Σοφία Ζαχαράκη

Ήδη από την πρώτη ημέρα του βίου της: με απόλυτο κυνισμό, απουσία κάθε είδους φραγμών και με σύνθημα «όλα για την εξουσία». Τόσο η υπόθεση με τη ρύπανση στον Σαρωνικό και την αντίδραση του υπουργού Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή όσο και αυτή του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου με το ταξίδι του στο Λονδίνο, του οποίου οι προβληματικές παραφυάδες δεν έχουν αριθμό, απλώς καταδεικνύουν ότι η επιδίωξη των κυβερνώντων για παραμονή στην εξουσία είναι αυτοσκοπός. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τόνους πετρελαίου που έχουν χυθεί στη θάλασσα και έχουν φτάσει μέχρι τις ακτές, με τον αρμόδιο υπουργό να δηλώνει ότι είχαμε να κάνουμε με την... ατυχία ότι το ναυάγιο συνέβη νύχτα και η έκταση του προβλήματος δεν έγινε αντιληπτή αμέσως. Για ανάληψη πολιτικής ευθύνης -παραίτηση, με άλλα λόγια- ούτε λόγος. 

Η παραίτηση δεν πέρασε καν από το μυαλό του κ. Κουρουμπλή ακόμα και όταν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια της Ναυσιπλοΐας (ΕΜSA) διέψευδε κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς του για το πότε ζητήθηκε η βοήθειά του για την αντιμετώπιση της πετρελαιοκηλίδας. Και μια λεπτομέρεια βέβαια που δεν πέρασε απαρατήρητη: ο υπουργός δεν σκέφτηκε ούτε μία φορά να απολογηθεί όταν συνεργάτιδά του γελούσε ειρωνικά και διέκοπτε την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη σε επιτροπή της Βουλής. Κυνικά, μάλιστα, ο κ. Κουρουμπλής παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για συγγενικό του πρόσωπο διερωτώμενος «Δεν μπορώ να έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης μου;». 
Προφανώς οι κορόνες περί νεποτισμού αφορούν όλους τους άλλους. Και για να πάμε και στο χειρότερο, ο κ. Αλέξης Τσίπρας ούτε καν έκρινε σκόπιμο να επισκεφτεί έστω μία φορά τις περιοχές της Σαλαμίνας και τις υπόλοιπες πληγείσες περιοχές του παράκτιου μετώπου. 
Η περίπτωση του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου είναι απείρως πιο ενδεικτική του κυνισμού από τον οποίο διαπνέεται η κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως, η κυβερνητική συμπόρευση με τον κ. Καμμένο συνιστά πολιτικό κυνισμό και ευτελισμό κάθε έννοιας της όποιας αριστερής προοδευτικής κουλτούρας και αντίληψης. Ωστόσο, τα συμβάντα στο Λονδίνο ξεπερνούν ακόμα και τον πιο καχύποπτο: χρεώσεις στην πιστωτική κάρτα που αποδεικνύονται πληρωμή με μετρητά για δωμάτιο σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο και επισκέψεις στο καζίνο. Και όλα αυτά από έναν πολιτικό που έχτισε την καριέρα του εκμεταλλευόμενος τη οικονομική δυσπραγία -εν μέσω κρίσης- των πιο αδύναμων οικονομικά Ελλήνων εμφανιζόμενος ως αυτόκλητος υπερασπιστής τους. Το κερασάκι δε στην τούρτα του πολιτικού κυνισμού των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. ήταν η στροφή του κόμματος του κ. Καμμένου στο νομοσχέδιο το οποίο δίνει τη δυνατότητα αλλαγής φύλου με μια απλή δήλωση, αμέσως μετά τη στήριξη που έλαβε ο υπουργός Αμυνας μέσα στη Βουλή για το προβληματικό του ταξίδι στο Λονδίνο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από μια κυβέρνηση που πολιτεύεται με βάση το κομματικό και όχι το εθνικό συμφέρον, εξ ου και για να μη διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 κόντεψε να διαλυθεί η χώρα. Δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε όμως ότι ο πολιτικός χώρος που για δεκαετίες πορευόταν με σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία» θα έφτανε σε σημείο να κινείται με αποκλειστικό γνώμονα το σύνθημα «ο κυνισμός στην εξουσία».