Μπάμπης Κούτρας

Το νόημά της να είναι, φέρ’ ειπείν, προφητικό. Να προλέγει την αναπόφευκτη περιθωριοποίηση του Παύλου Πολάκη από τον κύκλο των ευνοουμένων του πρωθυπουργού και την οριστική δύση του χυδαίου άστρου του.

Πρώτη φορά τόσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν «απέναντι» όχι για λόγους δικαίου και ηθικής, αλλά από καθαρή σκοπιμότητα πολιτικής αυτοσυντήρησης. Αυτό δεν μετριάζει τη σημασία της πολιτικής ήττας του Αλέξη Τσίπρα, ό,τι και να γίνει στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής που θα καταθέσει η Νέα Δημοκρατία. Είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει πολύ καλά κι ας προσποιείται το αντίθετο.

Το πιο πρόσφατο χτύπημα του Πολάκη, δηλαδή η αήθης εκτόξευση λάσπης προς τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο και γενικότερα τα Ατομα με Αναπηρία, ενδεχομένως να αποδειχθεί και το τελευταίο για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Δεν είναι ακριβώς ζήτημα χρόνου να σταματήσει ο πρωθυπουργός να καλύπτει τις απαράδεκτες παρεκτροπές του. Είναι ζήτημα ήθους - του ήθους όμως που καθοδηγεί τις πράξεις του Αλέξη Τσίπρα: με υπέρτατη αξία τη διαφύλαξη του πρωθυπουργικού αξιώματος, τη διατήρηση της καρέκλας και την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παράταση της παραμονής του στην εξουσία, ο κ. Τσίπρας αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να αποχωριστεί τον «αψύ Σφακιανό» φίλο του.

Αλλωστε, το ίδιο έκανε ο αρχηγός με τον Πάνο Καμμένο και κάτι παρόμοιο μεθοδεύει με το πάλαι ποτέ δεξί του χέρι, τον Νίκο Παππά. Ο υπουργός ΨΗΠΤΕ κατάντησε να κρύβεται και να... στέλνει ευχετήριες κάρτες για το Πάσχα από το Διάστημα για να υπενθυμίσει την παρουσία του, τώρα που εξαιτίας των στενών σχέσεών του με τον Μανώλη Πετσίτη έχει γίνει τοξικός για το... άσπιλο προφίλ του πρωθυπουργού. Ο Πολάκης έχει πλείστα διδακτικά «δείγματα ήθους» από τον Αλέξη Τσίπρα για να παραδειγματιστεί.

Και ας μην απορήσει κανείς αν αυτό είναι το ήθος της Αριστεράς. Αυτό είναι το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα», τη μια ένας Πολάκης να σου κάνει όλη τη βρωμοδουλειά και την άλλη να προετοιμάζεις την έξοδό του ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος. Ακριβώς αυτό είναι το ήθος όπως το αντιλαμβάνεται η Αριστερά. Το δόγμα «ό,τι μας βολεύει, όποτε μας βολεύει». Είναι το ακριβώς αντίθετο της θεμελιώδους απαίτησης ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, της λογοδοσίας. Πρώτος απ’ όλους στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας έχει διδάξει με το παράδειγμά του ότι ηγείται μιας κυβέρνησης που δεν λογοδοτεί ποτέ και για τίποτα.

Από τα μνημόνια έως το κόψιμο του ΕΚΑΣ και από τις προδομένες υποσχέσεις έως τη σπίλωση υπολήψεων πολιτικών αντιπάλων με το φιάσκο σχετικά με την υπόθεση Novartis, ο κατάλογος του αριβισμού και της κραυγαλέας εξαπάτησης δεν έχει τέλος. Αλλά και η ασπίδα που προέταξε ο πρωθυπουργός για χάρη του Πολάκη, απειλώντας να μετατρέψει την πρόταση δυσπιστίας σε βάρος του σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση, ας μην ξεχνάμε ποιον υποτίθεται ότι προστατεύει. Τον Παύλο Πολάκη που έλεγε ότι «οι νεκροί στο Μάτι θολώνουν την εικόνα της κυβέρνησης». Τον Πολάκη του καταναλωτικού δανείου των 100.000 ευρώ, του τσαμπουκά πολιτικού που εκφοβίζει δημοσιογράφους και επιστήμονες με απειλές που μόνο σε μπράβους του υποκόσμου ταιριάζουν.

Παρ’ όλα αυτά, ο οχετός Πολάκη δεν είχε ερεθίσει αρκετά έως τώρα την ευαισθησία στελεχών όπως ο Νίκος Φίλης, ο οποίος δήλωσε αμέσως μετά τις απρέπειες για τον Κυμπουρόπουλο ότι «ο Παύλος Πολάκης δεν εκπροσωπεί με όσα είπε το δημοκρατικό ήθος του ΣΥΡΙΖΑ». Ισως ο κ. Φίλης, βέβαια, να πιστεύει πως αυτό το ήθος το εκπροσωπεί καλύτερα ο ίδιος που έχει ψηφίσει οτιδήποτε κατέκρινε και στηλίτευε, παραχωρώντας το δικαίωμα στον εαυτό του να επικαλείται την ιδεολογική συνέπεια της Αριστεράς. Και δεν είναι ο μόνος. Οπότε ας μην παρασυρόμαστε σε ψευδο-διλήμματα: Το «δημοκρατικό ήθος του ΣΥΡΙΖΑ» δεν κηλιδώνεται από τα καμώματα του Πολάκη. Αντιθέτως, επιβεβαιώνεται και διαφημίζεται όπως πραγματικά είναι.