Τελευταίες μέρες της Μπιενάλε της Αθήνας, με ομιλίες, συναυλίες και εργαστήρια

Μια σειρά διαλέξεων, συναυλίες, ζωντανές performance αλλά και άλλα events έχουν ανακοινώσει οι ιθύνοντες της Μπιενάλε, κλείνοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα πορεία εννέα εβδομάδων με πλούσιο πρόγραμμα.


Αναλυτικό πρόγραμμα


Ζάφος Ξαγοράρης, "L'Ecran Noir"
 
Το εν εξελίξει αυτό εγχείρημα έχει ως θέμα του τη ματαίωση του Φεστιβάλ των Κανών τον Μάιο του 1968, την ιστορική αυτή πράξη αλληλεγγύης των ανθρώπων του κινηματογράφου προς τους εξεγερμένους κατοίκους του Παρισιού καθώς και άλλων πόλεων της Γαλλίας.
Συνεντεύξεις, κινηματογραφικά αποσπάσματα ή φωτογραφικό υλικό έχουν παρουσιαστεί μέχρι τώρα σε διάφορες εγκαταστάσεις (Θέατρο Εμπρός, 2011, κινηματογράφος Μπρόντγουαιη, «Ανταλλαγή», επιμέλεια Σοφία Ντώνα, 2012).
Αν και έκτοτε όλες οι ταινίες παρουσιάστηκαν σε διαφορετικά κοινά και έτυχαν διαφορετικής αποδοχής, αυτό το οποίο επιχειρείται στο πλαίσιο της 4ης Μπιενάλε της Αθήνας  είναι η αποκατάσταση της αρχικής συνύπαρξης των ταινιών όπως είχε προταθεί για το Φεστιβάλ των Κανών του 1968.
Το εγχείρημα στοχεύει να εστιάσει στο ίδιο το γεγονός και σε ερωτήματα που αφορούν στον ρόλο της τέχνης ή των ίδιων των καλλιτεχνών σε περιόδους κρίσης και γενικευμένων δράσεων, ενώ επίσης μπορεί να προκύψουν ερωτήματα διλημματικού χαρακτήρα σχετικά με την συμμετοχή ή την αποχή, την ορατότητα και  την αφάνεια ή ακόμα γύρω από τις σχέσεις της τέχνης και της βιομηχανίας του θεάματος.
 
Το πρόγραμμα της τρίτης εβδομάδας προβολών περιλαμβάνει:
Την ταινία Zywot Mateusza (Matthew’s days)-(1968) του Witold Leszczyński (με αγγλικούς υπότιτλους)-(διάρκειας 80΄), την Τρίτη 26 Νοεμβρίου, 14:00-16:00.
Την ταινία Doktor Glas (1968) του Mai Zetterling (με αγγλικούς υπότιτλους)-(διάρκειας 83΄), την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, 17:00-19:00.
Την ταινία Grazie, zia (Ευχαριστώ… θεία!)-(1968) του Salvatore Samperi (με αγγλικούς υπότιτλους )-(διάρκειας 94΄), την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου, 17:00-19:00.
Την ταινία Seduto alla sua destra (Ο θάνατος ενός ήρωα)-(1968) του Valerio Zurlini (με αγγλικούς υπότιτλους)-(διάρκειας 89΄), την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου, 16:00-18:00.
Την ταινία Csillagosok, katonák (Οι κόκκινοι και οι λευκοί) του Miklós Jancsó (με ελληνικούς υπότιτλους)-(διάρκεια 90΄), το Σάββατο 30 Νοεμβρίου, 16:00-18:00.
 
 
 
