμως πρέπει να οριοθετηθεί – όσο πλατύ  και αν είναι- το ιδολογικό πλαίσιο που κινούνται οι πολιτικές της. Βεβαίως η Παράταξη ξεκινάει απο το προοδευτικό κέντρο και φτάνει στην Αριστερά. Ομως υπάρχουν και κόκκινες γραμμές. Η πιο σημαντική αφορά το νεοφιλελευθερισμό.