Στέφανος Τζανάκης

Έχει υποχρέωση να πει ποιος θα κάνει τον πρωθυπουργό; Καμία. Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα – κάποιος θα προκύψει μέσα από τις διεργασίες κορυφής, αν αυτό θέλουν οι πολίτες.

Τι μπορεί να εμποδίσει την επιθυμία του; Μόνον η απόφαση του ελληνικού λαού - αν οι ψηφοφόροι θελήσουν να δώσουν ένα 35% στη ΝΔ στην πρώτη κάλπη, τότε είναι δεδομένο ότι οι δεύτερες εκλογές, θα δώσουν αυτοδυναμία στη ΝΔ. Μπορεί να είναι οριακή, όπως το 2007, μπορεί να είναι και μεγάλη, όπως το 2019.

Το ερώτημα είναι απλό: μπορεί μια οριακή αυτοδυναμία της ΝΔ να λύσει το πρόβλημα της διακυβέρνησης και να οδηγήσει την Ελλάδα σε μία νέα περίοδο ευημερίας; Ο κ. Μητσοτάκης απαντά καταφατικά, ο κ. Ανδρουλάκης απαντά αρνητικά, αλλά δεν εχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία, ειναι τι θα πουν οι ψηφοφόροι.

Οι ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχίσει η κυβέρνηση της ΝΔ ή αν θέλουν κάτι διαφορετικό. Ποιο είναι το πραγματικό ερώτημα; Το όνομα του πρωθυπουργού; Ή αν θα υπάρχει σταθερότητα στη χώρα; Προφανώς, το δεύτερο – η σταθερότητα είναι το ζητούμενο, σε καθε περίπτωση,

Η σταθερότητα είναι συνυφασμένη με το πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη; Σήμερα, ναι – αλλά αύριο, ποιος ξέρει; Κανείς – ή ο καθένας. Αν η ελληνική κοινωνία θέλει να δώσει άλλη μία θητεία στον σημερινό πρωθυπουργό, κανείς δεν μπορεί να το εμποδίσει. Αν πάλι θέλει να μπει σε μία διαφορετική κατάσταση, με μία συμμαχική κυβέρνηση, πάλι με γεια της και με χαρά της.

Σε κάθε περίπτωση, οι πολίτες έχουν να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχίσουν με την σημερινή κυβέρνηση ή αν θέλουν κάτι διαφορετικό. Αν θέλουν πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη ή αν θελουν πρωθυπουργό κάποιον άλλον, τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Δημήτρη Κουτσούμπα ή τον Κυριάκο Βελόπουλο.

Είναι όλα στο χέρι των ψηφοφόρων. Αν την πρώτη Κυριακή δώσουν το προβάδισμα στον Γιάνη Βαρουφάκη, τότε αυτός θα πρέπει να είναι πρωθυπουργός. Με γεια του, με χαρά του. Και το πολιτικό σύστημα, μετά την δεύτερη Κυριακή, θα πρέπει να βρει τον τρόπο να υπηρετήσει την λαϊκή βούληση.

Αλλά αυτά ανήκουν στο πεδίο της φαντασίας. Το σημαντικό για την χώρα είναι να υπάρξει μετά τις εκλογές μία βιώσιμη κυβέρνηση, η οποία θα μπορέσει να εγγυηθεί καλύτερες ημέρες για τους πολίτες. Με την έννοια αυτή, μικρή σημασία έχει το όνομα του πρωθυπουργού – αυτό που πρυτανεύει είναι η κοινοβουλευτική ισχύς της κυβέρνησης και η προγραμματική συμφωνία που θα την συνοδεύει.

Μήπως μία μονοκομματική κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα όλα αυτά; Ενδεχομένως, ναι – αλλά μπροστά στις κάλπες, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θέλουν οι πολίτες και αν το πρώτο τους μέλημα είναι το όνομα του πρωθυπουργού ή οι ψήφοι που θα στηρίζουν την κυβέρνηση που θα προκύψει.

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα είναι να υπάρξει μία κυβέρνηση που θα προχωρήσει τα πράγματα στην χώρα – και όχι μία κυβέρνηση τεχνητών ισορροπιών και καθημερινών παζαριών. Θέλουμε μία επανάληψη της διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου; Ή, πολύ χειρότερα, μία επανάληψη της συμμαχίας Τσίπρα – Καμμένου; Μας αρέσει πιο πολύ η μονοκρατορία Μητσοτάκη; Εμείς αποφασίζουμε, κι ας λέει ο,τι θέλει ο Ανδρουλάκης. Το θέμα είναι όμως να ξέρουμε τι θέλουμε – κι όχι τι δεν μας αρέσει σε αυτά που λένε οι άλλοι.