Mi You, Lisa Bensel, Archive Effect
 
Το Archive Effect είναι ένα αρχείο φανταστικών δημιουργικών πρωτοβουλιών και επιχειρήσεων. Αφορά το θέμα της επισφάλειας στην καθημερινή ζωή των καλλιτεχνών και των εργαζομένων στη δημιουργική βιομηχανία. Κάποιες από τις πρωτοβουλίες και τις επιχειρήσεις που περιλαμβάνει έχουν όντως σχεδιαστεί με στόχο οι νέοι καλλιτέχνες να κερδίζουν τα προς το ζην, όπως η ανεξάρτητη και φιλική προς τους νέους καλλιτέχνες 5urich insurance, η υπηρεσία φροντίδας παιδιών Αvant Garden Group, η καλλιτεχνική ψυχαναλυτική πρακτική Lacancan and Derridada μεταξύ άλλων. Το κοινό τους στοιχείο είναι η κριτική στην πολιτιστική πολιτική, την εμπορική ανάπτυξη και τα κοινά (μη) αγαθά.
Στην παρούσα έκδοση του Archive Effect, η Mi You και η Lisa Bensel πραγματοποίησαν αστικές παρεμβάσεις και περφόρμανς-ξεναγήσεις στη Λισαβόνα, το Πόρτο και το Μπόχουμ. Με στόχο να μην είναι μια ρομαντική αναπαράσταση, το αρχείο αμφισβητεί τον ερχομό του μέλλοντος παρά συνιστά μια απεικόνιση του παρελθόντος και σαν τέτοιο φέρει την υπόσχεση και την ευθύνη για το μέλλον, όπως ισχυρίζεται ο Ντεριντά για τα αρχεία.
Η Mi You και η Lisa Bensel θα πραγματοποιήσουν εργαστήριο στην AGORA όπου θα παρουσιάσουν τις πρωτοβουλίες τους και θα ενθαρρύνουν το κοινό να οραματιστεί την δική του δημιουργική πρωτοβουλία ή να δημιουργήσει μια σε συνδυασμό με τις ήδη υπάρχουσες εντάσσοντάς τες σε τοπικά πλαίσια.
Την Τρίτη, 26 Νοεμβρίου, 17:00-20:00, στο Μηχανοστάσιο της Σοφοκλέους 8-10.
 
 
 
Χριστίνα Βασιλοπούλου, Φάνης Καφαντάρης, Πρόσκληση σε Πόκερ
 
Καθώς η πόλη της “κρίσης” βρίσκεται σε μια εκ νέου αναδίπλωση, τα ζητήματα κυριαρχίας γίνονται αντιληπτά στις καθημερινές πρακτικές και ένα τραπέζι για πόκερ στον χώρο της ΑΒ4 διεκδικεί να μας μιλήσει για αυτά με τρόπο αποκαλυπτικό. Εκεί το κοινό μπορεί να συμμετάσχει σε οργανωμένες ή αυθόρμητες παρτίδες πάνω σε μια σημαδεμένη τράπουλα, ενόσω μια βιντεοπροβολή με την Αθήνα να ανασυντίθεται από τα αποσπάσματά της σε θέση τραπουλόχαρτων παρέχει το φόντο αυτής της συνάντησης. Η στρογγυλή τράπεζα που οργανώνεται σε αμέσως επόμενη φάση προσκαλεί εισηγητές από διαφορετικά πεδία για ανοιχτή συζήτηση με το κοινό, ως δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων μέσα από μια ιδιότυπη παρτίδα πόκερ.
Η Πρόσκληση σε Πόκερ αποτελεί πρόταση συζήτησης για την κυριαρχία και την κρίση στην πόλη, για τη δεξιοτεχνία και τη στρατηγική στον αστικό χώρο. Παρακολουθώντας τον λόγο για την πόλη να αρθρώνεται μέσα από το μερισμό διαφορετικών πειθαρχιών, ο προσδιορισμός του καθημερινού χώρου διαφεύγει και τα όρια μιας αγοράς βρίσκονται ρευστά. Η υπόσχεση ενός τόπου συλλογικής σύγκρουσης πλάι στην πραγματικότητα ενός χώρου εξατομικευμένης συνύπαρξης αναμοχλεύουν το πολεοδομικό ερώτημα που επανέρχεται ιστορικά και τα χαρτιά ξαναμοιράζονται όπως σε ένα παιχνίδι πόκερ. Σε ένα τέτοιο μοίρασμα η ιστορικότητα της πολεοδομίας και η γεωγραφία της διακυβέρνησης παγιδεύουν τις τακτικές του παιχνιδιού και με ‘σημαδεμένη’ ή όχι τράπουλα, πλεονέκτημα μοιάζει να αποκτά όποιος αναγνωρίζει τα σημάδια.
Στον χώρο του κτισμένου επιβεβαιώνονται βασικές αρχές της τέχνης του πολέμου με το πεδίο σύγκρουσης να εντοπίζεται περισσότερο στις κοινωνικές σχέσεις παρά σε κοινωνικές θέσεις. Εκεί κάθε πιθανή μάχη, αν και εμφανίζεται εγγενής, ταυτόχρονα μοιάζει να μην συμβαίνει. Η δεξιοτεχνία των υποκειμένων παραμένει αναντικατάστατη και κανένας χάρτης, γράφημα ή πίνακας δεν μπορεί να καθοδηγήσει τις τακτικές του πλήθους εντός της αχαρτογράφητης γεωγραφίας της τύχης. Η στρατηγική αναδεικνύεται περισσότερο ως ουτοπία παρά ως τεχνική επιδεξιότητα, περισσότερο ως πεδίο αναστοχασμού και αμφισβήτησης παρά ως προδιαγεγραμμένη πορεία και οι τακτικές απαντούν και αναδιατυπώνουν το ερώτημα της σύγκρουσης. Εκεί κατασκευάζεται η υπόσχεση μιας νίκης, το νόημα, το περιεχόμενο και η μορφή της κυριαρχίας, το ενδεχόμενο μιας νέας αισθητικής. Σημασία μοιάζει να έχει κάθε επόμενη παρτίδα μέσα στον αστικό χώρο.
Ο Γκυ Ντεμπόρ συμφωνεί πως:
Είναι εύκολο να χάνεις λίγα, αν έχεις πάντοτε στον νου, ότι το σημαντικό δεν είναι ποτέ ένα καλό χτύπημα, αλλά η παρτίδα. Είναι πιο δύσκολο να κερδίσει κανείς πολλά τη σωστή στιγμή και αυτό είναι το μυστικό των καλών παικτών.*
*GuyDebord, Σημειώσεις πάνω στο πόκερ, εκδ. Ουαπίτι, Αθήνα 2010, Guy Debord, Notes sur le poker, Oeuvres complètes, éd. Gallimard, coll. Quarto, Paris, 2006, pp. 1790 – 1791.
Την Τρίτη 26 Νοεμβρίου, 16:00-20:00 θα πραγματοποιηθούν στην AGORA:
-         Προγραμματισμένες παρτίδες
Δηλώσεις συμμετοχής: prosklisisepoker@gmail.com / www.prosklisisepoker.wordpress.com
 
