Δημήτρης Δανίκας

Ασε που πλαγίως τα είχε κάνει πλακάκια με τον Αλέξη Τσίπρα. Ασε που τα είχε κάνει πλακάκια με τον Τσίπρα, προκειμένου να εξασφαλίσει ομερτά δια της κοινοβουλευτικής, συντριπτικής πλειοψηφίας

Των δικών του στη Νέα Δημοκρατία και των ταχαριστερών του ΣΥΡΙΖΑ. Ασε που ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών, της δικής του κυβέρνησης, όταν η Κριστίν Λαγκάρντ τον προειδοποίησε πως καταφθάνει, καλπάζοντας, τσουνάμι χρεοκοπίας, εκείνος έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα πως θα ανεβάσει τους φόρους στο αλκοόλ και τον καπνό. Να είμαστε ευχαριστημένοι γι αυτό. Θα μπορούσε ο σπουδαίος αυτός οικονομολόγος της κιγκαλερίας, να είχε καταγράψει τις απόψεις του σε χαρτί τουαλέτας

Ασε που επί κυβερνήσεώς του διόρισθηκαν και μονιμοποιήθηκαν στο Δημόσιο, δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι. Ασε που ο σημερινός Πρόεδρος Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ήταν δική του, προσωπική, επιλογή. Ασε που το ίδιο είχε συμβεί με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, επονομαζόμενο και «Ρασπούτιν». Ασε που είχε επιτρέψει διαρροή συνωμοσίας πως τάχα μου οι Αμερικανοί της CIA είχαν οργανώσει σχέδιο δικής του δολοφονίας. Ασε που δεν είχε, όπως έλεγαν πάλι οι δικοί του, υποβάλλει βέτο για την ενσωμάτωση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ασε που δεν είχε απαιτήσει αλλαγή Συντάγματος και ονομασίας για όλες τις χρήσεις (erga omnes)

Ασε που ο πρώτος υπουργός Οικονομικών, της πρώτης κυβέρνησης Καραμαμανλή επί μεγάλο χρονικό διάστημα είχε επιδοθεί στο χρονοβόρο σπορ της «απογραφής». Ασε που η φαρμακευτική δαπάνη, επί των ημερών του, είχε σκαρφαλώσει σε δυσθεόρατα ύψη. Περίπου ισοδύναμα με τις αντίστοιχες δαπάνες Γαλλίας και Ισπανίας.

Ασε εκείνες οι μεγάλες, τρομερές, προσότητες εμβολίων. Που ουδείς εκ των «πληβείων» γνωρίζει που πήγαν, πόσα εισπράχθηκαν και το Money των εισπράξεων πάλι ουδείς γνωρίζει σε ποιανού τσέπη μπήκε. Ασε που για όλα μα για όλα πληρώνει ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Ασε που διαρκώς ο Κώστας Καραμανλής διάγει βολικό προνόμιο ασυλίας τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και άσε (αυτό το χειρότερο) που από την τελευταία κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη παρέλαβε χρέος 170 δισεκατομμυρίων και επι πρωθυπουργίας του κατάφερε να το εκτοξεύσει στα 320 και κάτι ψιλά!

Και για να καταλήγω. Εκείνη η αποστροφή του λόγου του, πως δηλαδή είμαστε μόνοι και πως οι Αμερικανοί, ανάλογα με τα συμφέροντά τους τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ικανοί να μας εγκαταλείψουν στο πι και φι. Σιγά τα δύσκολα. Σιγά τη σοφία. Σιγά την πρόβλεψη. Σιγά την προφητεία. Ολοι το γνωρίζουν. Ακόμα και τα μικρά των βρεφονηπιακών σταθμών

Προφανώς η σταδιακή επιστροφή του Κώστα Καραμανλή έχει να κάνει τόσο με την θετική πορεία των πρώτων μηνών της πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη. Οσο και με την αντίστροφη μέτρηση που έχει αρχίσει για την εκλογή νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας

Και κάτι τελευταίο. Δεν ξεχνώ, όπως όλοι οι συνάδελφοί μου του πολιτικού ρεπορτάζ, τον ψίθυρο των καραμανλικών και διαδρομιστών. Που πριν τις εκλογές περίπου έλεγαν: «ο Κούλης είναι ενοικιαστής, το μαγαζί είναι ιδιοκτησίας Κώστα Καραμανλή»!