Αντώνης Ζαΐρης

Η απόφαση μη ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για άντληση κεφαλαίων και η δυσκολία οριστικής διευθέτησης στο ζήτημα του χρέους μετά και το Eurogroup της 15-6-2017 επιτείνουν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα στις αγορές. 

Κρίνονται ως εκ τούτου απαραίτητες οι εξαγωγές και οι μεταρρυθμίσεις που θα απασφαλίσουν τον κοινωνικό απομονωτισμό και την εσωστρέφεια, θα τονώσουν δε από την άλλη τη δυναμική εξωστρέφειας και παραγωγικότητας της οικονομίας.

Πρέπει ως κοινωνία να ξεπεράσουμε την υποκρισία του καθωσπρεπισμού και τη δύναμη της αδράνειας, να ενθαρρύνουμε και να στηρίξουμε μεγάλες μεταρρυθμίσεις που οφείλουν να ολοκληρώσουντο πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές αφορούν: Πρώτον, την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, την άρση των στρεβλώσεων που δημιουργούν προσκόμματα στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα και ξεκινούν από την ίδρυση μιας επιχείρησης μέχρι το ασαφές και ανορθόδοξο φορολογικό και εργασιακό περιβάλλον λειτουργίας της, την ενίσχυση επίσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την προώθηση της αντίληψης εξωστρέφειας ως σωτήριας λύσης υπέρβασης του εμπορικού ελλείμματος και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Δεύτερον, την αντιμετώπιση της απειλής καθυστερημένης επίλυσης του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας που απειλείται από τους υψηλούς δείκτες ανεργίας με μεγάλη υστέρηση ασφαλιστικών εισφορών και από τα αναπόφευκτα δημογραφικά δεδομένα που θα δυσαρεστήσουν τις επερχόμενες γενιές με τον κίνδυνο αδυναμίας καταβολής συντάξεων. Ως εκ τούτου χρειάζονται άμεσες περικοπές εφάπαξ αποζημιώσεων στο Δημόσιο, κατάργηση για όλους απόδοσης συντάξεων πριν την ηλικιακή ολοκλήρωση του 67ου έτους, αυξημένες μειώσεις στις ήδη υπάρχουσες συντάξεις που έχουν αποδοθεί σε προνομιούχες ομάδες εργαζομένων στο Δημόσιο και απολαμβάνουν συντάξεις από 35 ή και 42 ετών. Αμεση επίσης διασταύρωση στοιχείων συνταξιούχων που απολαμβάνουν εργασίας εκτός Ελλάδας και, τέλος, αυστηρές ποινές στις διοικήσεις σε περιπτώσεις κακοδιαχείρισης των ασφαλιστικών οργανισμών, που σημαίνει επαυξημένος και περισσότερο σφιχτός έλεγχος και ανάλυση στοιχείων προβλεψιμότητας και βιωσιμότητας.

Τρίτον, η καθιέρωση των ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής στις συναλλαγές και η διασύνδεση ταμειακών μηχανών με τη Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων αξιολογούνται ως θετικά βήματα στην προσπάθεια αναχαίτισης της φοροδιαφυγής. Ωστόσο δεν αρκούν μόνο αυτά αλλά απαιτούνται ασφυκτικός έλεγχος και επισταμένη εποπτεία όλων όσοι φοροδιαφεύγουν και τυγχάνουν από την άλλη πολυτελούς διαβίωσης με σύγκριση στοιχείων «πόθεν έσχες», με ανάλυση της υπάρχουσας κατάστασης και των περιουσιακών τους στοιχείων. Οι έλεγχοι πρέπει να είναι διαρκείς και μόνιμοι και όχι αποσπασματικοί και σε περίπτωση καταγγελιών. Ως εκ τούτου αξίζει η στελέχωση του υπουργείου Οικονομικών με άτομα υψηλής εξειδίκευσης, καθώς είναι πιθανόν να βγάλει λαβράκια που θα γεμίσουν τα ταμεία του κράτους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και η γλώσσα της αλήθειας αν αγαπάμε τη χώρα μας και θέλουμε να τη δούμε να παίρνει μπροστά και να κάνει καινούριο ξεκίνημα. Με μεσοβέζικες λύσεις και ανόρεκτες μεταρρυθμίσεις δεν θα ξεπεράσουμε το πρόβλημα ούτε τα επόμενα 20 χρόνια. Η υπέρβαση της αδράνειας και η δύναμη του μεταρρυθμισμού είναι εσωτερική υπόθεση μιας κοινωνίας που τελεί σε θεσμική αταξία, οικονομική δυσπραγία και χαρακτηριστικά πτώχευσης. Είναι δική μας απόφαση και δεν έχει σχέση με θεσμούς και μνημόνια. 

* Μέλος της Ενωσης Αμερικανών Οικονομολόγων (ΑΕΑ)