-         Στρογγυλή Τράπεζα με θέμα:
Κυριαρχία και δεξιοτεχνία στην πόλη: Πρόσκληση σε πόκερ
Προσκεκλημένοι:
Κώστας Βουρεκάς, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, ΜΔΕ Πολεοδομία – Χωροταξία ΕΜΠ, Γιάννης Ιωαννίδης, Αρχιτέκτονας-Μεταφραστής, Γιάννης Πούλιος, Σύμβουλος Πολιτισμικής Διαχείρισης και Βιώσιμης Ανάπτυξης, ΕΑΠ, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Καθηγητής Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής, ΕΜΠ, Γιώργος Φαράκλας, Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, ΠΠ ΚΠΕ, Αριστείδης Χατζής, Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών, ΕΚΠΑ. Για το πόκερ θα μιλήσει ο Αλέξης Ασημακόπουλος, συγγραφέας του πρώτου ελληνικού βιβλίου για το αγωνιστικό πόκερ: Texas Hold’em Poker, Στρατηγική και τακτικές του αγωνιστικού πόκερ.
www.prosklisisepoker.wordpress.com
 
 
Campus Novel, Collective Authorship
 
Οι Campus Novel προτείνουν το έργο Collective Authorship ως μια δράση βασισμένη σε μια καθημερινή κοινωνική πρακτική. Ο καφές και οι διαδικασίες που έχουν σχετιστεί με την κατανάλωσή του στην Ελλάδα προσφέρουν το πλαίσιο για να αναπτυχθεί μια «πειραματική» συνθήκη συλλογικότητας. Οι Campus Novel επιλέγουν το τελεστικό του καφέ ως πρακτική κοινωνικοποίησης, διαλόγου και αντιπαράθεσης. Πρόθεσή τους είναι, μέσα από μια σειρά συναντήσεων – coffee sessions, να εμπλακούν σε συζητήσεις με επισκέπτες – εθελοντές, στις οποίες θα επανέρχεται το ζήτημα της κρίσης.
Σημαντικό μέρος του έργου είναι η καταγραφή των συζητήσεων που αναπτύσσονται, η οποία έχει τη μορφή χειρόγραφων σημειώσεων. Αυτό που προκύπτει είναι ένα πολυφωνικό, ανώνυμο κείμενο, μέρος ενός υπερκειμένου που μένει στο τέλος κάθε συνάντησης και εκφωνείται μετά το πέρας της διαδικασίας, συνοδευόμενο από το οπτικό υλικό που συγκεντρώθηκε (σημειώσεις, φωτογραφικό ντοκουμέντο, κατακάθια καφέ…).
Η επιτελεστική μορφή του έργου Collective Authorship μας δίνει τη δυνατότητα να θέσουμε τους όρους και να ορίσουμε τις διαδικασίες κατασκευής μιας συνθήκης συλλογικότητας. Χρησιμοποιώντας μια καθημερινή κοινωνική πρακτική με τον τρόπο που προτείνει ο M. de Certau στο βιβλίο του L’invention du quotidian. Arts de faire δημιουργείται ένα σχεσιακό συμβάν, στο οποίο οι συμμετέχοντες – χρήστες αναπτύσσουν ένα συλλογικό υπερκείμενο, μια ιδιότυπη κοινότητα με τις αμφισημίες και τις αντινομίες που πιθανόν να ενέχει. Το τραπέζι του Collective Authorship φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν εξομοιωτή, έναν ελάχιστο πειραματικό πυρήνα, όπου τίθενται σε κρίση τα όρια ενός συμμετοχικού εγχειρήματος.
 
