Γ. Ι. Πατσόπουλος

Βασικό χαρακτηριστικό της ότι κυβερνάει η πλειοψηφία που, με ελεύθερη βούληση και καθολική ψηφοφορία, επιλέγει τα αρμόδια κυβερνητικά και νομοθετικά όργανα. Ομως, όπως γίνεται σε πολλές εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, σταδιακά παρουσίασε εκφυλιστικά φαινόμενα. Το σημαντικότερο, παράδοξο και αντιφατικό είναι πως στον βωμό του υπέρμετρου σεβασμού στα δικαιώματα κάθε μειονότητας η πλειοψηφία κατέστη αιχμάλωτη της μειοψηφίας. Η μοντέρνα εκδοχή μιας ανορθόδοξης και νοσηρής έκφρασης του ολοκληρωτισμού.

Η αβάσταχτη τυραννία της μειονότητας, που διαδοχικά εναλλάσσεται η μία με την άλλη στον ρόλο του χειρότερου δικτάτορα, επιβάλλοντας τα δικαιώματά της και τις κατά τη γνώμη της αρχές της, βασανίζοντας την πλειονότητα, δέσμια της υπέρμετρης δημοκρατικής και ανθρωπιστικής ανοχής και του σεβασμού στα δικαιώματα.

Θαυμάστε μερικά σε όλους γνωστά φαινόμενα «καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος»:

- Κίνημα αγανακτισμένων πολιτών με ή χωρίς λόγο.
- Απεργίες και κινητοποιήσεις αυθαίρετες που ταλαιπωρούν τους υπόλοιπους πολίτες και καθόλου τις εργοδότριες εταιρείες ή το Δημόσιο.
- Θεματοφύλακες των συνταγματικών αρχών, λαϊκό υποκατάστατο του Συμβουλίου της Επικρατείας.
- Ανεμβολίαστοι που σκορπούν τον θάνατο, αλλά όταν γίνουν οι ίδιοι θύματα καταλαμβάνουν τις ΜΕΘ σε βάρος του κρατικού ταμείου και του πειθαρχημένου λογικού πολίτη επειδή είναι επώνυμοι ή εκπροσωπούν κάποια παράπλευρη εξουσία.
- Τυφλωμένοι με μίσος, μυθομανείς και ιεροεξεταστές που προσπαθούν να μας γυρίσουν στον Μεσαίωνα, την αγαπημένη εποχή του «πίστευε και μη ερεύνα».
- Φανατικοί θρησκευόμενοι, αληθώς θρησκόληπτοι, που θεωρούν ότι τα πιστεύω τους υπερτερούν από την υγεία του ανθρώπου. (Πόσα άραγε επιτεύγματα πια πρέπει να κάνει αυτή η ταλαίπωρη επιστήμη για να την εμπιστεύεστε περισσότερο από τις εμμονές σας;)

- Αρρωστοι εμμονικοί που δεν προσαρμόζονται στην πραγματικότητα ακόμα και όταν τα ίδια τα γεγονότα που τους διαψεύδουν, πολλαπλώς επαναλαμβάνονται.
- Μειονότητες με συνεχή, σχεδόν έμφυτη παραβατικότητα, που μένουν στο απυρόβλητο για να μην παρεξηγηθούν οι νομοταγείς και εισπράξουν τον χαρακτηρισμό «φασίστες».
- Αντεξουσιαστές ή αυτόκλητοι σωτήρες, σαν τους δικτάτορες του παρελθόντος, με μοναδικό αποτέλεσμα τις καταστροφές στα πανεπιστήμια, στα δημόσια κτίρια και στις μικρές ιδιωτικές περιουσίες.
- Αυτόκλητοι αγωνιστές ή «συλλογικότητες» που αγνοούν ότι οι αγώνες δεν είναι πάντα για το καλό ή το κοινό συμφέρον. Οι φασίστες, οι ναζί και οι οπαδοί κάθε είδους ολοκληρωτισμού ήταν αγωνιστές στην εποχή τους για τη δική τους εμμονή βέβαια.
- Ανθρωποι με ποικίλες «διαφορετικότητες», χαϊδεμένα παιδιά της εξουσίας, για τους οποίους ψηφίζονται διαρκώς ευνοϊκοί νόμοι, τους οποίους εκμεταλλεύονται με υπερβολή και χωρίς σεβασμό και σύνεση.
- Κάθε μορφής μονίμως διαμαρτυρόμενοι και πάντα ανικανοποίητοι.
- Διάφοροι περίεργοι που έχουν την απαίτηση να καταργηθούν οι προσφωνήσεις, οι γιορτές, η γλώσσα και τα έθιμα για να μην προσβάλουν τις ευαισθησίες τους, χωρίς όμως οι ίδιοι να δείχνουν σεβασμό στις ευαισθησίες της πλειοψηφίας.
- Οι κάθε επιπέδου εγκληματίες και κατά συρροή παραβάτες της έννομης τάξης, που παρουσιάζονται πιο συμπαθείς από τις «πάντα κακές» διωκτικές αρχές, διαρκώς ευεργετούμενοι.

