Μανόλης Γαλάνης

Βουβαμάρα. Κανείς δεν μιλάει. Σκυμμένα τα κεφάλια. Σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Μόνο ψίθυροι και κλαψουρίσματα δεξιά και αριστερά. Καμία σταθερή φωνή. Ανύπαρκτος ο καθαρός λόγος. Προτάσεις σε έλλειψη. Ενας άνευ προηγουμένου εθνικός βιασμός σε πλήρη εξέλιξη. Η Ελλάδα εκπορνεύεται. Κανονικά και με τον νόμο. Το κορμί της σκεύος ηδονής ακραίας καπιταλιστικής διαστροφής. Μια χώρα σε ελεύθερη πτώση, μια κοινωνία σε παραλυτική αφασία.

Αυτή είναι η Ελλάδα;

Μας έκαναν να ντρεπόμαστε που είμαστε Ελληνες και δεν είπαμε κουβέντα. Μας κόλλησαν την ταμπέλα «λαμόγια» και κάναμε τουμπέκα. Μας ισοπεδώνουν τώρα και καθόμαστε και τους ακούμε να λένε ότι είναι για το καλό μας. Τρώμε την μία κλωτσιά μετά την άλλη, μέχρι να φάμε και την τελευταία όταν θα μας έχουν στύψει τελείως, και νιώθουμε ότι μας χαϊδεύουν στοργικά.

Αποχαυνωμένοι με τις σοσιαλιστικές αγκαλιές και τα φιλάκια, εθνικά υπερήφανοι από τα φωτογραφικά στιγμιότυπα της κουβέντας Σαμαρά-Πούτιν. Για ποια PSI και GTI μας μιλάτε; Η Ελλάδα ζει το μύθο της. Χαστουκίζουν τους Ελληνες και αυτοί γυρνούν το μάγουλο για τη χαριστική βολή. Γράφουμε πάντως ιστορία…Η πρώτη εθνική χρεοκοπία στρωμένη με ροδοπέταλα. Ας είναι.

Στη Χιλή μια 23χρονη φοιτήτρια αφυπνίζει την Λατινική Αμερική και γίνεται το πρόσωπο της χρονιάς. Εδώ, η αξιοπρέπεια απομακρύνεται από τη ζωή μας κάθε μέρα και περισσότερο και εμείς σταυροκοπιόμαστε. Απανωτές οι μαχαιριές και βάζουμε φυλαχτά και χάντρες στις πληγές περιμένοντας το μοιραίο. Καμία αντίδραση. Κανένα όραμα.

Η ελληνική κατάρρευση δεν έχει τους ήρωές της. Το δράμα των Ελλήνων δεν θα εμπνεύσει κανένα κίνημα στο μέλλον. Δεν το θελήσαμε. Εγκλωβισμένοι σε κάποια μίζερα γονίδια της ράτσας μας. Αγανακτήσαμε από αντανάκλαση. «Και τι μπορούμε να κάνουμε;», είπαμε μετά. Και κάναμε ό, τι ακριβώς μας είπαν. Με θρησκευτική ευλάβεια.

Δυστυχώς, οι κοινωνίες δεν πάνε μπροστά αν δεν μπορούν να πουν και «όχι» και οι οικονομίες δεν θα σταματήσουν να κατρακυλούν αν λένε συνέχεια «Yes Sir»!