Στο Μηχανοστάσιο της AGORA, Τετάρτη 27, Πέμπτη 28, Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 15:00-19:00 και Σάββατο 30 Νοεμβρίου, 16:00-17:00.
 
 
 
DemoCrates
 
Το συμμετοχικό μουσικό event για μια ημέρα στην AB4.
Η ιδέα είναι απλή: πάρτε μαζί ένα κομμάτι μουσικής και ελάτε στην ΑGORA!
Το DemoCrates προσκαλεί το κοινό της AGORA σε ένα ανεπανάληπτο δυναμικό παιχνίδι μουσικής ανταλλαγής. Το κοινό διαλέγει και φέρνει κομμάτια όλων των ειδών που θέλει να μοιραστεί σε όλες τις πιθανές μορφές (mp3, βινύλια, cd ή usb) και όλα τα είδη ηχητικού περιεχομένου από τραγούδια, ομιλίες/ ηχογραφήσεις ή remixes. Απλώς φέρτε τα στον χώρο της AGORA και το απόγευμα της Τετάρτης 27 Νοεμβρίου θα ακουστούν μαζί. Δημιουργήστε από κοινού και επί τόπου ένα ενδιαφέρον τυχαίο συμμετοχικό soundtrack! Η ιδέα του event DemoCrates υπόσχεται να συνθέσει και να συνδέσει στον χώρο της εκδήλωσης ένα ενιαίο άκουσμα που αποτελείται από δικές σας προτάσεις σε μια εμπειρία ανεπανάληπτη.
Η AGORA θέτει το καίριο ερώτημα “Και τώρα τι;” Οι ημέρες που διανύουμε έχουν ανάγκη τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται και συμμετέχουν. Είστε έτοιμοι για ένα “δημοκρατικό” μουσικό δρώμενο; Το αποτέλεσμα θα κριθεί από τη δική σας συμμετοχή.
 
Την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, 18:00-21:00.
 
 
 
Gudrun Wernet, Thomas Meisinger, Η καμπίνα των αποβλήτων (Müllkabin)
 
Οι καλλιτέχνες Gudrun Wernet και Thomas Meisinger παρουσιάζουν την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου, 19:00-20:00, στην AGORA το έργο τους Μια καμπίνα των αποβλήτων (Müllkabin).
 
