Μανόλης Γαλάνης

Η ώρα της αλήθειας και του λογαριασμού ήρθε… Η κάλπη. Για όλους και για όλα. Τρία δευτερόλεπτα όλα και όλα μέχρι να βάλεις το ψηφοδέλτιο στο φάκελο και να το ρίξεις. Τρία δευτερόλεπτα- μια ζωή ολόκληρη. Η ζωή μας. Το μέλλον του καθενός και το αύριο των αγαπημένων του. Ο Ελληνας θα εκφραστεί. Οπως γουστάρει ο ίδιος. Συμβατικά, αντισυμβατικά ή ακόμα και ακραία είναι δικαίωμά του. Κυρίαρχο λαό δεν τον ανέβαζαν, κυρίαρχο λαό δεν τον κατέβαζαν 35χρόνια οι σπουδαίοι πολιτικοί του; Ηρθε λοιπόν η στιγμή να δείξει ποιος είναι τελικά το αφεντικό σε αυτή την χώρα.

Στις μέρες που ζούμε η αποχή δεν είναι πολιτική στάση αλλά συνενοχή. Μαγκιά είναι η συμμετοχή. Ψηφίζω για μένα, για σένα, για εμάς. Μία η ψήφος του εργάτη, μία και του αφεντικού. Μία του ανέργου, μία και του φραγκάτου. Μία του πολίτη, μία και του πρωθυπουργού. Τόσο απλά τα πράγματα. Αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας. Γιατί μετά το «μαζί τα φάγαμε» ακολουθεί το «μαζί τους ψηφίσαμε».

Ο Ελληνας είναι θυμωμένος. Ποτέ δεν ήταν τόσο. Είναι όμως και πιο φτωχός. Πολλοί μιλάνε για ακραίες επιλογές με εκλογική δυναμική. Τα άκρα πάντα φόβιζαν. Σήμερα περισσότερο. Αλήθεια όμως, αυτό που βιώνουμε δεν είναι ακραίο; Οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1εκατ. δεκάδες χιλιάδες οι άστεγοι, εκατομμύρια με πετσοκομένους μισθούς και μεροκάματα-χαρτζιλίκι, προσωπική και οικογενειακή αξιοπρέπεια υπό το μηδέν.

Οι Ελληνες αυτοί ψηφίζουν, εκτός από τους 2.000χιλιάδες συμπατριώτες μας που αυτοκτόνησαν λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ψηφίζουν και όσοι βλέπουν τα παιδιά τους να υποσιτίζονται και εκείνοι που δεν μπορούν να τα σπουδάσουν και οι άλλοι που αποφάσισαν να μην κάνουν παιδιά γιατί δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ψηφίζει και αυτός που του παίρνουν το σπίτι, που πουλάει τα πάντα, που δεν έχει φράγκο στην τσέπη, που τα λέει κάθε βράδυ με την κατάθλιψη του.

Εξίσου ακραίο μοιάζει και το σενάριο με τον δοκιμαζόμενο πολίτη να επιλέγει ξανά ανθρώπους και κόμματα που πληρώνουμε πάρα πολύ ακριβά την αποτυχία τους, που έπαιξαν παιχνίδια, που ήξεραν και δεν μίλαγαν, που την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Αυτούς που ομολόγησαν ότι «λαδώθηκαν», που παραδέχτηκαν ότι κουβαλούσαν μαύρες βαλίτσες, που έκαναν περιουσία με το κρατικό χρήμα, που «φτιάχτηκαν» εις υγεία των κορόιδων, που έκαναν το «κουκούλωμα» επιστήμη.

Επειδή πολλά ακούγονται για τον κίνδυνο ακυβερνησίας, αν μεταξύ των 300 δεν μπορούν να βρεθούν 151 Ελληνες πατριώτες να βάλουν τον τόπο τους πάνω από την πάρτη τους τότε αυτή η Βουλή θα είναι η τελευταία πριν την οριστική αφρικανοποίηση μας. Το μετεκλογικό στοίχημα δεν είναι «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» αλλά να υπάρχει χορτάρι και για τη δική μας κατσίκα μπας και πίνουμε κανένα ποτηράκι γάλα και την σκαπουλάρουμε ξώφαλτσα.