Δημήτρης Δανίκας

Πρώτα με Αλογοσκούφη και Παπαθανασίου φόρτωσε το δημόσιο με διπλάσιο χρέος. Υστερα με «συμπαραστάτη» τον Προκόπη Παυλόπουλο υπερφόρτωσε το δημόσιο με δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους. Στο τέλος, αφού είδε να χάσκει από κάτω το μαύρο χάος, παρέδωσε τη σκυτάλη στον Γιωργοπαπανδρέου. Την άρπαξε κι αυτός. Τόσο καταλάβαινε. Και έτσι ο ίδιος την έκανε με μικρά, γαλλικά πηδηματάκια. Εκτοτε άκρα του τάφου σιωπή. Μέχρι προ τινος παρίστανε την Πυθία

Ολα αυτά αφού προηγουμένως είχε εξασφαλίσει χρυσή ασυλία. Εκ δεξιών ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δηλαδή το κόμμα. Τι να έκανε ο άνθρωπος; Επρεπε να διαχειριστεί τις εσωκομματικές ισορροπίες που κληρονόμησε. Δηλαδή την καραμανλική φράξια. Και εξ ευωνύμων το κρυφό φλερτ με τους ταχαριστερούς του Αλέξη Τσίπρα. Ο κόσμος τόχει τούμπανο και εκείνος κρυφό καμάρι. Ασε σου λέει η Πυθία. Βλέποντας και κάνοντας

Μοναδική ενοχλητική φωνή από Φώφη Γεννηματά. Ε δεν μπορείς να ταχεις όλα. Και επειδή έβλεπε να καταφθάνει το τσουνάμι ενός πρωτόγνωρου θριάμβου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που οι καραμανλικοί διέδιδαν ψιθυριστά «προσωρινώς νοικάρης είναι, το μαγαζή είναι ιδιοκτησίας Καραμανλή». Επειδή λοιπόν έβλεπε με τρόμο να πλησιάζει το μητσοτακικό τσουνάμι, είπε να σπάσει την σιωπή του και τοποθετηθεί δημοσίως υπέρ της γαλάζιας παρατάξεως. Πάντοτε εκ του ασφαλούς

Εκ του ασφαλούς πρόεδρος του κόμματος. Εκ του ασφαλούς Πυθία. Εκ του ασφαλούς η διπλή ασυλία. Εκ του ασφαλούς όλα

Μια του κλέφτη, τρεις του νοικοκύρη. Ετσι είσαι; Είπε ο Τσίπρας. Το έτερον, κρυφό, ήμισυ του Κωστακαραμνλή. Τώρα θα δεις. Ετσι ο Τσίπρας αμόλησε, δημοσίως, τις επιστολές για το Μακεδονικό. Ετσι αποκαλύφθηκε πως ο Κωστακαραμανλής είχε συμφωνήσει με την διπλή ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων. Ετσι πάπαλα ο τάχα μου φανατικός και ακλόνητος πατριωτισμός. Και τώρα;

Τώρα είμαι βέβαιος, Κόβω τον σβέρκο μου. Πως τόσο ο Αλέξης όσο και ο Κυριάκος έχουν στήσει πάρτι και ανοίγουν σαμπάνιες. Ο μεν Κυριάκος θα πέφτει χάμω από τα γέλια. Σου λέει, επιτέλους ξεμπέρδεψα με τούτο το βαρίδι. Ο δε Αλέξης θα κραδαίνει ως επιχείρημα πως κατάφερε να συνάψει καλύτερη συμφωνία με το κρατίδιο των Σκοπίων, από την παραλίγο αντίστοιχη του Κωστακαραμανλή

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά σημαίνουν τα εξής. Ως μαθήματα ζωής. Ποτέ μη λες ποτέ. Ο χτεσινός φίλος, αυριανός εχθρός. Και φυσικά «τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι»

Ο Κωστακαραμανλής από την διπλή ασυλία, κατέληξε σε διπλή «ανυπαρξία». Επειδή ο τυχοδιωκτισμός και ο φιλοτομαρισμός είναι οι ασφαλείς δρόμοι που στο τέλος σε στέλνουν αδιάβαστο στο γκρεμό. Ως εκ τούτου τον αριβισμό πολλοί πολιτικοί αγάπησαν. Τον αριβίστα ουδείς!