Μια καμπίνα στο μέγεθος ενός τηλεφωνικού θαλάμου, που χτίστηκε από ξεχασμένα αντικείμενα και σκουπίδια, μια ευκαιρία να ακούσουμε το φωνητικό μήνυμα ενός αγνώστου, που χρησιμοποίησε το θάλαμο πριν από εμάς. Στο κέντρο μια απλή συσκευή αναπαραγωγής εγγραφής με δύο διακόπτες και τις ενδείξεις ‘ακούω’ και ‘μιλάω’. Ο πρώτος διακόπτης δίνει τη δυνατότητα να ακούσετε το αποθηκευμένο μήνυμα, ενώ η επιλογή ‘μιλάω’ καταγράφει τη φωνή, αλλά διαγράφει αυτόματα το προηγούμενο μήνυμα. Αν κάποια/ος αντιστρέψει τη σειρά χρήσης μιλώντας, χωρίς να ακούσει το μήνυμα της (του) προκατόχου χάνει τη δυνατότητα επικοινωνίας.
Τα υλικά για την κατασκευή της καμπίνας δεν προέρχονται από το αστικό περιβάλλον: η καμπίνα είναι κατασκευασμένη από αντικείμενα που βρίσκει κανείς στις παραλίες το φθινόπωρο μετά την αναχώρηση των τουριστών, καθώς και απορρίμματα πλοίων και άλλα αντικείμενα που καταλήγουν στη θάλασσα για να αποτεθούν ξανά στην παραλία. Ό,τι δηλαδή μπορεί να συναντήσει κανείς σε μια δράση καθαρισμού στις ελληνικές παραλίες.
Η καμπίνα των αποβλήτων είναι μια μεταφορά για την πραγματική πολιτική κατάσταση, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες φαίνεται να έχουν μείνει μόνοι με τα σκουπίδια του καλοκαιριού!
Τώρα αυτά τα σκουπίδια θα επιστρέψουν, ταξιδεύοντας μέσα στην καμπίνα και αναζητώντας τους παλιούς τους ιδιοκτήτες. Τα μηνύματα της καμπίνας θα τα συνοδεύσουν. Ο δρόμος της αναζήτησης θα τα οδηγήσει να επισκεφθούν τις χώρες στις οποίες παράγονται. Κανείς όμως δεν θέλει να θυμάται τα σκουπίδια που άφησε πίσω. Παρομοίως, κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να ακούσει πραγματικά τις ανησυχίες και τις ανάγκες των άλλων, αλλά προτιμά την εύκολη λύση της αδιαφορίας, αντιμετωπίζοντας τις ιδέες και τις γνώμες των άλλων ως κάτι χωρίς αξία που μπορεί να πετάξει χωρίς σκέψη.
Μετάφραση: Γ. Παπαδόπουλος
Το έργο έγινε με την υποστήριξη της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας που φιλοξένησε τους καλλιτέχνες και του burning athens residency program.
 
 
 
Hilde de Bruijn, Annabel Howland, Producers-Parasites-Hosts (Athens mix)
 
Μετά από πρόσκληση της επιμελήτριας Hilde de Bruijn ('Άμστερνταμ) η καλλιτέχνης Annabel Howland μετέτρεψε μέρος της σε εξέλιξη δουλειάς της Producers-Parasites-Hosts σε ένα πολυκάναλο ηχητικό κομμάτι διάρκειας είκοσι λεπτών. Το έργο αποτελείται από πολλές φωνές, ανάμεσά τους αυτές επιστημόνων ερευνητών που εξελίσσονται σε επενδυτές τραπεζίτες, ενός κορυφαίου εξελικτικού βιολόγου, οικονομολόγων και ειδικών που μιλούν για παρασιτικές και παραγωγικές σχέσεις. Γιατί τα παράσιτα επωφελούνται εις βάρος των ξενιστών; Και ποιος είναι ο ρόλος των “κλεφτών”; Χρησιμοποιώντας περίπλοκη επεξεργασία, η Howland χτίζει ένα κερδοσκοπικό δίκτυο που θέτει όρια μεταξύ τέχνης, οικονομίας και επιστήμης.
Η διάλεξη με τη Howland είναι μέρος της έρευνας της De Bruijn πάνω στη σχέση μεταξύ πρακτικών σύγχρονης τέχνης και της σκέψης και των γραπτών του avant-garde καλλιτέχνη Asger Jorn (1913-1974). Τα γραπτά του Jorn πήραν μια ειλικρινή θέση στη φιλοσοφική συζήτηση σε σχέση με τη θέση του καλλιτέχνη στην κοινωνία. Η De Bruijn θα κάνει μια προσπάθεια να παρουσιάσει, έστω και χωρίς κατάληξη, ένα μέρος αυτών των γραπτών σε αντίθεση με το υπάρχον πλαίσιο που δημιουργεί η μεταφορά παρασιτικής/ συμβιωτικής ζωής.
 
Την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου, 20:00-21:00, στην AGORA.
 
