Μανόλης Γαλάνης

Τα ψέματα τελείωσαν. Τελείωσαν τα αστεία και τα παιχνιδάκια. Η χώρα διαλύεται, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο και οι πολιτικοί στην κοσμάρα τους. Πολίτες και πολιτικό προσωπικό εκπέμπουν σε εντελώς διαφορετικές συχνότητες. Έχουν άλλες προτεραιότητες, διαφορετικές ανησυχίες. Το πολιτικό κόστος και τα προσωπικά μικροσυμφέροντα κινούν τα νήματα ακόμα και την ύστατη στιγμή που ράβεται στον Έλληνα κουστούμι πείνας και ταπείνωσης.

Αλήθεια ποιον ενδιαφέρει η τύχη του πολιτικού κόσμου αν η Ελλάδα φουντάρει; Η αλήθεια είναι σκληρή όπως σκληρή είναι και η καθημερινότητα που ζούμε. Κανείς δεν νοιάζεται για την υστεροφημία του Γιώργου Παπανδρέου. Κανέναν δεν ενδιαφέρει αν ο Αντώνης Σαμαράς γίνει πρωθυπουργός. Σε ποιον καίγεται καρφί αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος χάσει το τρένο της διαδοχής; Ποιος νοιάζεται αν ο Κώστας Καραμανλής έχει πολιτικό μέλλον ή η Ντόρα Μπακογιάννη μπει στη Βουλή;

Ποιον απασχολεί σε τελική ανάλυση η διάσωση όλων αυτών των προσώπων που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τις τύχες μας σε μία κοινωνία φτώχειας και ανυποληψίας;

Οι μέρες των φιλοσοφικών αναζητήσεων πέρασαν.  Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να παίξει για τη γαλανόλευκη φανέλα-γιατί μόνο αυτή μας έμεινε αφού μας πήραν και τα σώβρακα- ας κάτσει στον πάγκο μόνος του όσο είναι ακόμα νωρίς γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο κόσμος θα τον στείλει να προπονεί τα χωράφια, που λέει και η γνωστή διαφήμιση.

Ο Έλληνας κατάπιε πολλά όλον αυτόν τον καιρό. ‘Εκανε υπομονή για ακόμα πιο πολλά. Τον περιμένουν περισσότερα αλλά παρόλα αυτά κρατά την ψυχραιμία του, όσο είναι βέβαια δυνατό.  Όταν όμως πάρει ανάποδες τότε θα γίνει της…χρεοκοπίας. Πολλοί θα ψάξουν να κρυφτούν τότε αλλά πολύ αμφιβάλω αν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο για να τους κρύψει!