Στέφανος Γκίκας

ΗΠΑ και Βόρειος Κορέα, Ντόναλντ Τραμπ και Κιμ Γιονγκ Ουν διασταυρώνουν απειλές και χρησιμοποιούν κάθε άλλο παρά διπλωματική γλώσσα. 

Είναι γεγονός ότι η ασφάλεια της Ασίας και του Ειρηνικού έχει διαταραχθεί από τις αλλεπάλληλες πυραυλικές δοκιμές της Βόρειας Κορέας, καθώς επίσης και από τις πέντε πυρηνικές δοκιμές του καθεστώτος, το 2006, το 2009, το 2013, καθώς και τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2016. Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το τι θα έπρεπε να πράξει η Ουάσινγκτον κάθε φορά που το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν προβαίνει σε πυραυλικές δοκιμές, με κάποιους μάλιστα να ζητούν ακόμη και στρατιωτική εμπλοκή. 

Οι μέχρι τώρα κινήσεις της ωστόσο δεν δείχνουν να επηρεάζουν τον δικτάτορα της ασιατικής χώρας, ο οποίος μπορεί να πειραματίζεται όσο και όποτε θέλει με τους βορειοκορεάτικους βαλλιστικούς πυραύλους. Η απαγόρευση εκτοξεύσεων βλημάτων από τον ΟΗΕ, καθώς και οι κυρώσεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «αποτρεπτικά μέτρα» γιατί απλώς δεν έχουν αποτέλεσμα. 

Ούτε οι εκάστοτε εκτοξεύσεις του αμερικανικού διηπειρωτικού βλήματος Minuteman III ή η εγκατάσταση του εξελιγμένου αντιβαλλιστικού THAAD στη Νότια Κορέα και οι πτήσεις με τα βομβαρδιστικά B-1B Lancers φαίνεται να ενοχλούν τον Κιμ Γιονγκ Ουν. 

Οι ΗΠΑ είχαν μια ευκαιρία τον περασμένο Απρίλιο, όταν έστειλαν στην περιοχή το αεροπλανοφόρο «Carl Vinson» μαζί με αρκετά πλοία συνοδείας και πυρηνοκίνητα υποβρύχια για να χτυπήσουν στοχευμένα βάσεις εκτοξεύσεως πυραύλων και συστήματα «Command & Control» της Βόρειας Κορέας, όμως το «Carl Vinson» προφανώς σκόπιμα «χάθηκε» στον Ειρηνικό, ενώ όταν έφτασε στην ευρύτερη περιοχή αρκέστηκε σε ασκήσεις. 

Μέχρι τώρα οι δισταγμοί των ΗΠΑ ήταν τόσο πολιτικής όσο και στρατιωτικής υφής, γιατί αφενός η περιοχή βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Κίνας, αφετέρου η Βόρεια Κορέα διαθέτει περίπου 12.000 πυροβόλα και 2.300 πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων, μια φαινομενικά σημαντική ισχύ πυρός, την οποία το καθεστώς έχει απειλήσει να στρέψει κατά της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας αν δεχθεί πλήγμα. 

Κάπως έτσι, ο Κιμ έφτασε να πειραματίζεται με βαλλιστικούς πυραύλους που είναι ήδη διηπειρωτικοί -με βεληνεκές πάνω από 3.400 χλμ., ενώ στο μέλλον μπορεί να φτάσουν ακόμα και τα 8.000 χλμ. απειλώντας πόλεις των ΗΠΑ- την ίδια στιγμή που απόρρητες αναφορές επιβεβαιώνουν ότι η Βόρεια Κορέα πέτυχε σμίκρυνση πυρηνικής κεφαλής προκειμένου να την εφαρμόσει σε διηπειρωτικό πύραυλο. 

Σε τέτοιες περιπτώσεις η Ιστορία διδάσκει και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Μας έρχεται στον νου, λοιπόν, η περίπτωση του Γκόραζντε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όταν ο Ράτκο Μλάντιτς σφυροκοπούσε το Βρετανικό Πεζικό που επιχειρούσε στην περιοχή. 
Τι έκανε τότε το ΝΑΤΟ; Χτύπησε ανελέητα τα πυροβόλα του Μλάντιτς μέχρι να γίνει απολύτως κατανοητό πως αν δεν τα απέσυρε θα τα έχανε όλα. 

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η κατάσταση δεν είναι η ίδια και ότι ο Μλάντιτς δεν είχε τα 12.000 πυροβόλα του Κιμ, όμως έρευνα του Stratfor δείχνει πως οι απειλές της Βόρειας Κορέας είναι μάλλον υπερβολικές, αφού, π.χ., η Σεούλ μπορεί να πληγεί μόνο από τα πυροβόλα των 170 και 240 mm του Κιμ, και αυτά όμως με ερωτηματικό, καθότι οι επιδόσεις του βορειοκορεάτικου Πυροβολικού είναι φτωχές, με ακρίβεια μόλις 25% σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές. 

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Καταρχάς με τη νέα επιθετική ρητορική της η Ουάσινγκτον φαίνεται να μη φοβάται πια την πιθανότητα τελικής ρήξης με την Πιονγκγιάνκ και άρα δεν αποκλείεται σύντομα να προχωρήσει σε Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων πάνω από τη Βόρεια Κορέα, με ταυτόχρονη αύξηση των μέτρων αντιβληματικής προστασίας της Σεούλ και άλλων πόλεων οι οποίες ενδέχεται να πληγούν από το Πυροβολικό του Κιμ. 

Η πιο πιθανή περίπτωση είναι να μπλοφάρει ο Βορειοκορεάτης ηγέτης και να βρεθεί στην ίδια θέση με τον Μλάντιτς το 1994, να αποσύρει δηλαδή ή να χάσει όλα τα πυροβόλα του. Η συνέχεια αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον...

* Πρώην εκπρόσωπος Τύπου ΥΠΕΘΑ, τέως βουλευτής Κέρκυρας (Ν.Δ.)