 
 
Madeleine Amsler, It Takes Two to Tango
 
Με τους:
Gregory Stauffer (Ελβετία) & Tarik Hayward (Ελβετία), Milieux Compressibles – A Conversation with Architecture, 2013.
Urnamo, Wathiq Al-Ameri (Ελβετία/Ιράκ) & Ali Al-Fatlawi (Ελβετία/Ιράκ), Path on Face, 2013
Richard Le Quellec (Γαλλία), διάλεξη
 
Αντί να ακολουθήσει μια ορισμένη θεματολογία, η διοργάνωση αυτής της βραδιάς περφόρμανς έχει ως σημείο εκκίνησης τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή: έναν χώρο και ζευγάρια καλλιτεχνών. Το πρόγραμμα παρουσιάζει τρεις παραλλαγές της κατάκτησης ενός συγκεκριμένου χώρου και της καλλιτεχνικής ομαδικής εργασίας. Η δημιουργική διαδικασία που συνήθως εκτυλίσσεται στο στούντιο παρουσιάζεται ενώπιον του κοινού και σε αυτή θα συμβάλει κάθε περφόρμερ με τη δική του/της «τέχνη». Ο θεατής από απλός παρευρισκόμενος γίνεται μάρτυρας της αδιάλειπτης διαδικασίας ανταλλαγής χώρου, χρόνου και υλικών.
O Gregory Stauffer χρησιμοποιεί το σώμα του για να καταμετρήσει τον χώρο κι εξετάζει τους κοινωνικούς ρόλους του, ενώ ο Tarik Hayward εξερευνά τον χώρο με τον ήχο. Και οι δύο μαζί θα παρουσιάσουν μια πιθανή εικόνα τοπίου σε έναν απτό, υπάρχοντα χώρο.
Η καλλιτεχνική κολεκτίβα Urnamo δημιουργεί μεταβατικές εικόνες με τη χρήση αντικειμένων και υλικών που παραπέμπουν στις ρίζες μας, στην καθημερινή ζωή και στον τόπο όπου πραγματοποιείται η περφόρμανς. Με τον συγχρονισμό της συνδυασμένης δράσης τους δημιουργούν ένα πλούσιο σύνολο ενδεχόμενων εικόνων.
Ο Richard Le Quellec θα πραγματοποιήσει μια διάλεξη όπου θα παρουσιάσει στρατηγικές βέλτιστης κερδοφορίας από τη χρήση των καλλιτεχνικών ικανοτήτων.
«Εξίσου κριτικοί αλλά ταυτόχρονα στηρίζοντας τα ήθη και την ηθική, πολλοί καλλιτέχνες ανέπτυξαν την τέχνη τους ανεξάρτητα των νόμων. Θα παρατηρήσουμε πως συγκεκριμένα άτομα μέσω των ειδικοτήτων τους, έχουν, με στόχο να κερδοφορήσουν, παραβεί τους νόμους της ήδη προκατειλημμένης κοινωνίας, χωρίς παρ’ ολα αυτά να παραβιάζουν ηθικές αρχές.»
 
Την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 20:00-21:00, στην AGORA.
 
 
 
ΌΨΕΙΣ
ομιλίες, παρουσιάσεις
 
Η 4η Μπιενάλε της Αθήνας ενεργοποιεί με τη συμμετοχή του κοινού τα έργα της έκθεσης. Μια σειρά από συναντήσεις μεταξύ κοινού, επιμελητών και καλλιτεχνών θα διεξάγονται μπροστά από συγκεκριμένα έργα με σκοπό την ερμηνευτική προσέγγισή τους. Μέσα από διάλογο θα αναλυθούν οι σχέσεις μεταξύ των έργων, των καλλιτεχνικών πρακτικών, ενώ θα συζητηθούν οι συνδέσεις τους με τις θεματικές της φετινής Μπιενάλε.
Στις Όψεις παρουσιάζονται τα έργα των: Arbit City Group, Μανώλη Μπαμπούση, Irina Botea, Δημήτρη Ντοκατζή, Sam Durant, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Χρυσάνθης Κουμιανάκη, Λήδας Παπακωνσταντίνου, Θοδωρή Προδρομίδη, Αντώνη Πίττα, Superstudio, Πέτρου Τουλούδη, Ζάφου Ξαγοράρη.
 
Τετάρτη 27 Νοεμβρίου: Χρυσάνθη Κουμιανάκη (18:00-19:00), Ζάφος Ξαγοράρης (19:00-20:00)
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου: Θοδωρής Προδρομίδης και Anja Kirschner (19:00-20:00)
Σάββατο 30 Νοεμβρίου: Δημήτρης Ντοκατζής (17:00-18:00)
Ειδικά την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου, η Χρυσάνθη Κουμιανάκη θα πραγματοποιήσει στο πλαίσιο των Όψεων ένα παιδικό εργαστήριο όπου τα παιδιά μαζί με την καλλιτέχνιδα θα φτιάξουν τη δική τους μονάδα συναλλαγής και θα μιλήσουν για την ανταλλαγή προϊόντων (ηλικίες: 3-8 ετών).
 
