Πάνος Λουκάκος

Στην πορεία κανένα από τα μέλη της ολιγάριθμης και προσωποπαγούς Κοινοβουλευτικής της Ομάδας δεν απέδειξε ότι κάνει για 20. Ομως η ίδια η Κωνσταντοπούλου δείχνει πράγματι να πιστεύει ότι κάνει για 100. Αυτό τουλάχιστον φανερώνει η συμπεριφορά της στο Κοινοβούλιο, τόσο στην Ολομέλεια όσο και στις Επιτροπές. Παίρνει τον λόγο όποτε θέλει για όσο χρόνο θέλει και μιλάει για ό,τι ζήτημα θέλει, άσχετα με τα θέματα της ημερήσιας διάταξης.

Πρόκειται για μία συμπεριφορά πρωτοφανή στα κοινοβουλευτικά χρονικά, όπως πρωτοφανής υπήρξε και η συμπεριφορά της ως Προέδρου της Βουλής το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Ο πολιτικός της λόγος είναι κατά κανόνα μονοθεματικός, αφορά δηλαδή σχεδόν αποκλειστικά την υπόθεση των Τεμπών, η οποία έχει αποτελέσει και την αφετηρία για τη δημοσκοπική της εκτίναξη από το 3% του 2023 στο 15% του 2025. Εκτίναξη που φέρει το κόμμα της με την αυτοαναφορική ονομασία Πλεύση Ελευθερίας - Ζωή Κωνσταντοπούλου σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο μονοθεματικός αυτός πολιτικός λόγος εμπεριέχει κατά κανόνα έπαρση, εριστική αλαζονεία, τοξικότητα, προσβλητική επιθετικότητα, αγένεια, εμπάθεια, ανορθολογισμό, καταγγελτική συνωμοσιολογία, ακόμη και ένα φανερό σύμπλεγμα ανωτερότητας έναντι των βουλευτών συναδέλφων της αλλά και του Προεδρείου του Σώματος.

Είναι φανερό ότι όσο γίνεται ανεκτή αυτή η πρωτοφανής κοινοβουλευτική συμπεριφορά, τόσο περισσότερο καθίσταται προκλητική η πρόεδρος του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας. Κατά τούτο επείγει να γίνει πραγματικότης η εύλογη πρόθεση του Προέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να ελεγχθεί, όσο τούτο είναι δυνατόν, αυτό το περίεργο φαινόμενο, το οποίο αποτελεί συχνά απειλή για την κανονική λειτουργία της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.

Το όλο πρόβλημα πάντως δεν αφορά μόνο τη Βουλή. Αφορά συνολικά το πολιτικό σύστημα της χώρας. H ανάδειξη ενός κόμματος όπως είναι η Πλεύση Ελευθερίας σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως προλέγουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις, ασφαλώς θα αποτελέσει μείζον ζήτημα για τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις. Διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει σαφώς διακηρυγμένες θέσεις, ήδη από την εποχή που ήταν Πρόεδρος της Βουλής, εναντίον της συνολικής εξωτερικής, οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της χώρας, που έχουν ακολουθήσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου.

Είναι κατά τούτο κοντόφθαλμη η άποψη που υποστηρίζεται από συγκεκριμένα και δυστυχώς όχι ολιγάριθμα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ότι η εκτόξευση της Ζωής Κωνσταντοπούλου ευνοεί την κυβερνητική παράταξη για τους ακόλουθους, όπως πιστεύουν, λόγους:

- Προσελκύει αντισυστημικές ψήφους από το άκρο δεξιό φάσμα του πολιτικού συστήματος, που αποτελεί απειλή για τη Νέα Δημοκρατία.
- Προσελκύει αντισυστημικές ψήφους ταυτόχρονα και από το αριστερό φάσμα, διαλύοντας σχεδόν ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα αποκόμματά του.
- Διεμβολίζει και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα μπορούσε να είναι ο μόνος σοβαρός πολιτικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας, καθώς διατυπώνει σοβαρό προγραμματικό λόγο, ωστόσο μη ακουόμενο.
- Περιορίζει τις δυνατότητες επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα με ηγεμονική θέση στον αντιπολιτευτικό χώρο, καθώς αυτός θα ήταν πολύ σοβαρότερος πολιτικός αντίπαλος για τη Νέα Δημοκρατία απ’ ό,τι η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
- Και τέλος και πολύ σημαντικό, η εκρηκτική δημοσκοπική άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας, με ό,τι αυτή μπορεί να συνεπάγεται για την πορεία του τόπου, τρομάζει τους ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου και τους ωθεί χωρίς πολλές αναστολές προς τη Νέα Δημοκρατία.

Ηδη η πρώτη δημοσκοπική ανάκαμψη του κυβερνητικού κόμματος είναι επ’ αυτού ενδεικτική. Πιθανότατα δεν οφείλεται στα εξαγγελθέντα οικονομικά μέτρα, περιορισμένου εύρους άλλωστε. Αλλά κυρίως στην απειλητική άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας.

«Εάν δεν υπήρχε η Κωνσταντοπούλου θα έπρεπε να την εφεύρουμε», υποστηρίζουν για τους λόγους αυτούς πολλοί σήμερα στη Νέα Δημοκρατία. Εχω την άποψη ότι πρόκειται για πελώριο λάθος. Διότι με την Κωνσταντοπούλου σε θέση ισχύος θα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση η διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τους συμμάχους που πιθανόν θα χρειαστεί για να σχηματίσει πλειοψηφία, δύο χρόνια αργότερα, μετά τις εκλογές του 2027. Πολύ δυσκολότερη απ’ ό,τι είναι σήμερα η ομαλή λειτουργία της Βουλής με τη μονίμως επεισοδιακή παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, και τούτο παρά την οριακή είσοδό της στο Κοινοβούλιο και την ολιγάριθμη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματός της. Ας ρωτήσει σχετικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Νικήτα Κακλαμάνη. Και ας προσέξει στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, ποιοι είναι αυτοί οι «φιλοΖωικοί» που συμπλέουν με την Πλεύση της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Οσοι τα έχουν αναλύσει έχουν εκπλαγεί.