Αυτά και άλλα πολλά που η υγιής κοινωνία, η «σιωπηρή» πλειοψηφία γνωρίζει και ανέχεται αμήχανα, φοβούμενη να υπερασπιστεί τον εαυτό της για να μην κατηγορηθεί για έλλειψη ανθρωπισμού, κοινωνικής και δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αυτές τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και την υπερβολική τους χρήση εκμεταλλεύονται οι πάσης φύσεως μειοψηφίες και επιβάλλουν τη φασιστική και αβάσταχτη τυραννία τους.

Αυτό είναι το κατάντημα της γενιάς που γαλουχήθηκε με αχαλίνωτη διεκδίκηση των «δικαιωμάτων» της χωρίς αρκετή αίσθηση καθήκοντος. Διεκδικήσεις και απαιτήσεις υπερβολικές, χωρίς ή με ελάχιστες υποχρεώσεις, δημιούργησαν την έλλειψη αρμονίας και κοινωνικής ευαρμοστίας. Δημιούργησαν τη νοοτροπία των εκλεγμένων με δημοκρατικές διαδικασίες να απασχολούνται και να ευνοούν τις περίεργες και αντικοινωνικές μειοψηφίες και όχι τους νομοταγείς πολίτες. Τους έχουν σίγουρους, σαν φιλήσυχα πρόβατα που δεν δημιουργούν προβλήματα και εκτελούν τα καθήκοντά τους. Γιατί να ασχοληθούν μαζί τους; Εστω και αν η πλειοψηφία αυτών τους έστειλε στη Βουλή.

Συνοψίζοντας, σχετικές συζητήσεις και φιλοσοφίες παρέας φίλων σε λαϊκή ταβέρνα όπου ακούστηκαν τα εξής:
«Υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων που είναι κατά κανόνα ενάντια στις επιτεύξεις της πλειοψηφίας. Οπαδοί μόνιμου “όχι”, “αντί” και γενικά άρνησης χωρίς λόγο. Πολύ γοητευτικό το “επαναστάτης χωρίς αιτία”».

«Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που κυβερνάει η πλειοψηφία, αλλά τα περισσότερα κονδύλια ξοδεύονται για τις μειοψηφίες. Ολος ο κρατικός μηχανισμός ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά μαζί τους».

«Καταργήθηκαν οι κάθε μορφής ολοκληρωτισμοί, αλλά αυτοί πήραν την εκδίκησή τους»: μας τυραννούν ανώδυνα και χωρίς τις ευθύνες του κυβερνήτη.

«Οι πλειοψηφίες είναι αθόρυβες. Οι μειοψηφίες προκαλούν δημοσιότητα και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι τους αναλογεί».
«Νικήσαμε τον φασισμό στο κράτος και τον αντικαταστήσαμε με μικρότερους ολοκληρωτισμούς των μειοψηφιών, στις οποίες δώσαμε τη δυνατότητα να εναλλάσσονται στην παραεξουσία».
Ενας ιός με συνεχείς μεταλλάξεις, χωρίς «εμβόλιο» ή φάρμακο.