Δημήτρης Δανίκας

Τα λόγια, οι εξηγήσεις και τα «μεν αλλά» όχι μόνο δεν εκλαμβάνονται από όλους τους πολίτες ως επιχειρήματα σοβαρά. Αντιθέτως όλοι, ανεξάρτητα από την κομματική και ιδεολογική προέλευσή τους, όλα αυτά τα πετάνε στους κάδους απορριμμάτων και από πάνω σου λένε «μα σε ηλίθια χαιβάνια νομίζουν ότι απευθύνονται;»

Πάμε τώρα στην ουσία. Και η ουσία είναι μία: το κριτήριο ικανότητας, καταλληλότητας και αξιοσύνης όλων αυτών των στελεχών που έχουν αναλάβει να προστατεύσουν κάθε πολίτη από την έφοδο φυσικών καταστροφών

Τι συμβαίνει; Το γνωστό. Η πελατεία φυσικά. Αυτό το κριτήριο το πρωταγωνιστικό. Οι δικοί μας απ εδώ, οι άλλοι απ εκεί. Αυτός ο «φυσικός» νόμος αξιοσύνης και αξιοκρατίας παραβιάζεται διαρκώς. Αυτός ο άγραφος νόμος το μόνιμο και το εύκολο θύμα αλλεπάλληλων και κατά συρροή βιασμών. Αυτή η αθεράπευτη ασέλγεια. Αυτός ο μεταφορικός σοδομισμός

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τους γαλάζιους; Τους ροζ; Τους πρασινοφρουρούς; Μα διαρκώς, επί όλων των κυβερνήσεων, όλων των αποχρώσεων, το ίδιο δεν συνέβαινε; Οι ίδιες «ολιγωρίες», οι ίδιες «αστοχίες», οι ίδιες καταστροφές. Πάμε παρακάτω

Τριπλή η εικόνα του έργου: «ανάξιοι μέσα, άξιοι έξω». Η πρώτη εικόνα έχει να κάνει με την στελέχωση των αρμόδιων φορέων. Τα είπαμε. Η δεύτερη εικόνα, σχετικά με τους αιρετούς αξιωματούχους περιφερειών και δήμων, έχει να κάνει με τους πολίτες που τους ψηφίζουν. Πατούλη θέλεις; Αρπα την τώρα

Η τρίτη εικόνα έχει να κάνει με τους ικανούς και τους άξιους που έχουν τα επαρκή προσόντα να διαχειριστούν τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις. Που είναι όλοι αυτοί; Από τη μια εκτός οπτικού πεδίου κάθε κυβερνώντος κόμματος. Και από την άλλη οι ίδιοι όπου φύγει φύγει. Εγώ, σου λέει, να μπλέξω με αυτούς τους κρατικούς μηχανισμούς, να με καταπιούν οι μανδαρίνοι και το όνομά μου να διασυρθεί; Τρελός είμαι; Καλύτερα είτε σε κάποια ιδιωτική εταιρεία είτε εις την Αλλοδαπή. Ετσι ακριβώς

Αρα το μέγα, το αξεπέραστο μέχρι στιγμής, ζήτημα αξιοσύνης και ικανών στελεχών έχει πολλούς «πατέρες» και πολλές «μητέρες». Και επειδή τα κόμματα πορεύονται με κριτήριο πελατειακό. Και επειδή μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει συνηθίσει και εθιστεί να συμβιώνει με αυτή την παθογένεια με την γνωστή επωδό «έτσι είναι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει». Και επειδή οι κρατικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, αν μαζί τους δεν πορευτείς και τολμήσεις να συγκρουστείς, θα σε λιώσουν και θα σε καταπιούν. Αλλά και επειδή κάθε ικανός και άξιος αποφεύγει ως ακατανίκητο και ακατάβλητο εχθρό, να συμπορευτεί με τέτοιες κομματικές αλεστικές μηχανές. Καλύτερα μακριά και αγαπημένοι

Πως αποδεικνύονται όλα αυτά; Από κάτι απλό. Κάθε άξιος και ικανός κάνει σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό. Θα την έκανε εδώ; Ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο παρακαλώ. Επομένως η Ελλάδα στο επίπεδο της κρατικής μηχανής, ταιριάζει με το πασίγνωστο ποδοσφαιρικό σύνθημα «εκεί εκεί στη Β Εθνική»

Μόνο θάλασσα, παραλίες, βίζιτες, διάφορες ουσίες, ξαπλώστρες, σουβλάκι, πίτσες, γκουρμέ, γκαρσόνια, Rooms to Let , καφεδάκια, ουισκάκια. Μια τρύπια παράγκα. Προστατευμένη το καλοκαίρι, διάτρητη και κακοφορμισμένη το χειμώνα!