 
 
Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Στην Αγορά επί (x) 4
 
Μπορεί μια συνέντευξη να «αντέξει» έξω από το πλαίσιο των media; Τι είναι μια συνέντευξη στον δρόμο εκτός από ρεπορτάζ ή γκάλοπ; Πόσο μπορεί να εισχωρήσει στο πλαίσιο της τέχνης και των δομών της ένας άνθρωπος της καθημερινότητας, ένας άνθρωπος που ζει, εργάζεται ή δεν εργάζεται μέσα σε αυτή την αντιφατική πόλη; Σε ποιο βαθμό οι καλλιτέχνες μπορούν να διεισδύσουν δυναμικά στην κοινωνία; Τι ακριβώς της υποδεικνύουν με τις εικόνες τους; Μπορούμε να φέρουμε μέσα στην Μπιενάλε της Αθήνας έναν κόσμο ξένο προς αυτήν, που απλά δεν γνωρίζει πώς να την προσεγγίσει; Η νέα σχετικά τάση της τέχνης για δομές δανεικές από άλλες δραστηριότητες, όπως διαλέξεις, διδασκαλία κτλ, είναι εντέλει ικανή να αναμείξει τον κόσμο μέσα και έξω από αυτήν;
Η εικαστικός Κατερίνα Ζαχαροπούλου πραγματοποιεί in situ περφόρμανς-συνεντεύξεις σε τέσσερις αγορές της Αθήνας (λαϊκή αγορά – Βαρβάκειος, αρχαία αγορά – Πλάκα, εμπορική αγορά – Ερμού, αγορά της 4ης Μπιενάλε της Αθήνας – Σοφοκλέους) επί τέσσερα συνεχόμενα Σάββατα (9, 16, 23 και 30 Νοεμβρίου).
Στις περφόρμανς συμμετέχουν άνθρωποι που είτε εργάζονται είτε συχνάζουν σε αυτά τα σημεία, δίνοντας απαντήσεις σε μια σειρά από ερωτήματα που άπτονται της θεματικής της AGORA, με πρώτο και καλύτερο το «Και τώρα τι;».
 
Το Σάββατο 30/11, 17:00-19:00, στην AGORA της Σοφοκλέους 8-10.
 
 
 
ΑΞΙΑ Εργαστήριο
εργαστήριο
Σάββατο 30 Νοεμβρίου, 17:00-20:00, Σοφοκλέους 8-10
 
H Αξία στο αρχείο: μια αποτίμηση του workshop
Συζήτηση: Ε. Γιαλούρη, Α. Λαμπρόπουλος, επιμελητική ομάδα
 
Συνδέονται και με ποιους τρόπους οι διάφορες εκφάνσεις της αξίας (οικονομική, ηθική, αισθητική κτλ.) μεταξύ τους; Βιώνεται η παρούσα συγκυρία ως «κρίση αξιών» σε όλα τα επίπεδα; Πώς επαναπροσδιορίζεται σήμερα στην «αγορά» η αξία της ζωής και των πραγμάτων; Στο εργαστήριο ΑΞΙΑ πραγματοποιήθηκε μια συνεργασία δίμηνης διάρκειας εικαστικών καλλιτεχνών, κοινωνικών επιστημόνων και θεωρητικών διαφόρων κατευθύνσεων, οι οποίοι, με κεντρική αναφορά την ανθρωπολογική προοπτική της «ανταλλαγής», επιχείρησαν να κατανοήσουν καλύτερα και να σχολιάσουν με διάφορους τρόπους την «αξία» όπως δημιουργείται και βιώνεται καθημερινά. Οι επισκέπτες της Μπιενάλε της Αθήνας συμμετείχαν και αγκάλιασαν τις εβδομαδιαίες συζητήσεις και συναντήσεις, όπως και τη δημιουργία καλλιτεχνικού έργου από την ομάδα που επιμελείται το εργαστήριο και από προσκεκλημένους καλλιτέχνες και θεωρητικούς. Το πρόγραμμα του εργαστηρίου αναρτάται στη διεύθυνση http://valueab4.wordpress.com.
 
