Παν. Μπουσμπουρέλης

Οι διεθνείς οίκοι που θα τιμολογήσουν μας περιμένουν και κάνουν ήδη τον λογαριασμό τους, όπως η Goldman για αναδιάρθρωση του χρέους, κεφαλαιακό μαξιλάρι και εποπτεία.

Από την άλλη πλευρά η οικονομία επανέρχεται στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ξεδιπλώνει τα σχέδιά του στο συνέδριο του ΣΕΒ για τις επενδύσεις. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέπτυξε τη στρατηγική του και έδειξε ότι έχει αγωνία για την αποτελεσματική προσέλκυση επενδύσεων, επανέλαβε δε τον συντελεστή του 20% για την εταιρική φορολογία και το 5% για τα μερίσματα, ενώ ανέβασε τον πήχη της ανάπτυξης στο 4%.

Το θεωρητικό μοντέλο του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας είναι ένα ελκυστικό πακέτο για την οικονομία και την αγορά. Και ίσως το υγιέστερο πολιτικά στοιχείο είναι να ξεκαθαρίσει ο αρχηγός της Ν.Δ. το στίγμα του για την οικονομία και να τολμήσει αυτά που καμία κυβέρνηση του κόμματός του δεν τόλμησε να κάνει.

Προσωπικά θεωρώ ότι η Ν.Δ. στο παρελθόν παρά το γεγονός ότι έχει εμφανιστεί ως φιλοεπενδυτική και υπέρ του ιδιωτικού τομέα, σε πολλές περιόδους έκανε σοβαρά σφάλματα, τα οποία πληρώσαμε μεταγενέστερα, και είναι βέβαιο ότι αν ρωτήσει κανείς την αγορά θα του πει ότι η καλύτερη περίοδος για την οικονομία ήταν η περίοδος Σημίτη 1996-2004.

Στην κατεύθυνση αυτή ο σημερινός αρχηγός της έχει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει πολλές ιδεοληψίες του παρελθόντος που εμπόδισαν τις διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλωστε και οι πολιτικές επιταγές έχουν αλλάξει.

Ο πολιτικός του αντίπαλος, ο Αλέξης Τσίπρας, δεν δίστασε -παρά τους συμβιβασμούς που έκανε για να μείνουμε στην Ευρωζώνη- να εφαρμόσει μια πολιτική με σκληρά αριστερά χαρακτηριστικά, όπως η υπερφορολόγηση εισοδημάτων από 25.000 ευρώ και άνω με στόχο την αναδιανομή.

Επίσης, παρά τα όσα του καταμαρτυρούν, μπορεί να λέει ότι ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτή του ΔΕΣΦΑ έγιναν με καλύτερους όρους από την περίοδο Σαμαρά.

Ισως όμως τα στοιχεία της ταξικής πολιτικής είναι αυτά που ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών θα εξασφαλίσουν στον πρωθυπουργό και την περιχαράκωση ποσοστών που θα τον διατηρήσουν σταθερά στο πολιτικό παιχνίδι.

Τα οποία όμως θα αποδειχτούν μοιραία για πολιτικές απώλειες στον μεσαίο χώρο από την άλλη πλευρά.
Στην κατεύθυνση αυτή, λοιπόν, αν έχει την ευκαιρία η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα πρέπει να υλοποιήσει αυτά για τα οποία δεσμεύεται και όχι να χαθεί κάπου ανάμεσα στα «δικά της παιδιά» και τη λαϊκή Δεξιά.

Από εκεί και πέρα, τα ρίσκα αυτή τη στιγμή είναι υπαρκτά. Πώς θα μας τιμολογήσουν οι αγορές, πόσο διατηρίσιμα θα είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα και πόσο θα μας εμπιστευτούν οι επενδυτές. Αυτά θα κρίνουν και την επιτυχία της σημερινής ή της επόμενης κυβέρνησης.