Δημήτρης Δανίκας

Να εκλαμβάνεται το αφύσικο ως φυσικό. Και το φυσικό να θεωρείται αφύσικο, τρελό, εξωπραγματικό, νοσηρό, ακροδεξιό, αντιδραστικό και πάει λέγοντας...

Ας πούμε. Μπορεί ο οιοσδήποτε να εισέλθει, διά της βίας, στην οικία σου; Μπορεί, φέρ’ ειπείν, να μπουκάρει ναρκέμπορος, πλανόδιος, βαποράκι και βιζιτού στο διαμέρισμα του Αλέξη Τσίπρα, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ποτέ!

Γιατί; Επειδή έξωθεν της πολυκατοικίας όπου διαμένει μετά της συντρόφισσάς του και των τέκνων του περιπολούν ένστολοι οπλισμένοι ως αστακοί. Λογικό; Λογικό.

Αφού, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του πιστεύουν ακραδάντως στο «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε», θα πρέπει προς απόδειξη των επιχειρημάτων τους να επιτρέπουν σε κάθε διερχόμενο ναρκέμπορο, βαποράκι και βιζιτού να μπουκάρουν στις οικίες τους προκειμένου να αποφύγουν την καταδίωξη από την Αστυνομία. Ιδού η ασυλία, ιδού και το πήδημα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα φυσικά το εντελώς… φυσικό. Το άσυλο της οικίας είναι ιδιωτικό. Ουδείς έχει δικαίωμα να το παραβιάσει. Και όποιος τολμήσει, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του

Ας κάνουμε μια αναγωγή προς τα μεγαλύτερα μεγέθη. Προς το άσυλο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Το Α-Βου-Γου-Δου λέει τα εξής. Πρώτον. Σ' αυτά τα ιδρύματα συμβιώνουν τρεις κατηγορίες πολιτών. Οι καθηγητές, οι φοιτητές και το διοικητικό προσωπικό. Α-Βου-Γου-Δου λοιπόν.

Δεύτερον. Ολοι αυτοί που ανήκουν σε κάποια απ’ αυτές τις τρεις κατηγορίες θεωρούνται προσωρινοί «ιδιοκτήτες» αυτών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Σωστά; Σωστά. Α-Βου-Γου-Δου, λοιπόν.

Τρίτον. Αφού λοιπόν θεωρούνται -και είναι-προσωρινοί ιδιοκτήτες αυτών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, μπορούν να λένε, να ανταλλάσσουν απόψεις, να λογομαχούν και να εκτοξεύουν επιχειρήματα, ακόμα και ακραία, ο ένας εναντίον του άλλου. Σπίτι τους είναι, ό,τι θέλουν μπορούν να λένε. Οπως συμβαίνει σε κάθε σπίτι, σε κάθε διαμέρισμα. Αυτό το λέμε «ασυλία». Είναι το ιδιωτικό μου άσυλο. Εμείς οι φοιτητές. Εκείνοι οι καθηγητές. Και οι άλλοι του διοικητικού προσωπικού. Σωστά; Σωστά. Α-Βου-Γου-Δου, λοιπόν.

Τέταρτον. Οπως συμβαίνει με την προσωπική μας οικία, που μόνο εμείς έχουμε κλειδιά να ανοίγουμε τις πόρτες. Οπως μάλιστα πολλοί ιδιοκτήτες και ενοικιαστές έχουν εγκαταστήσει μηχανισμούς ασφαλείας προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων και απρόσκλητων εισβολέων. Ετσι και με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Θα πρέπει μόνο φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό να έχουν «κλειδιά», δηλαδή κάρτες. Και μόνο αυτοί να μπορούν ελευθέρως να κυκλοφορούν στο «σπίτι» τους. Σωστά; Σωστά. Α-Βου-Γου-Δου, λοιπόν.

Πέμπτον. Οπως οι αστυνομικοί απαγορεύουν την είσοδο του κάθε «περαστικού» στις οικίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Αλέξη Τσίπρα, της Φώφης Γεννηματά, του Δημήτρη Κουτσούμπα και όλων υπουργών και βουλευτών, το ίδιο πρέπει να κάνουν και για τη φύλαξη των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Σωστά; Σωστά. Α-Βου-Γου-Δου, λοιπόν.

Αρα, το άσυλο αφορά και κατοχυρώνει αποκλειστικά την ελευθερία λόγων, επιχειρημάτων, θεωριών, πειραμάτων, ερευνών τόσο των καθηγητών όσο και των φοιτητών. Ολοι οι άλλοι δεν έχουν καμιά δουλειά να σουλατσάρουν στα ξένα «σπίτια». Ασυλία στους «ιδιοκτήτες». Καμία ασυλία και ανοχή στους εισβολείς.

Να το πω εντελώς απλοϊκά. Εσύ, παιδάκι μου, ποιος είσαι; Α, είμαι περαστικός. Εξω από εδώ! Τώρα! Εφυγες! Εσύ, παιδάκι μου, τι δουλειά έχεις εδώ; Α, ξέρετε βγάζω το ψωμί μου πουλώντας καθρεφτάκια και σταυρουδάκια στους ιθαγενείς. Εξω από εδώ! Κι εσύ τι κάνεις; Ψάχνω να βρω πελάτη. Εξω από εδώ!

Ο χώρος είναι δημόσιος αλλά και ιδιωτικός. Δημόσιος όσον αφορά στον δημόσιο χαρακτήρα των σπουδών. Αλλά εντελώς ιδιωτικός για όλους που σπουδάζουν ή διδάσκουν εδώ. Ολοι οι άλλοι έξω από εδώ. Σωστά; Σωστά. Α-Βου-Γου-Δου, λοιπόν. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού, να τα κάνουμε μπάχαλο, να περνάμε την ώρα μας στα κουτουρού!