Συντονισμός: Ελπίδα Ρίκου (κοινωνική ανθρωπολογία/ εικαστικές τέχνες).
 
 
 
Μερόπη Ζαβλάρη, Ζαχαρίας Ρόχας, Λένα Γιάκα, Η Ανιστόρητη Ιστορία των Ουτοπιών
 
Στους δυσχερείς καιρούς που ζούμε τείνουμε να αναζητούμε (ατομικά ή ομαδικά) το διαφορετικό, το “άλλο”, μια Ουτοπία (όπως συχνά λέγεται). Τι ακριβώς, όμως, είναι η ουτοπία και ποια ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά στοιχεία την συνιστούν; Είναι αυτό που επιθυμούμε ή αυτό που έχουμε και μας κατατρώει; Η ομιλία-παράσταση “Η Ανιστόρητη Ιστορία των Ουτοπιών” ζητά να αναμετρηθεί με τα ερωτήματα αυτά. Το κείμενό της αναπτύσσεται σε διάλογο με “Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι” (το μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ), αποσπάσματα του οποίου θα απαγγέλλουν οι ηθοποιοί (και θεατρικοί σκηνοθέτες) Ζαχαρίας Ρόχας και Λένα Γιάκα. Τα δε ζητήματά της αντιπαραβάλλονται δημιουργικά με τις έννοιες του πορτρέτου, του καθρέφτη, της αναπαράστασης, του assemblage και της “μιμητικής” & “σημειωτικής” (κατά τη διάκριση του Ρολάν Μπαρτ) ανάγνωσης.
Η ομιλία ακολουθεί έναν ρέοντα λόγο και περιλαμβάνει τα ακόλουθα κεφάλαια:
1) Τo Πορτρέτο (Τζιοκόντα, Νάρκισσος), 2) Ο Ολοκληρωμένος Άνθρωπος (Λεονάρντο ντα Βίντσι, η Διαίρεση, η Αξίωση του Όλου), 3) Η Πολιτεία του Θεού, 4) Η Ιδανική Πόλη, 5) Η Ουτοπία, 6) Ουτοπίες της Αναγέννησης (Πόλεις, Οικονομία, Πολιτική, Αναμόρφωση, το Κενοτάφιο), 7) Ουτοπίες της Αγγλικής Επανάστασης, 8) Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων (η Ιστορία, Ουτοπίες Του Διαφωτισμού, η Απόλαυση, Μαρκήσιος Ντε Σαντ, ο Θάνατος), 9) Η Μιμητική Ανάγνωση (Βιομηχανικές Ουτοπίες), 10) Η Πρόοδος και η Αντίδραση, 11) “Και Τώρα, Τι;” (Ετεροτοπίες, Διαφορικοί Χώροι, Αστικός Παρεμβατισμός).
 
Το Σάββατο, 30 Νοεμβρίου, 19:30-21:00, στην AGORA.
 
 
 
ILIOS, Nίκος Βελιώτης
 
Ενεργός από τις αρχές του 90 στην ηχητική τέχνη και την εικόνα και την εξερεύνηση των ακραίων εκφάνσεών τους, ο ILIOS, μέσω συνεχών αλλαγών στην ηχητική του παλέτα, ακουμπά και ξεπερνά τα όρια του ηχητικού φάσματος. Μερικές από τις ηχογραφήσεις του έχουν χαρακτηριστεί από τα media ως «…ο ήχος του θανάτου…» και «…ο πιο εξουθενωτικός δίσκος που μπορεί κανείς να φανταστεί…».
 
Μετά από μια σύντομη συμμετοχή στην αθηναϊκή ποπ/ηλεκτρονική σκηνή που εξελίχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 80, ο Νίκος Βελιώτης αφοσιώθηκε στο πειραματικό πεδίο (ήχος, δουλεύοντας κυρίως με τσέλο και βίντεο). Από τα τέλη του 1990 ωθεί τα όρια του ήχου και της εικόνας, χρησιμοποιώντας ανορθόδοξες τεχνικές στο τσέλο, μακρόσυρτους ήχους που αιωρούνται, σιωπές, πολυμερή αφηρημένα visuals, επικαλύψεις από ψηφιακά σκουπίδια και άλλο ψηφιακό υλικό που έχει βρει.
“…Ευφορική μουσική, η χημεία δεν εγγυάται…” [L Alsace] /
Το Σάββατο, 30 Νοεμβρίου, 21:00-22:00 στην AGORA.