Παπαγεωργόπουλος: Στη φυλακή με φωνάζουν... δήμαρχο

Μπορεί να μη φοράει το καλό του σακάκι, αλλά το μαλλί του, παραμένει καλοχτενισμένο. Ακόμα και μέσα στη φυλακή δεν έπαψε να προσέχει την εμφάνισή του. Επειτα από μισή ώρα αναμονής, ίσως και περισσότερη, φτάνει η σειρά του. Στην πρώτη του συνέντευξη σε μέσο ενημέρωσης μέσα από τη φυλακή θα περιγράψει τον καινούριο κόσμο στον οποίο βρέθηκε ξαφνικά να ζει. Ενας κόσμος που ποτέ δεν περίμενε ότι θα γνωρίσει.

Ελα ντε.

Ολα ίδια είναι..

Κοίταξε τι γίνεται. Εχουμε τρεις ώρες ελεύθερες το πρωί να προαυλιζόμαστε και τρεις το απόγευμα. Τις άλλες δεκαοχτώ ώρες είμαστε μέσα. Και τις τρεις ώρες τις πρωινές και τις τρεις τις απογευματινές προσπαθούμε να τις εκμεταλλευτούμε με κάθε τρόπο. Γυρίζουμε σαν τρελοί γύρω-γύρω. Η αυλή έξω είναι 25 επί 30 μέτρα. Είμαστε εδώ μέσα 200 άτομα και γυρίζουμε αριστερόστροφα και καμιά φορά πηγαίνουμε και δεξιόστροφα σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού. Είναι και καμιά εικοσαριά που κάνουν βάρη. Εχουν φτιάξει αυτοσχέδιες μπάρες και βαράκια με άμμο και νερό. Εχουμε και ένα βόλεϊ και παίζουμε κάνα αγώνα αλλά και κάνα ποδόσφαιρο.

Με το βόλεϊ. Ποδόσφαιρο δεν έχω παίξει ακόμα.

Μα πού να τρέξω, σε 25 μέτρα αυλή; Στην οποία περπατούν 200 άτομα;

Οχι, όλοι είναι ευγενικοί και καλοί.

Οχι. Απλώς μια μέρα μας έκλεισαν μέσα και δεν βγήκαμε ούτε στην αυλή. Τότε που γίνονταν τα επεισόδια με την απόδραση του Βλαστού. Να ξέρετε ότι όταν γίνονται επεισόδια σε οποιαδήποτε φυλακή της χώρας χτυπάει κόκκινος συναγερμός. Και εδώ όπως και στις άλλες φυλακές παίρνουν μέτρα. Και μια μέρα που είχε λιακάδα κλειστήκαμε μέσα γιατί ήταν ο Βλαστός με την απόδραση. Την επόμενη που μας βγάλανε έτυχε να βρέχει κι έτσι μείναμε πάλι μέσα. Δύο μέρες μέσα. Λέω γελώντας ότι στο βιογραφικό μου είχα τα πάντα. Σπουδές, αξιώματα, όμως εκείνο που μου έλειπε ήταν η φυλακή. Γιατί πολλοί υπερηφανεύονται ότι έχουν κάνει φυλακή, εξορία κ.τ.λ. Τώρα που πήγα κι εγώ φυλακή το έβαλα στο βιογραφικό μου (γέλια). Εχω και έναν Ρώσο κρατούμενο, ο οποίος μου φωνάζει: «Ρε συ, είσαι πολιτικός κρατούμενος, δεν το κατάλαβες;» Εγώ γελάω…

Ναι, βέβαια, με όλους χαιρετιόμαστε, μιλάμε.

- Πώς σας αποκαλούν;

Δήμαρχε. Ετσι με φωνάζουν. (γέλια)

«Να γράψεις ότι η μέρα είναι εύκολη και η νύχτα δύσκολη», συνεχίζει.

Γιατί όλο σκέφτεσαι και ο χρόνος δεν κυλάει. Ακουσε να δεις πώς είναι εδώ το πρόγραμμα: 7.30 το απόγευμα κλειδώνουν οι πόρτες και μένουμε μέσα στο κελί δέκα άτομα και ξεκλειδώνει 8.15 την άλλη μέρα το πρωί. Είσαι 13 ώρες υποχρεωτικά μέσα στο κελί με άλλα δέκα άτομα. Μετά, το πρωί, στις 8.15 που ανοίγει, μπορείς και περπατάς σε έναν διάδρομο 50 επί 3 μέτρα και εν συνεχεία ανοίγει η αυλή.

Εχουμε τηλεόραση.

Εγώ στο σπίτι μου δεν είχα, πώς το λένε… αυτό που βλέπεις τα ματς;

Ναι! Στο σπίτι μου δεν είχα NOVA. Και εδώ στη φυλακή έχουμε και NOVA και βλέπουμε συνέχεια αθλητικά. Βάζουμε ο καθένας μας από 9 ευρώ, αν δεν κάνω λάθος τον μήνα, για να έχουμε ΝOVA.

Ναι, βέβαια. Πληρώνουμε από 8-9 ευρώ τον μήνα. Να και κάτι καλό που έχουμε εδώ και δεν το είχα στο σπίτι μου.

«Μου βάζουν ισόβια χωρίς κανένα ελαφρυντικό, που εγώ δεν έχω μπει σε αίθουσα δικαστηρίου ούτε ως μάρτυρας στα 66 μου χρόνια. Και πρόσεξε, όταν ο κώδικας ποινικής δικονομίας- έχω γίνει και εξπέρ στα νομικά γιατί μου τηλεφωνούν δικηγόροι και δικαστές και μου τα μαθαίνουν. Εγώ έως την έναρξη της υποτιθέμενης εγκληματικής μου δράσης ο καημένος, ήμουν οδοντίατρος, γιατρός, βουλευτής, υπουργός, δήμαρχος τρεις φορές και δεν έχω επισκεφτεί δικαστήριο ούτε για να καταθέσω ως μάρτυρας. Τέλος πάντων».

Εσύ τώρα είσαι έξυπνος άνθρωπος, ξέρεις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ξέρεις την κοινωνία τι ζητάει, ξέρεις ότι θέλουν αίμα, ξέρεις ότι θέλουν να δώσουν στην κοινωνία τους πολιτικούς. Ολα αυτά τα πράγματα θα τα βάλεις κάτω, θα τα σκεφτείς και θα βγάλεις το συμπέρασμά σου. Το θέμα είναι ότι διάλεξαν λάθος άνθρωπο. Αυτή είναι η ιστορία.