Σοφία Νικολάου

Και, δυστυχώς, ούτε στην αντιμετώπιση από την «τυφλή» ελληνική Δικαιοσύνη. Και, πολύ περισσότερο, από την Πολιτεία και τις παρεμβάσεις της, όταν φτάνουμε στο προκείμενο της δικαστικής τους εμπλοκής.

Η καθαρίστρια παρανόμησε. Νόθευσε ένα γνήσιο έγγραφο (το απολυτήριο της πέμπτης δημοτικού), ώστε να δείχνει ότι αποφοίτησε από το Δημοτικό. Με τον τρόπο αυτό, πέτυχε τον διορισμό της ως καθαρίστρια και επί αρκετά έτη λάμβανε τους μισθούς της, αν και παρείχε ανελλιπώς την εργασία της. Το κατηγορητήριο θεώρησε ζημία του Δημοσίου τους μισθούς αυτούς και το Δικαστήριο την καταδίκασε. Είναι πράγματι έναςνομικός παραλογισμός και μια υπερβάλλουσα δικαστικήπροσκόλληση στο γράμμα του Νόμου. Πάρα την όποια υπερβολή, όμως, κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μέσα στα πλαίσιά του.

Όταν, όμως, τυγχάνει να είσαι ο αδερφός του πρωθυπουργού, τα πράγματα είναι διαφορετικά: Ο Δημήτρης Τσίπρας προσπάθησε να πάρει για την εταιρεία της οικογένειας δημόσιο έργο ύψους 1,1 εκατομμυρίου ευρώ – πολύ λιγότερα ακόμα και από τους μισθούς μίας ζωής για την καθαρίστρια. Προκειμένου να το επιτύχει αυτό, έβαλε στον φάκελο της υποψηφιότητάς του πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα. Τον κατάλαβαν, δεν του έδωσαν το έργο και τον παρέπεμψαν στη Δικαιοσύνη.

Από αυτό το σημείο και μετά, ξεκινά η στρέβλωση: Ο Εισαγγελέας δεν ασκεί δίωξη για απόπειρα απάτης εις βάρος του Δημοσίου – άραγε, με αυτή την πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα, ο κ. Τσίπρας δεν αποπειράθηκε να αναλάβει έργο του δημοσίου και να πάρει χρήματα από τον κρατικό κορβανά; Η δίωξη που ασκείται αφορά μόνο στο πλημμέλημα της πλαστογραφίας.

Τα χρόνια περνούν, η υπόθεση φτάνει μετά από περίπου 6 χρόνια να δικαστεί στο ακροατήριο. Το Δικαστήριο θεωρεί πως δεν υπάρχει καν πλαστογραφία εγγράφου, αλλά πιστοποιητικού – αδίκημα ελαφρύτερο με προβλεπόμενο «ταβάνι» στην ποινή τον 1 χρόνο φυλάκιση. Και σαν από θαύμα, η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο. Είχε φροντίσει για αυτό ένας Νόμος, που είχε ψηφιστεί έναν χρόνο πριν την εκδίκαση της υπόθεσης.

Αδυνατώ να πιστέψω πως, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα ψήφιζε τον Νόμο 4411/2016, ο οποίος παρέγραφε αυτά τα αδικήματα, δεν λοξοκοιτούσε και την συγκεκριμένη υπόθεση. Δεν θέλω να πιστέψωοτιδήποτε έχει να κάνει με παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Θέλω όμως να ακούσω την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εκτός από αναίρεση της απόφασης της καθαρίστριας και πειθαρχικό έλεγχο των Δικαστών που τη δίκασαν, να πράξει τα δέοντα και για τους Εισαγγελείς και τους Δικαστές που ασχολήθηκαν με την υπόθεση Τσίπρα. Ακόμα και να ζητήσει την άσκηση ποινικής δίωξης για το κακούργημα της απόπειρας απάτης εις βάρος του Δημοσίου. Τουλάχιστον αυτό δεν έχει ακόμα παραγραφεί.

Αν δεν το πράξει, οι δύο αυτοί άνθρωποι, θα συνεχίσουν να μην έχουν τίποτα κοινό. Κι αυτό δεν είναι απλά κακό. Είναι οδυνηρό. Για την δημοκρατία μας και για το επίπεδο της δικαιοσύνης στη χώρα μας.


* H Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος - www.sofianikolaou.com